Δημοκρατία - Αγαθή Αγγελάκη

Η Δημοκρατία σήμερα αγκαλιάζει την Ελευθερία.
Λυγερόκορμες και οι δύο
φορώντας λευκούς χOιτώνες
κρατώντας γαλάζια τσαντάκια και δάφνινα κολιέ
περπατούν στην πλατεία.

Αδιάφορες στα βλέμματα του κόσμου
διασχίζουν τα πλήθη,διασχίζουν τους δρόμους
για να βρεθούν όσο γίνεται πιο μακριά από το παραλήρημα.
Χρόνια τώρα ακούνε να τις επικαλούνται 
για να βαφτίσουν φιλόδοξα όνειρα
ανέντιμους στόχους και σκοπούς.

Κουράστηκαν και οι δύο από το ψέμα.
Αν συνεχίσουν να μένουν εδώ
ξέρουν πως οι μανδύες τους 
θα βαφτούν κόκκινοι
τα τσαντάκια τους θα λεηλατηθούν
και τα κολιέ τους μυστηριωδώς θα χαθούν...
Γι΄αυτό φεύγουν όσο πιο μακριά μπορούν.

"Στην πιο ψηλή κορυφή θα ζήσουμε"
λέει η Δημοκρατία
"για να μην ακούμε τίποτα".

"Στο πιο μικρό απομακρυσμένο νησί"
προτείνει η Ελευθερία...

Και περπατούν αγέρωχες
περπατούν όλο και πιο ανάλαφρα
το βουητό του όχλου
ψίθυρος στα αυτιά τους φτάνει τώρα.

Και χάνονται από τα μάτια των θνητών.

Μα αν καμιά φορά κοιτώντας ψηλά
τις δεις να χορεύουν...
ή
με το πλοίο καθώς περνάς 
τις δεις να κολυμπούν...

Μην φωνάξεις τα ονόματά τους 
γιατί θα τις σκοτώσεις.
Κούνα τους το χέρι και φύγε.

Αυτό επιτάσσει η ελευθερία της Δημοκρατίας
όταν η Δημοκρατία δακρυσμένη ,την εξορία έχει επιλέξει για πατρίδα...