Απόψε πάλι σε σκέφτομαι.
Δεν ξέρω γιατί,αλλά όταν είμαι λυπημένος σε θυμάμαι.
Ίσως φταίνε τα μελαγχολικά σου μάτια.
Εκείνα,που δεν τα χόρτασα...ίσως κάτι άλλο...άπιαστο.
Δεν θα σου στείλω άλλο γράμμα,
αν και είναι πολύ μεγάλη η επιθυμία μου.
Θα σου γράψω όμως ακόμη ένα σπαρακτικό ποίημα
και θα το φυλάξω μαζί με τ'άλλα,που δεν τά'χει διαβάσει κανείς,
μ'εκείνα που τα κρύβω στις τσέπες του παλτού που ξέχασες.
Να προσέχεις αγάπη μου,να προσέχεις πολύ.
Μα πιο πολύ απ'όλα να προσέχεις τα δυο σου μάτια,
αυτά τα γκρίζα,που με'κάναν ποιητή.
Λιώσαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ,ΤΑ ΓΡΙΖΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ !ΤΙ ΩΡΑΙΟΣ ΣΤΙΧΟΣ,ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....ΟΝΤΩΣ ΛΙΩΣΑΜΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφή