Οι ξιπασμένοι Αντιοχείς ολημερίς στοιβάζονταν στα θέατρα
αδιαφορώντας για τες κινήσεις και τες απειλές των Πάρθων.
Τους άρεσε η ποιότητα και η έμορφή τους διαβίωσι,
ανελιπώς, στους “Πέρσες” του Αισχύλου τα δάκρυα τους έχυναν.
Και κάποτε, ως είθισται, ήλθε νομοτελειακώς η επάρατη ώρα,
αποφράδα την λένε οι γραμματικοί,
οι Πάρθοι μπήκαν στην ανυπεράσπιστη πόλη
και διψασμένοι για αίμα καθώς ήταν περικύκλωσαν το θέατρο.
Μονάχα ο υποκριτής τους αντελήφθη και ούρλιαξε προς το φιλήδονο κοινό: “οι Πέρσες”…
Ήταν στα αλήθεια πειστικός και οι ξιπασμένοι Αντιοχείς
εκτιμώντας την Τέχνη του υποκριτή, τον χειροκροτούσαν ακαταπαύστως
μπροστά στις ηδονές, για Πάρθους να μιλούμε τώρα.
Από το θέατρο εκείνο μόνο οι Πάρθοι εξήλθον,
ανεπαισθήτως οι εχθροί το χρέος τους εκτέλεσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.