εσένα
που χα στα ψηλά για να σε αγναντεύω
που
με τον ήλιο έμοιαζες στα μάτια μου
μπροστά
νόμιζα
πως στα λόγια σου κοντά θα περισσεύω
αφού
η σοφία σου γέμιζε κανάτες και σακιά
εσένα
που σε πίστευα και τον επίλογο σου
τον
είχα μέσα στο μυαλό ως μόνο προορισμό
τώρα
δεν ξέρω το καλό πιο είναι το δικό σου
που
ήθελες στην σκέψη μου, να χω έτσι και
εγώ
χωρίς
κουκούλα σκοτεινή και τεντωμένο χέρι
με
μάσκα όμως λαχταριστή γεμάτη γνωμικά
του
ουρανού ήσουν ψυχή ,της κορυφής το ταίρι
δεν
είσαι τίποτα από αυτά και βγάζω τα γυαλιά
σφιχτά
αγκαλιάζεις το στυλό που δύναμη σου
δίνει
σφαίρα
ποτέ δεν γέννησες ,μόνο χασμουρητά
τώρα
η γύμνια σου αυτή ,σαφής μου έχει γίνει
και
έχω στον ύπνο γύρω μου να με φυλάν σκυλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.