Στο κάτω άκρο της γής ψυθίριζε ένα κύμα,
θα αγγίξουν άλλο πόντο τα χείλη μου;
Να εκεί να έφτανα στο βορινό άστρο
να φιλήσω τους πάγους και να ισορροπήσω
τους δεσμούς...
Απόψε ο σεισμός άρθρωσε χορό
στα ελάσματα του υπερφλύαρου χρόνου
ψυθιρίζοντας στυγνές αλήθειες
... και άλλη άποψη στην οσμή του φόβου της γης.
Χωρίς μέτρο τα στόματα, χωρίς μέτρο
οι ψύθιροι του αγέρα, σε κάθε πτυχή
πληθαίνουν οι διαδρομές
απο όποια κατεύθυνση και αν ηγούνται.
Στις λαδοπράσινες εκτάσεις
άλλοτε εκρήγνυτο και άλλοτε στο αυτί
βελουδένια και σκαλωτά ριζώνουν
τη ζωή τους τα φυτά του κόπου μας.
Είναι και οι καρδιές της χούφτας μας
στο πρώτο κλάμα,που σφραγίζουν
ψυθιρίζοντας το φώς του άυριο...
Εμείς θα φέρουμε το κύμα με το ξύλινο
καραβάκι μας άυριο,
εμείς θα δομήσουμε το στήθος μας
στη σκιά του εγκέλαδου,
εμείς θα γίνουμε οιακόστροφοι του αγέρα
στων δικαίων τη πλέυση...
Εμείς είμαστε η γή του σήμερα
σκάωντας φωνήεντα αχνιστά
στους ανθούς της αμυγδαλιάς που τοσο
περιμένατε, ψυθιριζοντας λαξευμένους ήχους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.