Πόσα νόμιζα λάθος - Αναγνώστης Κωνσταντινίδης

Πόσα νόμιζα λάθος
ήταν χρόνια παλιά σε καινούριες σελίδες 
μελάνι οι μνήμες 
εικόνες βαγόνια που ταξίδευαν χρόνια
μ’ ένα ήχο βροχής στις παράλληλες ράγες
πόσα νόμιζα λάθος σαν παιδί της αυλής
με φουφούλα τιράντες και πουκάμισο άσπρο

Πόσα νόμιζα λάθος
Ταξιάρχης ψηλά σε μια θέα αιγαίου γαλάζιου
το κελί μας μικρό στο μαγκάλι πυρήνας ελπίδες
μες τις στάχτες καφές και στα χείλη γλυκός
σχισμένες σελίδες σαΐτες, καιρός μου πικρός
βαρκούλες μικρές στη βίβλο κρυμμένος θεός
πόσα νόμιζα λάθος για τα θύματα θύτες

Πόσα νόμιζα λάθος 
ήταν χρόνια παλιά που συρράπτανε χρόνους
είχαν λάθη πολλά και ευχές ανεξίτηλης φτώχιας
ήταν λίγη φθορά και ο πλούτος συνέραπτε σκέψεις
το μικρό στη χαρά σπαρταρούσε μεγάλο σε λέξεις 
πόσα νόμιζα λάθος όταν πέρναγε χρόνος αγέρας
στο επόμενο πάθος το παλιό μου γονάτιζε λάθος

Πόσα νόμιζα λάθος
είχα μάτια μελιά και καθρέφτη που έλεγε λίγα
και ο χρόνος μιλιά του παιδιού η καρδούλα πονούσε
τρυφερές συμβουλές
αποδέκτης του χθες γιατί σήμερα ήλιος γελούσε
πόσα νόμιζα λάθος ο μισός εαυτός γλυκά βροχερός
με τον άλλο μισό την λιακάδα της σκέψης κοιτούσε

Πόσα νόμιζα λάθος
ήταν μάσκες χαρές και στην μάσκα τους είχαν λεπίδα
ήταν κρίσης κριτές σαν απλοί θεατές 
σου προσφέρανε λόγια μα στα λόγια τους μείνανε 
σου χαρίζανε πράξεις παραστάσεις συντρίβανε
πόσα νόμιζα λάθος στης ζωής το γλυκό μου ταξίδι
σα βιβλίο θαρρείς οι σελίδες ζωής χωρίς αντικλείδι

 

 

Πόσα νόμιζα λάθος ………………..
176. ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΡΙΗΡΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ