ΑΣΤΡΑΠΟΒΟΛΑ  ΓΗ

Χαράζωντας ήλιους στο βλέμμα
και ξεκινημένος απ' τα σκοτάδια
δρασκελούσα πάνω απο ρημαγμένες αυγές,
ζωσμένος πάντα με το γαλάζιο σου ανάστημα
γάτζωσα το μέλλον,πορφυρή αγάπη,
κι ακριβή γύμνια στην άκρη του θαλασσί
όπου γεννάς αμέτρητα νέα βήματα
με χούφτες σκέψεων απ' το παρελθόν
και γεφυρωμένες πλάτες στο μέλον.
Η τροχιά δεν αποζητά την ευθεία πλέον,
με κίνηση της γής,άροτρο ξεκινάς,
απο το σταμναγκάθι της χρυσής νήσου,
στης Γκιώνας την ορθοπλαγιά ξεδιψά
ο νούς της αμφικτυονίας σου,
στο διάσπαρτο διαμαντένιο φώς
του ανοίγματος του αιγαίου,πνοή
και κολόνες ελληνιστικής περιόδου
και σιτάρι στα μπράτσα...
Εκεί ψηλά στο ακτινωτό έμβλημα
είναι τα πυρωμένα νεύρα που κρατούν
τη σάρκα πάνω απο το άστρο
της πράσινης σκέψης.
Και σε μια Ολύμπια ένωση με άνοσο
το χρώμα του ονοματός σου,
Ελλάδα θα φτεροκοπήσεις
πάνω απο τα βλέφαρα του θαύματος σου.
Στενή η τροχιά της γής μπρός τη δική σου!