Niki Tag- Μια πόρτα

ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ

Φύγε..δεν είμαι εδώ..
απλά δεν υπάρχω, δεν ζώ, δεν είμαι ΕΓΩ..

Ο καθρέφτης μου δεν έχει είδωλο, περπατάω και τα φαντάσματα με ακολουθούν..με κυριεύουν..τα δικά μου φαντάσματα..
Εγώ..ένα κουφάρι..με σπασμωδικές κινήσεις..

Ο ουρανός δεν με σκεπάζει, ο ήλιος δεν με αντέχει..δεν καίει αυτός ..εγώ καίω..
Δεν χωράω πουθενά..Δεν τολμώ να αγγίξω τίποτα, ότι πλησιάζω χάνεται..εξατμίζεται..άϋλα όλα..

Η θάλασσα δεν με δροσίζει, με βουλιάζει..με πνίγει..

Μια σκιά στον τοίχο..κάθομαι κάτω να ξαποστάσω απο την υπερβολική ψύχρα που μ`έχει ντύσει..κρυώνω..

Νεκρός ή ζωντανός....;

Κοιτάζω τις παλάμες μου και απορώ..τι άγγιξαν κάποτε και τιμωρούμαι ..;

Που έχω εγκλωβιστεί.. σε ποιά διάσταση..;

Το μυαλό μου σε "ομηρία"..

Το σώμα μου μια μαριονέτα των γεγονότων ..

Ψάχνω απεγνωσμένα μια πόρτα για να βγώ..
Ένα χέρι να πιαστώ..
Ένα φιλί να μου δώσει ανάσα ..
Ένα νεκρό ..να μου πει "Ξύπνα..εσύ δεν ανήκεις εδώ" !

Τα μάτια μου δεν βρίσκονται στην θέση τους, τα άφησα κάποτε σε σένα που θαύμασα..

Οι αισθήσεις μου όλες σε πλήρη αποσύνθεση..

Ώρες - ώρες ..νομίζω πως αιωρούμαι πάνω απο το κορμί μου.. με παρατηρώ..
Λυπάμαι για την κατάντια μου..
Λυπάμαι για την μοναξιά που βιώνω μέσα σε πλήθος κόσμου..
Λυπάμαι που δεν μπορώ να βγώ απο τον δικό σου λαβύρινθο..

Πέφτω συνέχεια πάνω σε λευκά, κρύα ντουβάρια..

Πουθενά ζωγραφισμένη μια πόρτα..πουθενά ζωγραφισμένη εσύ..

Όσες βραδιές και να με ψάξω..όσες βραδιές και να με λυπηθώ..μια πόρτα πάντα θα ψάχνω..να την ανοίγεις ΕΣΥ ..

Ζωγράφισέ την ...κι εγώ θα την ανοίξω ..