Χτυπούσες ακόμα
και όταν πέθανες
τόσο
πού ήταν το αίμα σου
δε
στέρευε εύκολα απο το σώμα
δεν
τελείωνε,
και
γω βογγούσα για λίγη προσοχή
καταραμένο
κουφάρι
μα
συ ξοπίσω με μαστίγωνες
με
τα ηνία των περήφανων αλόγων,
όμως
δεν είμαστε σε παραμύθι τώρα
εδώ
είναι η ζωή
και
μεις πληγώσαμε τα άκρα της
ανάπηρη
φεύγει
και
φεύγει μόνη
στον
ηλεκτρικό κόσμος ταξιδεύει
και
ενείνη με το σπασμένο πόδι της
προσπαθεί
να φτάσει κηφισσιά
να
πάψει
να
πάψει
γιατί
πάντα ήταν τελευταία
γιατί
πάντα ήταν μια μίζερη γριά
που
έπασχε από σύφιλλη
και
καρκίνο
τώρα
θα πεθάνει
και
ο τόπος θα καθαρήσει απο τη βρωμιά
ενός
σαπισμένου γηραιού έρωτα
τόσα
σαγαπώ
για
να μένει πάντα πίσω
και
τόσα ποιήματα
για
να σκοτώνει τη ντροπή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.