Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

"ΠΑΤΡΙΔΑ", Πηγή Δρόσου

Με πνίγει ο Καιρός…
Με πνίγει ο Καημός…
Με πνίγει ο Θυμός…
Με πνίγει η Σιωπή…
Οραματίζομαι την «Ώρα» των Ελλήνων…
Κυανή… σαν τη θάλασσα και σαν τον Ουρανό…
Λευκή… σαν τα’ αφρισμένα κύματα…
που γιγαντιαία θεριεύουν στη Στιγμή…
απ’ τους κυκλωτικούς Ανέμους…
και Χρυσή… σαν τις Κορφές των δένδρων
στο πρώτο Χάϊδεμα της Χαραυγής…

Αρχαίο Πνεύμα Ελληνικό…
Ελεύθερο…Αδάμαστο…Αδούλωτο…Αλύτρωτο…

Με πνίγει ο Καιρός… που περνά...
Ανέγγιχτος… Απροσπέλαστος… Αλώβητος…
Που περιδιαβαίνει τις «Στράτες» της Πατρίδας...
χαμένος στις ομιχλώδεις Γειτονιές της…
Σκουντουφλώντας σε τοίχους
από τσιμέντο και μπετόν…
Στοιβαγμένος απείθαρχα στις υπόδουλες Ψυχές…
Που ξοδεύεται αλόγιστα…
στις καφετέριες και στα μπάρ…
και σε φτηνά πανηγυράκια…
Που αποκοιμιέται...
στον εθισμό των ουσιών και του τσιγάρου…

Άμοιρη πατρίδα…
Που ολοφύρεσαι στη λήθη του χρόνου…
Ρακένδυτη… Αλυσοδέσμια… Υπόδουλη…
Σε ζυγό…
Αβάσταχτο… βαρύ… χυδαίο…

Με πνίγει ο Καημός…
Που γυροφέρνει την Ψυχή μου
Στις μεταμεσονύχτιες διαδρομές της…
Κουρσεύοντας αλύπητα…
τις πιο κρυφές της σκέψεις…
Ματώνοντας επαναλαμβανόμενα…
τις ενδο_ μύχιες εκδορές της…

Με πνίγει ο Θυμός…
Για όλα όσα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν…
Μα και για όλα όσα γίνηκαν ερήμην μου…
Τις ώρες που βυθισμένη
στον αποτρόπαιο αποξεχασμό μου…
Παρατηρητής αμυσταγώγητος των γεγονότων…
Ενέδωσα στην εγκληματική μου αδιαφορία…
Κατακρημνίζοντας και την τελευταία Σταγόνα
Της ανέλπιδης Σωτηρίας Σου…

Με πνίγει η Σιωπή…
Η συνωμοτική και άχαρη…
Που αποσιωπά χυδαία…
Συμπληρώνοντας αποκαρδιωτικά…
Την θανατική Σου καταδίκη…
Η Σιωπή… που πιο κραυγαλέα από ποτέ…
Με λογοκρίνει… για την αποίκησή μου…
Που δε λέει να ημερέψει το Φόβο μου…
Για την πολύπαθη συνέχεια…
μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο…
Η Σιωπή που βουβαίνεται …
στην παρατεταμένη αδικία…
μη αναστρέψιμων πειραματισμών…
του Ανατομείου της Ευρώπης…
Η Σιωπή που καταμαρτυρεί την Απουσία…
Των πνευματικών ανθρώπων της Πατρίδας…
Πάλαι ποτέ «μπροστάρηδων» στο βρυχηθμό
Των Αγώνων…
Η Σιωπή… που δε Λυγάει μπρός στα λυπημένα Μάτια
των Ελλήνων…
που δεν Ανδρειώνεται αναστηλωτικά…
που δεν Αποτολμά…

Να αναταράξω θέλω τη Σιωπή…
στον Ά_ναστρο Ουρανό της πιο Γλυκιάς Πατρίδας…
Ανάταση να φέρει η Αναταραχή…
Δημιουργός μιας Απαρχής <<Ελπίδας>>…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.