Στην σκιαν ενός δένδρου ύπνος κειμένος
ανέπνεον βαθύν, μα με καρδίαν
περίλυπον, γιατί την ευτυχίαν
της Ελλάδος στον νουν μου είχα και σθένος.
Όταν μίαν φωνήν έτσ' υπνωμένος,
σήκω, ξύπνα, γροικώ· τι αθυμία,
τι ύπνος είν' αυτός; ποιαν δυστυχίαν
έχεις και κείτεσ' έτσι τεθλιμμένος.
Ξυπνώ και βλέπω ευθύς άνω να μείνει
η ίδια η Αθηνά με παρρησίαν,
κι έτσι από ψηλά μου συντυχαίνει.
Της Ελλάδος της πριν την ευδοξίαν
χρόνος τινάς ποτέ δεν την μαραίνει,
γιατί αμάραντος είναι η σοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.