στης φυλακής τα όνειρα κομμάτια δεν μαζεύω πια
λόγια ατελέσφορα απύθμενα που σάστισαν χρόνια πνιγμένα
στης φυλακής το ξέφωτο αντίρροπο το είναι μοιάζει
υποχωρεί το έδαφος και βήματα του χτες δε φτάνουν
στης φυλακής τον χρόνο εγώ δε ζω κι εγώ κάθε φορά που λέω πεθαίνω
μα η νύχτα στο δικό της φως ο έρρυθμος παλμός αναδομεί τον λόγο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.