Αιχμαλωτίζω με κάρβουνο
επάνω στο λευκό
τις παλίνδρομες μορφές του πόνου σου
Αλαφιασμένα ανάκατες
ζαρωμένες κι ειδεχθείς
παραληρούν κι εκστασιάζονται
σαν σε χορό διονυσιακό Σειληνοί
σαν Σάτυροι σε αλγεινή ταραντέλα
Ιχνεύω τα βήματα των άναρθρων κραυγών τους
-επικίνδυνα εκκωφαντικές-
Φοβάμαι
Σαστίζω
Η φρίκη μου προκαλεί δέος. Όχι,
δεν πρέπει, δεν γίνεται!
Προχωρώ
Η κραυγαλέα φωνή τους, φρικαλέα
μ’ οδηγεί, εντέλει, στα δύσβατα ενός ενυδρείου
Το αναγνωρίζω, σχεδόν με την πρώτη ματιά
Είν' των ματιών σου το ενυδρείο
Ρίχνω με θράσος και μ' ορμή τα μάτια μου μέσα στα δικά σου
ωσάν να ρίχνω το σώμα μου και την ψυχή μέσα στην αγκαλιά σου
Και τις κοιτάω να ελίσσονται
γοργόνες kryptopterus bicirrhis, διάφανα βαμπίρ
που ρουφούν το άλικο των μικρών καναλιών
που διαχέουν το οπτικό σου ενυδρείο
Γκρίζος βολβός
Κόρη μαύρη, άσπρος γιος
Μαύρο δάκρυ, γκρίζο κλάμα
Πονεμένη μου αγάπη, τίναξε τα βλέφαρα με ρώμη!
Κλάψε
Βγάλτα από τα μέσα σου
όλα!
Τα μολυβένια δάκρυα των ενυδρείων σου να χυθούν ποτάμια με ακάθαρτο νερό
τις μορφές, που σαν δράκουλας ο πόνος σου αλλάζει, να παρασύρουν!
Ν’ αδειάσεις!
Κυπαρίσσι αγέρωχο να ξανασταθείς
περήφανα στο δάσος των της χαράς δακρύων
Στο δάσος
με τις ιπτάμενες ελπίδες να κάθονται στα κλαριά σου
και τα όνειρα τα φτερωτά να χτίζουν της φωλιές τους μέσα εις στα φυλλώματά σου
Άσε την ανάερη αγάπη να φυσήξει ανάμεσα στους κλάδους σου
σαν ανεμοστρόβιλος να σε τυλίξει
και να σε χώσει μέσα εις στην καρδιά της
Μόνον έτσι θα την βάλεις κι εσύ στη δική σου καρδιά:
και τούτο
από τούδε κι εφεξής
θα 'ν' η αέναη ασπίδα σου κατά του πόνου
Γι' αυτό κλάψε, ψυχή μου αμόλυντη, κλάψε με την ψυχή σου...
Εγώ είμαι ΄δω...
Πηγή: http://psichisekfrasi.blogspot.com/
επάνω στο λευκό
τις παλίνδρομες μορφές του πόνου σου
Αλαφιασμένα ανάκατες
ζαρωμένες κι ειδεχθείς
παραληρούν κι εκστασιάζονται
σαν σε χορό διονυσιακό Σειληνοί
σαν Σάτυροι σε αλγεινή ταραντέλα
Ιχνεύω τα βήματα των άναρθρων κραυγών τους
-επικίνδυνα εκκωφαντικές-
Φοβάμαι
Σαστίζω
Η φρίκη μου προκαλεί δέος. Όχι,
δεν πρέπει, δεν γίνεται!
Προχωρώ
Η κραυγαλέα φωνή τους, φρικαλέα
μ’ οδηγεί, εντέλει, στα δύσβατα ενός ενυδρείου
Το αναγνωρίζω, σχεδόν με την πρώτη ματιά
Είν' των ματιών σου το ενυδρείο
Ρίχνω με θράσος και μ' ορμή τα μάτια μου μέσα στα δικά σου
ωσάν να ρίχνω το σώμα μου και την ψυχή μέσα στην αγκαλιά σου
Και τις κοιτάω να ελίσσονται
γοργόνες kryptopterus bicirrhis, διάφανα βαμπίρ
που ρουφούν το άλικο των μικρών καναλιών
που διαχέουν το οπτικό σου ενυδρείο
Γκρίζος βολβός
Κόρη μαύρη, άσπρος γιος
Μαύρο δάκρυ, γκρίζο κλάμα
Πονεμένη μου αγάπη, τίναξε τα βλέφαρα με ρώμη!
Κλάψε
Βγάλτα από τα μέσα σου
όλα!
Τα μολυβένια δάκρυα των ενυδρείων σου να χυθούν ποτάμια με ακάθαρτο νερό
τις μορφές, που σαν δράκουλας ο πόνος σου αλλάζει, να παρασύρουν!
Ν’ αδειάσεις!
Κυπαρίσσι αγέρωχο να ξανασταθείς
περήφανα στο δάσος των της χαράς δακρύων
Στο δάσος
με τις ιπτάμενες ελπίδες να κάθονται στα κλαριά σου
και τα όνειρα τα φτερωτά να χτίζουν της φωλιές τους μέσα εις στα φυλλώματά σου
Άσε την ανάερη αγάπη να φυσήξει ανάμεσα στους κλάδους σου
σαν ανεμοστρόβιλος να σε τυλίξει
και να σε χώσει μέσα εις στην καρδιά της
Μόνον έτσι θα την βάλεις κι εσύ στη δική σου καρδιά:
και τούτο
από τούδε κι εφεξής
θα 'ν' η αέναη ασπίδα σου κατά του πόνου
Γι' αυτό κλάψε, ψυχή μου αμόλυντη, κλάψε με την ψυχή σου...
Εγώ είμαι ΄δω...
Πηγή: http://psichisekfrasi.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.