Γράμμα στην ψυχή μου..Μένω εδώ που δεν υπάρχει χρόνος και ταξιδεύει η ζωή στης μοίρας τις σελίδες. Έμαθα να αγαπώ την απώλεια μέχρι που μου έγινε εξάρτηση.Έμαθα να αγαπώ το να χάνω τον εαυτό μου στις ψεύτικες αλήθειες των άλλων και να θαμπώνομαι από χαμόγελα πλαστά.Μικρός είναι ο κόσμος δυστυχώς που να χωρέσει την πληθώρα των χαμένων ψυχών...Ζεις αληθινά ή το νομί-ζεις; Τι έφτιαξαν για σένα μάτια μου;Σκοτάδια όμορφα να μη σε αγγίξει το φως,μη σε τυφλώσει,μη σε ζεστάνει..Κάνει κρύο εδώ που μένω,με ζυγώνει η ανάσα του θανάτου.
Όνειρα χλωμά σε βρεγμένα από τα δάκρυα μαξιλάρια,δεν υπάρχω πια ψυχή.Ακούς,δεν υπάρχω πια.Ξεθωριάζω στη βροχή,γυμνή από χρώματα τώρα.Ανάκατα τα δάκρυα του ουρανού με τα πάλαι ποτέ χρώματα μου,ένα αφηρημένο ουράνιο τόξο πάνω σε λευκό χαρτί.Γιατί αυτό είμαστε μάτια μου στον κόσμο αυτό,λευκό χαρτί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.