Κόκκινη Κλωστή Δεμένη της Ζωρζ Σαρή

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως η γερμανική κατοχή έπληξε την Αθήνα, περισσότερο από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Οι γιαγιάδες μας ακόμη περιγράφουν την πρωινή περισυλλογή νεκρών από την πείνα, τα άψυχα σώματα στοιβαγμένα σε κάρα, το συσσίτιο που μοιραζόταν στο κέντρο της πόλης, φασόλια ή μακαρονάκι κοφτό δίχως λάδι, σαν να καταπίνεις αέρα που λέει και η βασική ηρωίδα της Ζωρζ Σαρή στο βιβλίο "Κόκκινη Κλωστή Δεμένη". Τούτο το εφηβικό βιβλίο τριγυρίζει στο μυαλό μου ήδη από την αρχή της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και από την άνοδο της ακροδεξιάς στις προηγούμενες εκλογές. Η Ζωή, η ηρωίδα του "Όταν ο ήλιος..." πεινασμένη κυκλοφορεί στο κέντρο της Αθήνας περιγράφοντας την άθλια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει η ίδια και οι συμπατριώτες της. 

Με την φρεσκάδα και την αφέλεια, που χαρακτηρίζουν τα νιάτα, αλλά και με μια αξιομνημόνευτη περηφάνια προσπαθεί να επιβιώσει, να συνεχίσει τη ζωή της. Εκείνη δεν έχει την τύχη να τα έχει βολέψει τα πράγματα: "Πως ο πατέρας μου, κοτζάμ καθηγητής της Ανωτάτης Εμπορικής, και με δικό του σχολείο, δεν είχε λεφτά να αγοράσει τρόφιμα και πως τριγυρνούσε όλη τη μέρα μ' ένα άδειο δίχτυ; Ήταν ο μόνος από τους πατεράδες που δεν τα κατάφερνε". Κάτι παρόμοιο ίσως σκέφτονται και σήμερα τα παιδιά των οικογενειών που επλήγησαν περισσότερο από αυτή την κρίση. Η Ζωή επιβιώνει τελικά με τη βοήθεια φίλων που τα καταφέρνουν καλύτερα, καταδέχεται όμως μόνο να αλλάξει το καθημερινό της συσσίτιο με αυτό ενός σκύλου...

Την ίδια στιγμή που οι Γερμανοί παρελαύνουν επιδεικτικά στην Αθήνα, η οικογένεια της Ζωής λαμβάνει δώρο έναν τενεκέ λάδι που υπολογίζει με ποιον τρόπο θα τον κρατήσει μέχρι το τέλος του πολέμου, ενώ η Ζωή φέρνει στο σπίτι τον Αθηνόδωρο, το κουνέλι, που θα προσπαθήσει να τον κρατήσει στη ζωή παρά τις ελλείψεις που έχει υποστεί η οικογένεια. Η μοίρα του να καταλήξει στιφάδο είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη μέσα σε μια τέτοια κατάσταση...Και άλλες τέτοιες πολλές περιπέτειες περνά η Ζωή, ενώ ταυτόχρονα η Ζωρζ Σαρή μαθαίνει στους μικρούς της αναγνώστες τα ιστορικά γεγονότα, την κατοχική ζωή, τις διαδηλώσεις και την αντίσταση που άσκησαν νέοι άνθρωποι ενάντια στο φασιστικό Ράιχ.

Και ερχόμαστε στην ειρωνεία της υπόθεσης. Η χώρα δοκιμάζεται και πάλι οικονομικά και πολιτικά. Το αδιέξοδο οδηγεί σε ένα άνευ προηγουμένου ξεπούλημα, κυρίως δε από τη χώρα που έπληξε το '40 σχεδόν όλον τον πλανήτη (αλλά έχει αποποιηθεί, υποτίθεται, το παρελθόν της). Οι μισθοί βυθίζονται καθημερινά, ενώ η τιμή των αγαθών και υπηρεσιών αυξάνονται δραματικά. Οι άνθρωποι που ψάχνουν τα σκουπίδια ή που καταφεύγουν στην επαιτεία είναι πλέον πολλοί. Και αντί αυτό να το λύσουμε με ριζική αλλαγή του πολιτικού και οικονομικού σχεδιασμού, ξεσπάμε σε μετανάστες (που τους χρησιμοποιήσαμε μια χαρούλα για 20 χρονάκια κάνοντας τα αφεντικά). Ο αγκυλωτός σταυρός είναι πλέον σύμβολο μίσους (καρφί δε μου καίγεται για την αρχαιοελληνική προέλευσή του), δέσποσε στην Ακρόπολη επιδεικνύοντας τον φασισμό, την καταπίεση και τον αυταρχισμό, και τώρα χρησιμοποιείται ως σύμβολο της διατήρησης της εθνικής κυριαρχίας! Μέσα σε αυτή τη χαοτική κατάσταση, κάποιοι επιτέλους πρέπει να διαβάσουν ιστορία, κι αν βαριούνται ας διαβάσουν την Κόκκινη Κλωστή Δεμένη (εύκολο παιδικό βιβλίο, όπως τους αρμόζει), κι αν βαριούνται και αυτό, ας μάθουν πως η χρήση βίας είναι απάνθρωπη, και πως ο κόσμος αυτός ποτέ δεν πήγε μπροστά πατώντας επί πτωμάτων.

http://logotexnia-filoteo.blogspot.gr/