ΓΥΡΙΣΜΟΣ- Κώστας Καρυωτάκης

ΓΥΡΙΣΜΟΣ

 

Γέλιο των θεών, Σαρωνικέ, πάντα μεγάλε, που δρομείς,
του πλοίου μας ευλογία,
όμοια γαλήνη σου βαθιά κι όμοια βαθιά θ' ακούαμε μεις
εδώ την τρικυμία.

Κάτου απ' την πάχνη αναρριγά, με του κορμιού της την ογρή
νωχέλεια, περιστέρα
η Αθήνα, κι ηδονεύεται ακι σαν νυμφίον ακαρτερεί
τον ήλιον από πέρα.

Είναι, που αιθρίασεν, ο ουρανός χήτη του Πήγασου, ξανθή
του Παρθενώνα μοίρα,
ποτήρι και ξανάστροφα το κρεμεί ο Δίας για να χυθεί
τ' ονειροφώς πλημμύρα.

 

Άσωτο φτάνω εγώ παιδί πάλι σε σας, να λυγιστώ
στην άυρα σα λουλούδι,
χώμα, ουρανέ και θάλασσα της Αττικής, που σας χρωστώ
τα πάντα, το Τραγούδι! 

πηγή

Το ελληνικό διήγημα μιλάει γαλλικά

 

Δύο συλλογές παλαιών αλλά και σύγχρονων διηγηματογράφων κυκλοφορούν σε Γαλλία και Καναδά

 

Έχουμε γράψει αρκετές φορές για την εσωστρέφεια της ελληνικής λογοτεχνίας και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει προκειμένου να βγει στο εξωτερικό: για την έλλειψη μεταφραστών από τα ελληνικά, την απουσία θεσμικού πλαισίου, την αδιαφορία της πολιτείας, την ολιγωρία των ελλήνων εκδοτών που δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, για την αδυναμία συνεργασίας για μια συντονισμένη έξοδο από τα στενά όρια της ελληνικής γλώσσας.

Η παρουσία της ελληνικής λογοτεχνίας στη διεθνή αγορά του βιβλίου είναι περιορισμένη και περιστασιακή. Αυτό -με την εξαίρεση των δύο Κ, Καβάφη και Καζαντζάκη- είναι μια πραγματικότητα, είτε μας ευχαριστεί είτε όχι. Γι' αυτό και αποτελεί γεγονός κάθε προσπάθεια να ανατραπεί αυτή η πραγματικότητα. Κινήσεις γνωριμίας των γαλλόφωνων αναγνωστών με την ελληνική πεζογραφία συνιστούν δύο ενδιαφέρουσες εκδόσεις που κυκλοφόρησαν με την εκπνοή του 2012, η μία στον Καναδά και η άλλη στη Γαλλία...

 

Εύη Γκάλαβου- Άτιτλο

Άτιτλο. V.

Αγκυροβολημένη σε λευκό κρεβάτι, 

να κοιμάμαι λυτρωμένη

που επιτέλους γεύτηκα τη ζωή.

Μέσα μου ακούγεται η τρικυμία της έξω θάλασσας 

εσύ όρθιος,

δίπλα στις ανοικτές σημειώσεις.

Άνοιξα τα μάτια, 

το δάκτυλο σου 

είχε ματώσει από τις κίτρινες σελίδες

ρουφούσες βιαστικά λέξεις

αίμα

εικόνες

σκέψεις 

μνήματα

χορταριασμένη ζωή.

Μάζεψα την άγκυρα

με βαριά βήματα σε έφτασα, 

επιτέλους. 

Σχημάτισα κύκλους αιώνιους μέχρι να σε αγγίξω.

Δυο βαθιές πληγές σε ένα δάκτυλο

σε εκείνο που γράφεις σε μένα

σε σένα

στους τοίχους

στις εικόνες που κρέμονται από τους γαλάζιους ουρανούς. 

Κάλυψα με το κορμί μου

τη γυμνή σου σάρκα 

ταξιδέψαμε με το λευκό κρεβάτι χωρίς άγκυρες.

http://gynaika-g.blogspot.com/

Κ.Π. Καβάφης - Εν τη Οδώ

Το συμπαθητικό του πρόσωπο, κομμάτι ωχρό·
τα καστανά του μάτια, σαν κομένα·
είκοσι πέντ’ ετών, πλην μοιάζει μάλλον είκοσι·
με κάτι καλλιτεχνικό στο ντύσιμό του
— τίποτε χρώμα της κραβάτας, σχήμα του κολλάρου —
ασκόπως περπατεί μες στην οδό,
ακόμη σαν υπνωτισμένος απ’ την άνομη ηδονή,
από την πολύ άνομη ηδονή που απέκτησε.








Πηγή

Εφιάλτης - Ελένη Τομπέα (Word Chimes)

 Χθες βράδυ ήτανε θαρρώ

του μυαλού μου η αντάρα

πρόβαλε εικόνες

σ'ένα όνειρο τρελό

Λαχτάρες, πρόσωπα,φωνές

Φόβοι ολόγυρα σε θολό μοτίβο

και στη μέση εγώ....

πρώτος ρόλος σε ένα έργο με οδυρμό

Ποιος ο κόσμος;

Ποια η αλήθεια;

Ζωή και πλάνη γίναν ένα

Που πατώ κάθε λεπτό;

Τα μάτια μου ανοίγω και αγωνιώ

τον κόσμο τον αλλιώτικο θέλω και επιζητώ

μα σκέφτομαι όμως και λυπάμαι

πως ακόμα και στα όνειρα

φοβάμαι να κοιμάμαι!








Πηγή

Ασημίνα Ξηρογιάννη - Μάγια

Μάγια κορίτσι,
Μάγια πόρνη,
(άκου πώς ο άνεμος σφυρίζει τ΄όνομά σου)
αίσθηση είσαι
ανένταχτη στον χώρο και τον χρόνο,
προσκυνάς αυτόν που σε χάλασε

Αχόρταγη για το στόμα του
αφρός της θάλασσας
σύννεφο έτοιμο να πέσει
βροχή ηχηρή
(στο αγγιγμά του
γινόσουν μουσική!)

Γυμνή σιωπή
υπάρχει μέσα σου ένα πουλί
φυλακισμένο


Ιούλιο κάνατε έρωτα
πάνω στη θάλασσα
φθινόπωρο σε είχε κιόλας
σκοτώσει

Αγάπη μου,του είπες,
Μάγια,σε άλλους τόπους ξημερώνεσαι τώρα
έγινες ψιθύρισμα μοναχικό.
Αγάπη μου,του είπες,
πάρε τη σιωπή μου
δώσε μου τη λήθη.



[Η Μυστική Ζωή της Μάγιας Μ.] 

Ξεκινώντας τη μέρα με Ηράκλειτο...

Το πρωί είναι το ξεκίνημα της νύχτας. Η γέννηση είναι το ξεκίνημα του θανάτου.

Μια χαρούμενη Κυριακή σας ευχόμαστε!

Κουτάβι Vs Αλογάκι της Παναγίας…

Πώς μπορεί μια βόλτα στο πάρκο να μετατραπεί σε πρόκληση με εντυπωσιακά αποτελέσματα; Όταν είσαι φωτογράφος και έχεις μια απρόσμενη συνάντηση αλλά και μια ασυνήθιστη σκηνή να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου, όλα είναι πιθανά! Κάτι τέτοιο συνέβη με τον «ανώνυμο» φωτογράφο των εικόνων που βλέπετε, καθώς βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπος σε ένα κουτάβι και ένα αλογάκι της Παναγίας σε… κατάσταση μάχης. Το πρώτο δείχνει απειλητικά τα δόντια του και το δεύτερο σηκώνει με τσαγανό τις… γροθιές του. Όσο για τον νικητή; Η απάντηση στο τέλος…

Νικόλας Άσιμος- ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΙΣΩΣ…

ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΙΣΩΣ…

Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις.
Αλλά δεν θα’ μια πια εγώ. Θα’ ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δεν με άντεχες.
Δεν είχες την δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά άμα στο ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη.
Και σου φαίνεται γέλιο.
Και ας μου φαινόταν γελοίο.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ- ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ του Πλούτου

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ του Πλούτου

Δεν είμαι το αφρόψαρο μιας θάλασσας μικρής
δεν είμαι κύτος οκνηρό που βρίσκεται βαθιά
ούτε πιράνχα άγριο στο κέντρο της στιγμής
μηδέ κολιός περίλυπος που κολυμπά ρηχά.

Είμαι της λίμνης ιδεών χταπόδι πολυπλόκαμο
παράξενο στην όψη του με μάτια μοχθηρά
έχει η λίμνη σύντροφο παιδάκι χιλιοπλόκαμο
και όταν κίνδυνος βρεθεί παλεύω σθεναρά

Η λίμνη είναι σύμβολο μιας γνώσης ατελείωτης
και στα γλυκά της τα νερά είναι γλυκιά η γέννα
έχει σελίδες ο ψαράς μιας κρίσης αναλλοίωτης
που όταν φτάνει στα βαθιά αγκομαχά η πένα

Καθώς ψαρεύει ο ψαράς πλούτο από τη λίμνη
σελίδες ξεφυλλίζονται στης γνώσης τα κιτάπια
η πετονιά μπερδεύεται σε πλώρη και σε πρύμνη
κάτι την έφερε βαθιά στης σκέψης τα παλάτια

Έχει την πείρα ο ψαράς στη ξαφνική τη μπόρα
να προσπαθήσει μόνος του τέχνη να ξεδιπλώνει
έτσι ξαναμαζεύονται στα δίχτυα του τα δώρα
άμα ο νους του σκέφτεται κι’ αναποδιές μπαλώνει

Είμαι χταπόδι των λιμνών που ο ψαράς δεν πιάνει
έχω πλοκάμι δυνατό που ξέρει ν’ «αγκαλιάζει»
μόνο λιγάκι ο ψαράς το μέγεθός μου φτάνει
βάζοντας άγκιστρο σκληρό και δόλωμα αλλάζει.

Έχει την γνώση ο ψαράς και εγώ έχω το νου μου
οι δυο διαβάζουμε πολύ τα μυστικά της πρύμνης
έχει την Πείρα ο Ψαράς εγώ του εαυτού μου
το μυστικό του πλούτου μας κατάβαθα της λίμνης