Τα λεκιασμένα χιόνια μας τράνταξαν το μάνταλο εφέτος.
Στο ευρύχωρο πηγάδι της αυλής κατοικούν σκέψεις βαρυποινίτες
και πρώιμα τρυγημένες ρώγες, διάτρητες από αξεθύμαντο αλκοόλ,
που στα χυτήρια του ουρανίσκου του βορρά έσφυζε..
Αποστολή και ροή σιδηρά είχε το πυκνό ίζημα στα καταχείμωνα των διοικήσεων,
που κρατούσαν με σάρκινο τείχος μακριά τον ήλιο του αίματός τους.
Τα σταχτωμένα βήματα κοιτάζουν και δε βλέπουν τη διαίρεση του νου.
Στις αποθήκες οργασμός ακατέργαστου πρώτου προιόντος,
που στοιβαγμένο έπαιρνε εκείνο το βαλσαμωμένο χαμόγελο,
εμπρός στα παραλληλόγραμμα των αρχών.
Τους πόθους της νυκτός ξαγρύπνησαν χείλη πουλιά,
που λεύκαιναν καπνισμένα σύννεφα
και ήταν ακλάδευτα στις σφαίρες.
Έλεγαν να μην ψάχνουμε για καταφύγια,
αλλά για το πλάτεμα,
δαγκορουφώντας μέταλλο και ελαιόφυλλα,
τώρα,
τώρα που ο αργόσυρτος χρόνος περνά σαν συρμός από πανω μας,
μάζεψαν τα χείλη όλη τη θνητή γεύση από το σώμα μας,
ακόμη και από τους αρμούς του νου μας.
Και είπα κι εγώ να γίνω σώμα με φτερό,
να κρημνίσω την αποστεωμένη σκέψη
και να βαφτώ με την πολυχρωμία που μόλις αύγισε...
Στο τάνγκο των θλιμμένων,
το πηγμένο αίμα σαλεύει.
Πρώτο βραβείο ποίησης στους Πανελλήνιους ποιητικούς αγώνες στους Δελφούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.