Αρχαία ερωτική ποίηση...

ΑΝΑΚΡΕΩΝ

Τα ζάρια του Έρωτα
τρέλα και σάλεμα.

*

Αγόρι μου με το παρθένο βλέμμα,
πώς σε ποθώ και δεν το νιώθεις...
Πού να το ξέρεις πως εσύ
ηνιοχεύεις την ψυχή μου...

*

Μ’ έσφαξε ο Έρως σαν χαλκιάς μ’ ένα μεγάλο
τσεκούρι! Σε φαράγγι μ’ έλουσε χειμερινό.

*

Τι φτερουγίζεις πιο ανάλαφρα
κι από τον ήχο της φλογέρας
με το κορμί στα μύρα βουτηγμένο;

*

Ποιος, με το νου στραμμένο στη γλυκειά εφηβεία,
στους ήχους του σπαραχτικού ζουρνά χορεύει;

*

Τσίμπησα μια μικρή μπουκιά παστέλι κι ήπια
έναν κουβά κρασί και τώρα αβρά τραγούδια ερωτικά
με την κιθάρα λέω. Για την καλή μου ξεφαντώνω.

μετάφραση: Νίκος Βασιλειάδης

Διάστιχο 

Κώστας Καρυωτάκης

''Μικράν, μικράν, κατάπτυστον ψυχήν έχουν αι μάζαι, ιδιοτελή καρδίαν και παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους.''

Τα παραμύθια γιορτάζουν 200 χρόνια και ζωντανεύουν

Γκραβούρες, τρισδιάστατες αναπαραστάσεις ιστοριών, σπάνιες εκδόσεις του 19ου αιώνα, καλλιτεχνήματα, φωτισμένες μακέτες, πίνακες ζωγραφικής και αφηγηματικές παραστάσεις, αυτές τις ημέρες στο Ιδρυμα Ευγενίδου

 

μακριά κοτσίδα από τα ξανθά μαλλιά της Ραπουνζέλ αιωρείται μπροστά από έναν τόμο του λεξικού κοινωνικών επιστημών της UNESCO, σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης.

Περιτριγυρισμένη από βιβλία, τόμους και εγκυκλοπαίδειες, που την παρατηρούν με αυστηρό ύφος, στέκει σε ένα τραπέζι η κολοκύθα - άμαξα της Σταχτοπούτας. Πλάι της είναι τοποθετημένο το περίφημο ασημένιο γοβάκι της - τελικά πρέπει να ήταν νταρντάνα η Σταχτοπούτα αν κρίνει κανείς από το μέγεθος της γόβας. Πιο δίπλα σε μακέτα η έξυπνη Γκρέτελ έχει ανάψει τη φωτιά κάτω από το καζάνι και ετοιμάζεται να μαγειρέψει την κακιά μάγισσα που κρατά δέσμια εκείνη και τον αδελφό της, τον μικρό Χανς....

Χάιντι- Ντόρις Βαλχ- Χωρισμός από την Ελλάδα...

Η συγκεκριμένη ποιήτρια αποτελεί μέρος της Γερμανικής ποίησης και το ποίημα που θα σας παρουσιάσουμε δείχνει πως υπάρχει κι αυτή η Γερμανία. Η Γερμανία του φιλελληνισμού και της αγάπης όχι μόνο για την αρχαία Ελλάδα αλλά και για τη σύγχρονη. Γενικότερα αν ψάξει κανείς τη παγκόσμια ποίηση θα βρει πολλά έργα που εξυμνούν την Ελλάδα. Η Χάιντι- Ντόρις Βαλχ γεννήθηκε στη Στουτγάρδη και η ποίηση της είναι προικισμένη με εξαιρετική ευαισθησία ενώ ταυτόχρονα είναι εμπλουτισμένη με μεσογειακά στοιχεία έπειτα από πολύμηνη παραμονή της στην Ελλάδα την οποία και αγάπησα με θέρμη.

Χωρισμός από την Ελλάδα

Τα ονόματα ωρών ευτυχισμένων
έχουνε τώρα ήχο θλιβερό.
Έσβησε πια το γέλιο
 το τραγούδι βουβάθηκε.
Κάτω από ακτές βραχώδεις
κρέμεται δακρυσμένη η θάλασσα.
Ω, αν μπορούσα να μιλήσω
για μια επιστροφήν!
Θα ήθελα για μια φορά ακόμη να τ' αγγίξω,
τη θάλασσα, τον ήλιο, τη στεριά.
Μετά θα την εγκαταλείψω
ατέλειωτα να φεύγει λυπημένη
και η ζεστή άσπρη άμμος
θα εξαφανίσει τα ίχνη μου.

«Άραβες ποιητές»

... η σοφία και η μαγεία της αραβικής ποίησης

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο
Για 9 μόνο παραστάσεις
Μέχρι το Σάββατο 26 Ιανουαρίου
Προγραμματισμένη πρεμιέρα : Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Ένα ταξίδι στην εσωτερική παράδοση του Ισλάμ και στον σουφισμό μέσα από τη σοφία των Αράβων ποιητών όπως Ταγκόρ, Ομάρ Καγιάμ, Τζελαλαντίν Ρουμί, Καμπίρ, Χαλίλ Γκιμπράν, Μιχαήλ Ναϊμί, αλλά και Ναστραντίν Χότζα κ.ά. στον Πολυχώρο Πολιτισμού Διέλευσις, από το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο, για 9 μόνο παραστάσεις μέχρι το Σάββατο 26 Ιανουαρίου...

SOLANUM TOBEROSUM από τους ΕΝ ΦΛΩ

Η ομάδα EN ΦΛΩ βγήκε στο δρόμο και προσφέρει ελεύθερα την τέχνη της εδώ και δυο χρόνια περίπου. Τρεις διδάσκοντες του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας η Δήμητρα Σιατερλή, ο Χάρης Κοντοσφύρης και ο Θεόδωρος Ζυρπιάδης συντονίζουν στην αρχή δέκα φοιτητές του τμήματος, που αργότερα έγιναν τριάντα και αυτή την στιγμή οι ΕΝ ΦΛΩ έχουν δυναμικό περίπου ογδόντα μέλη. Η ομάδα ΕΝ ΦΛΩ φιλοξενεί έργο που ο Γιώργος Τσακίρης (bioart) θα δημιουργήσει για την έκθεση Solanum Tuberosum.

SOLANUM TOBEROSUM

Σε κάποια χωράφια μας, υπόγειοι βλαστοί με φυλλίδια σχηματίζουν επιγενείς ρίζες. Είναι οι στόλωνες. Οι κορυφαίοι οφθαλμοί των ριζών αυτών διογκώνεται δημιουργώντας κόνδυλους ποικίλου μεγέθους και σχήματος. Εχουμε σπείρει “πατατόσπορο”. Ο σχηματισμός των κονδύλων εξαρτάται απο τη φωτοπερίοδο και απο την αντίδραση στη θερμοκρασία του φυτού....

Ο σύλλογος των κοντών φουστανιών - Εμμανουήλ Ροΐδης

Ότε, προ είκοσι περίπου ετών, εγευμάτιζα τακτικώς εις το Ξενοδοχείον των Ξένων έτυχε να σχετισθώ και βαθμηδόν φιλιωθώ με τον γείτονά μου εις την τράπεζαν κύριον Ερνέστον Τριάστερον, εταίρον της Γαλλικής Σχολής. Εις ταύτην είχε προσκολληθή μάλλον ως ερασιτέχνης παρά ως υποψήφιος καθηγητής της αρχαιολογίας. Ουδεμίαν τω όντι είχεν ανάγκην τοιαύτης θέσεως, κατέχων ήδη άλλην πολύ καλλιτέραν, ανεξαρτήτως της του μόνου κληρονόμου πλουσίας γεροντοκόρης, θείας της μητρός του. Η τοιαύτη ανεξαρτησία του έδωσεν εις αυτόν το δικαίωμα να ομολογήση απεριφράστως και ασυστόλως ότι ευρίσκει την αρχαιότητα κάπως απηρχαιωμένην και πληκτικήν. Ταύτης επροτίμα την νεάζουσαν ακόμη εθνολογικήν επιστήμην, καταγινόμενος να πλουτίση ταύτην δια μελετών των ηθών, των εθίμων και ιδίως της ψυχολογίας των συγχρόνων Ελλήνων. Προς τούτο είχε περιέλθει εντός διετίας ικανάς επαρχιακάς πόλεις και χωρία, ουχί ως ταχυδρόμος, αλλά διατρίβων εις εκάστην ημέρας προς συλλογήν πρωτοτύπων ηθογραφικών σημειώσεων.

Απαραίτητον των τοιούτων μελετών του εφόδιον ήτο η γνώσις της ζώσης ελληνικής, την οποίαν είχε κατωρθώσει να μάθη υποφερτώς από αξιολόγους δασκάλους, ξενοδόχους, αγωγιάτας, μίαν εύμορφην ράπτριαν και μίαν χειραφετημένην πρώην διδασκάλισσαν του Αρσακείου. Ο κ. Ερνέστος είχε το ευτύχημα να ήναι εικοσαετής, με γένεια ξανθόχρυσα, με χείλη κατακόκκινα και τριάκοντα δύο όπισθεν αυτών στιλπνούς οδόντας. Προς συμπλήρωσιν της εικόνος πρέπει να προσθέσω ότι θα ήτο υπό πάσαν έποψιν πολύ έξυπνος, αν δεν ήτο πολύ κουτός υπό μίαν μόνην, τας γυναίκας. Ταύτας εξετίμα μεν και τας επλήρωνεν εις το δεκαπλάσιον της αξίας των, αλλά και απήτει παρ’ αυτών πράγματα τα οποία δεν ήτο δυνατόν ούτε η ράπτρια ούτε η δασκάλισσα να του δώσουν, όχι από κακήν θέλησιν, αλλ’ εξ ανεχείας. Πού τω όντι να εύρωσιν αι δυστυχείς την αισθηματικήν έξαρσιν, την αιθέριον πτήσιν, τον λυρισμόν και όσα άλλα εζήτει, αντί να αρκήται εις ό,τι προθύμως παρείχον εις αυτόν, φιλήματα όσα ήθελεν.









Πηγή

Με λίγο καστανόχωμα - Νίκος Καρούζος

Θὰ βελτίωνα κυανὲς τῶν μίσχων ἀνατάσεις
μὰ ὅμως τὸ μυαλό μου σὲ κατάρρευση
θλιβερὲς κλωστὲς
κι ἀθρόιστα ξέφτια
- κόσμος πολὺς ἀπόξω περιμένει
κ᾿ ἐγὼ δὲν ἔχω κἂν οὔτε φράση
κι ἂν ἤθελα κάτι: νὰ πάγαινα στὸν ἀνοιχτό μου
τάφο περπατώντας
νὰ πήδαγα μέσα τὴν ὥρα τὴν ἔσχατη
καὶ τὰ φτυάρια στὰ γρήγορα νὰ μὲ κουκούλωναν ἕως
τὴν ἀπώλεια τῆς εἰκόνας μου.






Πηγή

Θεέ μου - Αγαθή Αγγελάκη

Θύμωσες...

Ψαλίδισες όλα τα φτερά.

Ντύθηκε η γη με νεκρά πουλιά.

Εξοργίστηκες...

Έκλεψες το οξυγόνο της θάλασσας.

Σκεπάστηκε όλη με ψάρια νεκρά.

Δάκρυσες...

Άφησες τα δάκρυά σου να κυλήσουν.

Ξεχείλησαν τα ποτάμια,έσπασαν τα φράγματα.

Έκλαψες...

Καταποντίστηκε η στεριά.

Χαμένες πόλεις στο βυθό ,θα ανκάλυπταν οι επόμενες γενιές.

Αναστέναξες...

Σωριάστηκαν ουρανοξύστες.

Ανθρώπινο χαλί σκέπασε την γη.

Απελπίστηκες...

Χάθηκε η ελπίδα από τους ανθρώπους.

Ντροπαλά ο ήλιος και το φεγγάρι κρύφτηκαν.

Χαμογέλασες...

Δεν κοίταξε κανένας προς τα πάνω για να σε δει.

Ήταν όλοι τριγύρω σου...

ΕΨΙΛΟΝ-ΘΗΤΑ-ΟΜΙΚΡΟΝ // Νικολέττα Σίμωνος

Δηλώνω ότι τα πνευματικά δικαιώματα αυτής της εικόνας δεν ανήκουν σε μένα.

Μια φράση
του ονείρου δράση
το «σ’ αγαπώ»
Βότσαλα σιντεφένια
να ιριδίζουν παιχνιδιάρικα
στ’ αντιφεγγίσματα του φωτός
Βράχια απόκρημνα
με το κύμα να ερωτοτροπούν
ηδυπαθώς
μ’ έναν τέτοιας απήχησης έρωτα
που τα λαξεύει τα βράχια τα ατάραχα
και τα λειαίνει
χαρίζοντάς τους
τα σώματα που αγαπώ
και λαχταρώ αγκαλιά με σένα
περιπαθώς να τα περιπατήσω
Και μια αμμουδιά!
Μια αμμουδιά από χρυσόσκονη
της Νεφερτίτης δώρο στον Μορφέα μου
για να μου πασπαλίζει τ’ όνειρο
να φέγγει μες στον ύπνο μου
να μην μου σκιάζει τους Θεούς
και φίλους να τους έχω
Ω, Έρωτα
πώς μοιάζεις με τη Θάλασσα!
Απέραντος, βαθύς κι απύθμενος
μα και μ' αχαλίνωτη ορμή τρικυμιώδης
ευφραντικώς μάς καταπίνεις
κι ομήρους μάς κρατάς
στον άυλο τον κόσμο σου
Εκεί
μονάχα εκεί
να ζήσουμε το όνειρο
Ο Ποσειδώνας
στου Θεού Έρωτα τη θέα
χαμηλώνει ταπεινά
την τρίαινά του
και μαζί οδεύουνε
στο ανέσπερο γαλάζιο
του ουρανού και της θάλασσας
Οι δυο
          -οι όχι και τόσο αντιφατικοί τελικώς-
Θεοί αντάμα...
Μια φράση
του ονείρου δράση
είναι το «σ’ αγαπώ»...

Ψυχής Έκφραση

Καλό μήνα φίλοι...

Και κάπως έτσι αγαπητοί μπαίνουμε στον χειμώνα και φυσικά στον τελευταίο μήνα του 2012.
Πότε ήρθε το 2012 και πότε φεύγει! Σαν χτες μου φαίνεται!
Σας ευχόμαστε πραγματικά και ολόψυχα να είστε καλά και να έχετε έναν πανέμορφο μήνα. Ας τον χαρούμε με όσα μέσα διαθέτουμε κι όχι να γκρινιάζουμε για αυτά που δεν έχουμε, στο χέρι μας είναι.

Καλό μήνα λοιπόν.

Ξεκινώντας τη μέρα με Σαίξπηρ...

Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι μικρή. Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι τεράστια.

Καλό σαββατοκύριακο!

Τα 10 πιο εντυπωσιακά ενυδρεία στον κόσμο!

Τα θαλάσσια είδη, τα υποβρύχια φυτά αλλά και οι βραχώδεις σχηματισμοί δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκαν και τα ενυδρεία στον κόσμο για να μπορέσει οκαθένας να απολαύσει μετον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτό το μοναδικό μεγαλείο και το μαγευτικό θαλάσσιο τοπίο. Θαυμαστά κτήρια σε όλο τον κόσμο κλείνουν στο εσωτερικό τους μοναδικές υποβρύχιες εμπειρίες, ενώ την υπογραφή σε αριτεκτονικό σχεδιασμό και design βάζουν διάσημοι αρχιτέκτονες. Η λίστα με τα 10 πιο εντυπωσιακά ενυδρεία στον κόσμο αποδεικνύει περίτρανα πως η Γη, ναι, θα έπρεπε να λέγεται… Ωκεανός!
1. The Blue Planet by 3XN, Κοπεγχάγη, Δανία

Ο Ισοβίτης του Αρκά. Ολόκληρη η σειρά (full movie)

  
Ramnousia.

Απονεμήθηκαν τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης

Απονεμήθηκαν το βράδυ της Πέμπτης, στο αμφιθέατρο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης, τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Την εκδήλωση οργάνωσαν από κοινού το νεοσύστατο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Μετάφρασης της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το Ινστιτούτο Γκαίτε και το Ινστιτούτο Θερβάντες.

Τα βραβεία, που αποτελούν θεσμό για το χώρο της μετάφρασης, αφορούν σε μεταφράσεις μυθιστορημάτων, διηγημάτων και ποίησης που εκδόθηκαν το 2011 και απονεμήθηκαν σε τρεις μεταφραστές, αγγλόφωνης, γερμανόφωνης και ισπανόφωνης λογοτεχνίας.
Αναλυτικά οι νικητές:

Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας

Ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός

Στον Θανάση Βαλτινό το Μεγάλο Βραβείο.

Μυθιστορήματος στον Γιώργο Συμπάρδη, ποίησης στην Κατερίνα Ρουκ

Σύμφωνα με πληροφορίες το Μεγάλο Βραβείο για το σύνολο του έργου του θα απονεμηθεί φέτος στον πεζογράφο Θανάση Βαλτινό. Τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2012 θα ανακοινωθούν επισήμως στο μέσον της επόμενης εβδομάδας αλλά η επιτροπή έχει ήδη, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, αποφασίσει πώς θα απονείμει τα βραβεία που δίνονται για την λογοτεχνική παραγωγή του 2011. Απομένει να καθαρογραφούν οι αιτιολογίες και να αναρτηθούν στο site του υπουργείου Πολιτισμού.
Το βραβείο στην κατηγορία μυθιστόρημα θα απονεμηθεί στον Γιώργο Συμπάρδη για το μυθιστόρημα του «Υπόσχεση γάμου», (Μεταίχμιο)....

Γιάννης Παγώνης- Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

Στη Μήλο με λιανίσαν Αθηναίοι,
στη Κάνδανο πυρφόροι Γερμανοί,
βροτοί σαν δίνουν σ΄ άλλους τη θανή,
στομώνει ο Θεός κι άγρια κλαίει.

Ο Πέρσης που μου βύθισε στο στέρνο
καβάλα πάνω σ΄ άτι το παλτό,
δεν γνώρισε ποτέ την Ερατώ,

το χωραφάκι εκειό που πια δεν σπέρνω.

Τις σάρκες μου τις κόψαν Σταυροφόροι
στης Πόλης τα καντούνια μια νυχτιά.
Με βρήκε κρεμασμένο στην συκιά,
παράξενο καρπό του Μάλχου η κόρη.

Στη Δρέσδη να κοιμάμαι στο κρεβάτι
με πέτυχαν οι βόμβες. Ο λοιμός
που χύθηκε καμπούρης και σιμός,
πρώτο πήρε εμέ, τον Πολυκράτη.

Τη μια Σωκράτης, άλλες Θηραμένης,
Γιωργάκης στου Φαλήρου τις ακτές.
Άνευ αιτίας και χωρίς να φταις,
τι κρίμα σαν Θανάσης να πεθαίνεις;

"ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ"- Άννα Α. Θεοδωρίδου

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣH

Θολό τοπίο,σαν καθρέπτης
σκιασμένος απ'τα παλιά
πρέπει και τα καινούργια μη.
Τι είναι άραγε σωστό;
Να ακολουθώ τη πομπή
της τωρινής απελπισίας
ή να χτίσω το δικό μου
μονοπάτι;

Θα με πουν ονειροπόλα;
Χαίρομαι...
Γιατί μέσα στον κόσμο μου
δεν χωράνε μόνο λέξεις...
Το θεμέλιο είναι οι πράξεις...
Κλείνω τις σκέψεις σ'ένα
μακρινό και κουρασμένο
αστέρι.
Τώρα μπορώ να πορευθώ
με άλλο φως.
Γεννήθηκα ξανά μέσα σε
μια λάβα με νέα καρδιά.

Φωτογραφία 1948 - Κική Δημουλά

Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε κῆπος κάποτε.

Στὸ ἄλλο χέρι
κρατῶ πέτρα.
Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.
Ὑπόνοια καμιὰ
ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,
προγεύομαι ἄμυνες.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε ἄγνοια κάποτε.

Χαμογελῶ.
Ἡ καμπύλη του χαμόγελου,
τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,
μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,
ἕτοιμο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Καὶ προδιάθεση νίκης.

Τὸ βλέμμα βυθισμένο
στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:
τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ
τῆς προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο.
Φοράει στολὴ δισταγμοῦ.
Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι
σύντροφός μου ἢ καταδότης.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε.

Σὺ δὲν φαίνεσαι.
Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,
γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του
κρατώντας λουλούδι
καὶ χαμογελώντας,
θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
ζωὴ πέρασες κάποτε.







Πηγή

Έρωτες, ερωτογραφία και πορνογραφία

Πού τελειώνει η ερωτογραφία και πού αρχίζει η πορνογραφία; Ποιος είναι ο ρόλος που αναλαμβάνει να παίξει η λογοκρισία και τι ακριβώς συμβαίνει με τον έρωτα στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία;

Αυτά είναι τα θέματα που συζήτησαν το βράδυ της Τετάρτης (28/11), στον πολιτιστικό χώρο Passport, απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, στην πλατεία Κοραή.

Στη συζήτηση πήραν μέρος ο εκδότης της "Άγρας" Σταύρος Πετσόπουλος, ο θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος Ανδρέας Στάικος, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, στιχουργός και πεζογράφος Θοδωρής Γκόνης και ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, με αφορμή την ιλιγγιώδη κυκλοφοριακή επιτυχία (στην Ελλάδα και το εξωτερικό) του μυθιστορήματος της E. L. James "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι" (μετάφραση Τιτίνα Σπερελάκη, εκδόσεις Πατάκη).

"Μιλώντας για την ερωτογραφία θα πρέπει να έχουμε υπόψη πως άλλο είναι ο έρωτας των αισθημάτων κι άλλο ο έρωτας της τεχνικής και τέχνης", παρατήρησε ο Ανδρέας Στάικος (το καινούργιο ερωτικό του μυθιστόρημα υπό τον τίτλο "Βηθσαβέ" κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες από τις εκδόσεις Άγρα).

"Τα ερωτογραφήματα μπορεί να περιέχουν αισθήματα αλλά το πραγματικό τους θέμα είναι πολύ διαφορετικό", συμπλήρωσε.

Ραντεβού - Ασημίνα Ξηρογιάννη

Ειχε φτάσει πρώτος και περίμενε.Το μπαρ ήταν σχεδόν άδειο-ήταν νωρίς ακόμα,άλλωστε.Παρήγγειλε μαρτίνι με λεμόνι και κοιτούσε διαρκώς νευρικά το ρολόι του.
Τόσο νευρικά,που ο μπάρμαν-συμμαθητής του από το Γυμνάσιο που δεν πήγε ποτέ Λύκειο-τον ρώτησε με ύφος όλο νόημα:
-Περιμένεις <<πρόσωπο>>;
O Πέτρος δεν έχασε την ευκαιρία και άρχισε να εξηγεί.Επειδή ήθελε τόσο να μιλήσει σε κάποιον εκείνη την ώρα...!Επειδή είχε άμεση ανάγκη να διοχετεύσει κάπου τη νευρικότητά του(είχε πρόσφατα κόψει το κάπνισμα).Εξηγούσε λοιπόν στον μπάρμαν πως περίμενε <<πρόσωπο>> που είχε γνωρίσει μέσω του φατσοβιβλίου,κοινώς
facebook.Eπρόκειτο για μια εντυπωσιακή κοπέλα με πολλά like στις φωτό και στις ελκυστικές αναρτήσεις της.Ολα της τα status ήταν εξαιρετικά και είχαν πάντα κάτι ιδιαίτερο να πουν στον κόσμο.΄Ηταν μια κοπέλα αποκάλυψη που πιθανότητα θα είχε πολλές προτάσεις για έξοδο.Εκεί ο Πέτρος αναρωτήθηκε αν η κοπέλα συνήθιζε να βγαινει ραντεβού με facebookfriends.Ενιωσε ομως να τον στεναχωρεί αυτη η σκέψη οπότε δεν την προχωρούσε .Σημασια ειχε οτι ειχαν οι δυο τους κλείσει ραντεβού και σε λιγα λεπτα -επιτέλους-θα συναντούσαν ο ένας τον άλλο από κοντά.Μιλούσαν για μηνες στο chat,σχεδόν κάθε μέρα,αντάλλασσαν τρυφερούς χαιρετισμούς και ήδη την ενιωθε πολύ κοντά του σε βαθμό που θα΄λεγε ότι είχε αρχίσει να την ερωτεύεται.Για να μην πει ότι αυτό είχε συμβεί ήδη,απλά αδυνατούσε να το παραδεχτεί και στον ίδιο του τον εαυτό.Aν μια μέρα δεν επικοινωνούσαν,ένιωθε θλίψη.Ναι θλίψη!Τόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα.Η Δανάη-αυτό ήταν το όνομά της-λάτρευε τη γραφή του και,οπως του΄χε πει,είχε αγοράσει και διαβάσει και τα τέσσερα ποιητικά του βιβλία.(Ο Πέτρος ήταν ανερχόμενος ποιητής με ένα Κρατικό βραβείο στο ενεργητικό του.Η ίδια είχε σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και καταγόταν από μια εύπορη οικογένεια νομικών).Ο μπάρμαν άκουγε την ιστορία του φίλου του με ενδιαφέρον.Ακόμα το μαγαζί δεν είχε γεμίσει και η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή.Κάπου κάπου διέκοπτε την αφήγηση του Πέτρου κάνοντάς του ερωτήσεις-αστείες καμιά φορά -αλλά ο Πέτρος έδειχνε κατανόηση στην αφέλεια του παλιού του φίλου.Αναρωτήθηκε γιατι του εκανε βαθιές εξομολογήσεις...αλλά η απάντηση ήταν προφανής...Δεν μπορούσε να διαχειριστεί το άγχος του και η κουβέντα με κάποιον τετοιες φορτισμένες στιγμές ήταν γι΄αυτόν βάλσαμο.Είχε τελειώσει και το δεύτερο μαρτίνι όταν κοίταξε για δεύτερη φορά το ρολόι του.<<Λες να μην έρθει;>>,αναρωτήθηκε.Μα όταν σήκωσε το κεφάλι του την είδε μπροστά του.Ήταν όλη πρόσωπο.Ναι,ήταν αυτή,η Δανάη ,θα αναγνώριζε το πρόσωπό της αναμεσα σε χιλιάδες πρόσωπα γυναικών.Η Δανάη που είχε κιολας ερωτευθεί-μόλις την αντίκρυσε σιγουρεύτητηκε πια!Ετρεξε προς το μέρος της.Πάντα εκείνος θα έτρεχε προς το μέρος της.Βρέθηκε σε αποσταση αναπνοής.Μπροστά της.Εσκυψε λίγο.Εσκυψε για να δει τα μάτια της.Μπηκε μέσα στα μάτια της.Εγινε κόρη του ματιού της.Εκείνη άλλωστε,δεν μπορούσε να σηκωθεί.Πιθανότατα δεν ένιωθε καν τα πόδια της.Ήταν κολλημένη σε αναπηρικό καροτσάκι.            

Έρως - Ήρως - Θάνατος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, 9.00 μ.μ.

 

12^th Street Monday event:

Έρως | Ήρως | Θάνατος

 

 6+1 λογοτέχνες διαβάζουν για τον Έρωτα

 

Την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, στις 9.00 μ.μ., το Street Monday project παρουσιάζει το δωδέκατο STREET MONDAY event. Σε επιμέλεια της ΜάΓια (Μαρία Γιαγιάννου), συντονισμό κι επιμέλεια του Αλέξιου Μάινα και σε συνεργασία με το καφεθέατρο 41 Street, στην πλατεία Υμηττού (Ανδρέα Λεντάκη 41/ πρώην Θράκης), θα πραγματοποιηθεί διαλογική ανάγνωση αποσπασμάτων ερωτικού λόγου από το ποιητικό και πεζογραφικό έργο εφτά λογοτεχνών.

 

Η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, ο Κώστας Καβανόζης, η Πατρίτσια Κολαΐτη, ο Αλέξιος Μάινας, η Γιάννα Μπούκοβα και η Κάλλια Παπαδάκη συναντούν την ποιητική περφόρμανς της Νίκης Ανδρικοπούλου και αναλαμβάνουν ένα ταξίδι προς τον διπλό προορισμό της ερωτικής ποίησης˙ το φως και το σκοτάδι. Ο έρως, ως ήρωας κι άλλοτε ως θάνατος, ξεδιπλώνει τα πανάρχαια φτερά του πάνω από τις σελίδες των ποιητών, για να τις φτερώσει ή για να τις σκιάσει, καθώς ποτέ δεν παύει να αντηχεί η φράση του Μπατάιγ «Ο ερωτισμός είναι η μέχρι θανάτου επιδοκιμασία της ζωής»...

 

Την ερχόμενη Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, στις 9 μ.μ., η ποίηση της Γλυνιαδάκη, της Κολαΐτη, της Μπούκοβα, τα διηγήματα του Καβανόζη, του Μάινα, της Παπαδάκη και η σωματική ποίηση της Ανδρικοπούλου, σας περιμένουν στο 41 Street, για μια αρχέγονη συνάντηση Ποίησης και Έρωτα στον διεισδυτικό λόγο εφτά ερωτοτρόπων λογοτεχνών! Συνιστούμε κράτηση θέσης: 210.7620254. Είσοδος ελεύθερη.

 

Στιγμές... - mesologitisa

Γεμίζω στιγμές,
το ημερολόγιο πένθους.
ημερομηνίες δεν θυμάμαι
και δεν έχουν σημασία.
η χάραξη του πόνου
δεν στέκεται πάνω σε ημερομηνίες,
αλλά μόνο σε στιγμές...
στιγμές που δεν έζησες εσύ...
αλλά ο άλλος σου εαυτός...
αυτός που δεν εννόησε
και έτσι δεν κατανόησε...
ο άλλος που δεν καθρεφτίζεται σε καθρέφτες ματαιοδοξίας,
ούτε μπογιατίζεται από χρώματα έξαψης...
ο άλλος που με πονά, που δεν είμαι εγώ,
για να μπορώ να αντιπαλέψω το σπαραγμό της λήθης!!!!








Πηγή: http://mesologitisa.blogspot.gr/

Ξεκινώντας τη μέρα με Μαξίμ Γκόρκι...

Η ευτυχία μοιάζει μικρή όταν την κρατάς στα χέρια σου. Άφησέ την να φύγει και θα δεις πόσο μεγάλη και πολύτιμη είναι.

Καλημέρα σας!

Όταν γη και ουρανός γίνονται ένα!

Ένας παράδεισος στη γη και σίγουρα δεν είναι ο μόνος. Μαγικές εικόνες από τις αλυκές στην Βολιβία.
Αν υπάρχει παράδεισος κάπως έτσι θα πρέπει να είναι. Γαλάζιο παντού, σύννεφα, γαλήνη και ηρεμία.
Σύμφωνα με τη Daily Mail, οι ονειρικές αυτές εικόνες είναι στον επίγειο παράδεισο που λέγεται Βολιβία, στις αλυκές του Uyuni.
Εδώ δεν μπορεί κανείς εύκολα να πει που αρχίζει ο ουρανός αφού δεν το τοπίο σου δίνει μια ενιαία εικόνα, τόσο μαγική.

ΦΟΒΟΣ- ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ

ΦΟΒΟΣ

Τα κύτταρα προδίδουν πανικό
σκορπούνε απονιά
σ’ αυτόν που τα κρατά αγκαλιά
φωνάζουνε δυνατά
για ν’ ακουστούνε σε κατάγυαλο
δίχως ελπίδα.
Σαν το κύμα σιγήσει με πόνο
ασύνδετη ορμή

θα φτερουγίσει στα σύνορα ανέμου
κραυγάζοντας
αυτό που χρόνια μέσα του κρατά

Καθρέφτης πόνου μ’ άχνα πνοής
θολό γυαλί
παρηγοριά στης μοίρας το γραφτό
Ήλιος που λοξοπερπατά
θύμησες αφήνει πίσω του
τοπία ψεύτικα
χρώματα σβησμένα και μουντά
φόβους περίεργους
σκιρτήματα καρδιάς παράξενα
οδύνης τέλματα
γεμάτα ζάρες που αιωρούνται

Είναι αλήθεια το πέρας για όλους
διάθεση σκέψης
τόλμη ζωσμένη σ’ άρμα που τρέχει
υπέρμαχη ανούσια
ατέλειωτος δρόμος ανατριχίλας
είναι αλήθεια
τα ψέματα πήραν την κατηφόρα
η ζωή ελευθερώνεται
ήρθε γεμάτη πανηγύρια και τώρα
καθορίζεται πικρά
δεν έχει δύναμη ν’αντισταθεί, τέλος.

Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης

Είναι αλήθεια πως κατά καιρούς έχουμε ακούσει, διαβάσει αλλά και μιλήσει με πολύ κατηγορηματικό και υποτιμητικό τρόπο για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, τις περισσότερες φορές βέβαια η επίθεση μας αυτή δεν ήταν και τόσο απρόκλητη.

Όμως για να είναι κανείς δίκαιος θα πρέπει και να μιλάει για το δίκαιο.

Εχθές είδαμε την νέα σειρά ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ '' Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης'' η οποία έκανε πρεμιέρα με ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στον Γιώργο Σεφέρη.

Πέρα από τις πολλές διακοπές για διαφημίσεις και τον λίγο χρόνο καθαρής εκπομπής , οι εντυπώσεις μας ήταν πολύ καλές.
Μια εντυπωσιακή παρουσίαση από τον Γιώργο Κιμούλη, ο οποίος στάθηκε στο θέμα της εκπομπής με γνώση και σεβασμό, ήταν ένας ακόμα συντελεστής για την επιτυχία του αφιερώματος αυτού....

Πέθανε ο Μίμης Σουλιώτης, ένας ακρίτας των γραμμάτων

Πέθανε ο Μίμης Σουλιώτης μετά από εξάμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Γεννημένος το 1949 με καταγωγή από την Πελοπόννησο και το Μοναστήρι της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχε επιλέξει να ζει στη Φλώρινα και να «φροντίζει» τα γράμματα. Είχε σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Μεταπτυχιακά έκανε στη  Βυζαντινή Φιλολογία στη Βουδαπέστη ενώ εκπόνησε το Διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Είχε περάσει από πολλές δουλειές, μανάβης, φορτωτής ξυλείας, τυπογράφος αλλά βασικά ήταν ένας  ακρίτας, ένας πολιτιστικός πόλος από μόνος του. Πνευματικό τέκνο του Γ. Π. Σαββίδη και λάτρης του Καβάφη είχε  ιδρύσει το «Βαλκανικό Άσυλο Ποίησης στις Πρέσπες», εξέδιδε περιοδικά, βιβλία για τη Φλώρινα αλλά και την ποίηση, έκανε διαλέξεις, καλούσε συγγραφείς να μιλήσουν. Παράλληλα ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του...

Νίκος Τσίντρος- Ο δαίμονας

Ο δαίμονας

Το χώμα έβαλες ψυχή
και την πνοή σου, λάβα.
Με το νερό εστόλισες,
τα θέλω του ανθρώπου.
Κι έδωσες στη λογική,
το έλεος, το κλάμα.

Στον τυφλό εχάρισες,

τη δύναμη του μαύρου.
Το φως του στέρησες, γιατί,
παρηγοριά στο βλέμμα σου,
αυτός να μην κοιτάει.

Πες μου, τι;
Τι είδανε τα μάτια σου;
Τι γεύτηκες;
Πώς ένιωσες;
Γιατί κοιτάς
με πόνο εμάς;
Γιατί,
να βοηθήσεις θέλεις;

«Άδικα με σκέφτεστε,
σαν ξένο στη ψυχή σας.
Είμαι εγώ κομμάτι σας.
Αέρας στην πνοή σας.»

HΛΙΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ- ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ

 

Το κορμί άρμεξε αίμα τότε..
Δυο σπιθαμές κοντότερα στη γη απο τα τριμμένα κόκαλα,
κι έλεγες ε.. και, ας φύγω αν είναι να ροδίσει το όνειρο,
τιμή να ζήσω το θάνατο για τ' αθάνατο μέλλον!
Κάθε αυγή περίμενα τον ακριβό μου φίλο
που είχε γεωμετρικό σχήμα..
Έξω, εκεί έξω να λίγα μέτρα,τρεις-τέσσερις οριζόντιοι
άνθρωποι ήταν το εκεί,στον αγέρα των σπασμών
περίμεναν ήλιους, ήλιους που είχαν κινήσει 

αιώνες
και ακόμη, ακόμη τον ήλιο του χθες και του αύριο..
Εμένα μου περίσσευε ο φίλος μου που τρύπωνε αθόρυβα,
πόσα δεν έμαθα μαζί του, πόσα ταξιδια δεν στερήθηκα
πόσους θανάτους έδιωξε απ το νου μου..
Τη μια μέρα ολόχρωμα φύλλα και άνθη,
την άλλη πηγές κουβαλούσε,
ακόμη με είχε πάρει και ο ύπνος , σπάνιο,
τις τελευταίες νύκτες, καθώς η σκέψη μου

έκανε σπείρα, δύναμη απ την ενέργεια της φύσης του.
Και ξεχώριζα την ημέρα απ τη νύκτα
μόνο όταν κάθε αυγή έσταζε 
απ τη χαραμάδα το φως.
Αυτός ήταν ο φίλος μου

το γεωμετρικό σχήμα του φωτός στα μάτια και τη ψυχή!

 
{Αφιερωμένο στο χαμό του Χρόνη Μίσιου}

Νικηφόρος Βρεττάκος - Γράμμα

Δεν έχω ένα φύλλο απ’ τα παλιά πράσινα δένδρα.

Σου γράφω τη λύπη μου σ’ αυτό το χαρτί.
τόσο ελαφριά που να στη φέρει ο άνεμος,
τόσο καλή και τρυφερή που να μη παραξενευτεί ο ήλιος,
ευγενική σαν τη σιωπή που περπατεί στο χορτάρι
τη νύχτα, απλή και καθαρή σαν το νεράκι που τρέχει
και δε μαντεύεις πως το γέννησε η χτεσινή καταιγίδα.

Πολλοί σκοτώθηκαν. Πολλοί ζούμε. Όλοι μας είμαστε
λαβωμένοι. Είναι βαρύς από τον πόνο μας ο κόσμος.

Με τη σιωπή της θάλασσας θα λάβεις τη λύπη μου.
Σου στέλνω αυτό το αιώνιο μου Μη με λησμόνει !
Είναι ένα φως διπλωμένο ανάμεσα σ’ ένα μικρό συννεφάκι.
Σου στέλνω αυτό το αρνάκι, μια κ’ είσαι κοντά στο θεό,
να τ’ οδηγήσεις σ’ ένα πράσινο κήπο του.

Σου στέλνω αυτό το βρέφος με το τσακισμένο ποδαράκι.
Ανέβασέ το στο παράθυρο με τον αυγερινό,
κοντά στον κόσμο, κοντά στο όνειρο,
κοντά στην καλοσύνη σου, που είναι ζεστή σα μια ανάσα μητέρας,
κοντά στο τζάκι που ονειρεύεσαι με το χέρι στο μέτωπο
την ευτυχία του πεινασμένου, του στρατιώτη, του άρρωστου.
Βάλτο κοντά στην πράσινη σημαία. Κοντά στο κόκκινο
άλογο. Στη μητέρα σου πλάι, που τριγυρισμένη
απ’ του Γενάρη τους σπουργίτες, γνέθει την ελπίδα.
Βάλτο κοντά στο στεναγμό της φιλίας. Κοντά – κοντά.
Βάλτο να κάτσει, κι άνοιχτου σαν ένα γέλιο το παράθυρο
να ιδεί τον κόσμο.







Πηγή

Αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη, στο Ianos café

Οι Εκδόσεις Κέδρος παρουσιάζουν μια εκδήλωση μνήμης για τα Ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του Τάσου Λειβαδίτη...

… στο Ianos café, την Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012, στις 20.30.


Για τον ποιητή και το έργο του θα μιλήσουν:
Κώστας Γεωργουσόπουλος, συγγραφέας, κριτικός
Γιάννης Δάλλας, ποιητής, δοκιμιογράφος
Απόστολος Μπενάτσης, Επίκουρος Καθηγητής Παν. Ιωαννίνων
Γιώργος Χουλιάρας, ποιητής, δοκιμιογράφος
Συντονίζει ο ποιητής Γιώργος Δουατζής.


Σύντομες παρεμβάσεις από τους νέους ποιητές Κατερίνα Ζησάκη και Γιώργο Στεργιόπουλο.


Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ της Λίλας Κουρκουλάκου «Τάσος Λειβαδίτης».


Ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη θα απαγγείλει η ηθοποιός Ασπασία Κράλλη.


Μελοποιημένα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη θα ερμηνεύσει η Ερωφίλη. Στο πιάνο η Ευαγγελία Μαυρίδου.

Info
Τοποθεσία	Ianos café, Σταδίου 24, Αθήνα, 1ος όροφος
Ημερομηνία	Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012, ώρα έναρξης: 20.30
Πληροφορίες	210 3217917 Πηγή: http://www.culturenow.gr/

Beethoven - Νίκος Σπάνιας

Η μοναξιά του
Η κακορρίζικη ζωή του
Η πλακουτσή πρόστυχη μύτη του
Τα μάτια του χυμώντας σα δίδυμα γεράκια
Απʼ το κεφάλι του
Τα μαλλιά του σα δάσος από σπίθες
Η θλίψη του που σκούζει σαν χασές που σχίζεται
Το στριγγό γέλιο του σαν ποτήρι που σπάζει
Η δυσκοιλιότητά του
Η απελπισία του…
Οι κίτρινοι ταρταρικοί κοπτήρες του
Οι σεισμικοί θυμοί του
Τα μάγουλά του ζαρωμένα σαν περγαμηνές
Η κάππα του
Που υψώνεται σαν κύμα
Σα μελανή απέραντη Ήπειρος
Σκεπάζοντας τον άθλιο στενό μας τόπο
Που ασφυκτιά από συνουσία και πόλεμο
Η ακηδία του
Η ζηλομανία του
Η αγαμία του…
Η αγαμία του στητή
Σαν κερασφόρος αίγαγρος
Γλιστρώντας στο κενό…
…«Η γλώσσα μου
»πάνω στη γλώσσα σου και δες
»Πώς πίνω όλο το σάλιο σου
»Γιατί είμαστε εραστές!…»

Αδέσποτες σκέψεις - Δήμητρα Λυριντζή

Γύρισα στο τέλος μου να φτιάξω μιαν αρχή
είδα τόσα εδώ πέρα δεν τα χωρά ο νους
δεν είπα τίποτα ή μάλλον και να 'πα κατά λάθος
σαν τίποτα ήταν..
Απόψε μπήκα στο νέο μου κόσμο
είχα και παρέα τις αναμνήσεις καλές και κακές
τις κακές ήθελα να τις πετάξω μαζί με τ'άχρηστα
τόσες σακούλες φύγανε,αυτά γιατί τα πήρα μαζί;
Ατενίζω το χώρο δανεικός κι αυτός όπως όλα στη ζωή
πράγματα πολλά τόσα χρόνια ταξιδεύουν και λέω
δεν φορτώνομαι χρόνια στην πλάτη μου παρά πράγματα.
Τα δικά μου άχρηστα σε μια άκρη,σαν και μένα..
Ρούχα δεξιά και αριστερά,πλυμένα κι άπλυτα μαζί
δεν ξεχωρίζω πια,βρήκα και από δουλειές μου ρούχα
τι τα κρατώ;Να λέω πως δούλευα κάποτε,πως ήμουν
στην κοινωνία εντάξει.
Δίπλα μου κοιμάται η σιωπή,ποιος είπε χρυσός ότι είναι;
Θα χα πλουτίσει τώρα,αν και θα μου τα έπαιρναν όλα
είπαμε τα πάντα δανεικά είναι,μα η ζωή μας πιότερο
σίγουρο σου λέω,κατά τας γραφάς...
Κι ο χώρος μου μια αποθήκη,ότι δεν σου ταιριάζει
με τα καλά σου στη βιτρίνα πέτα τα εδώ.Συνήθισα πια
σώμα και ψυχή ένα δοχείο γιομάτο με του καθένα τα λόγια και τα έργα
θέλω δεν θέλω,σάμπως ρωτάει κανείς;

Δεν είμαι εδώ απουσιάζω,έτσι να τους πείτε
πως είμαι θεατής στην παράσταση τούτη
να με αφήσουν στην ησυχία μου,στο ψέμα
μου βρίσκω την αλήθεια των πάντων.
Κοίτα την εικόνα σου,ναι τη δικιά σου
τα χάλια μου προ πολλού τα δα
χλώμιασες,ξεθώριασες..Που πήγε η αίγλη σου
κάηκε στης αλαζονείας τη φωτιά.

Η κατσαρίδα (με τα μάτια στο φεγγάρι) - Μαριλένα Παππά

Δεν ξέρω τι συμβαίνει γύρω μου αυτήν την εβδομάδα, σα να φύσηξε ένας άνεμος αισιοδοξίας που ήρθε και σάρωσε όλες τις καταστροφολογίες των δελτίων ειδήσεων και γκρέμισε πια το κλισέ της οικονομικής κρίσης, την γκρίνια της Δευτέρας, τα κορναρίσματα και τα βρισίδια της Κηφισίας, την αέναη κούραση που έχει γίνει πια ένα με το κορμί μου και ξαφνικά όλοι έχουν να μου πουν τα δικά τους νέα κι όχι αυτά της Τρόικα!

Εδώ και πέντε μέρες ο κόσμος γύρω μου ερωτεύεται, δεν μπορεί να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλον, μένει έγκυος στο δεύτερο παιδάκι τους, γεννάει κοριτσάκια 4.200  κι εγώ ξεκίνησα και πάλι να φλερτάρω ...με τη ζωή!

 

*ακόμα και με τα μάτια ανοιχτά, το μόνο που χρειάζεσαι για να δεις καθαρά είναι το χαμόγελο...

Ξεκινώντας τη μέρα με Oscar Wilde...

Στον αγώνα της ζωής, όποιος κι αν είναι ο στόχος σου, να κρατάς τα μάτια σου στο λουκουμά κι όχι στην τρύπα.

Σας ευχόμαστε ένα χαρούμενο πρωινό!

Η κρυφή μαγεία της φύσης

Είκοσι περίπου λεπτά από τη Νεάπολη Λακωνίας, βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της χώρας και το δεύτερο στο είδος του στην Ευρώπη. Πρόκειται για το σπήλαιο Καστανιάς το οποίο μπορεί να υπολείπεται σε φήμη από εκείνο του Δυρού αλλά μία βόλτα στους χώρους του αρκεί για να πείσει τον επισκέπτη ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα σπήλαια.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η φύση χρειάστηκε περισσότερα από 3.000.000 χρόνια προκειμένου να σχηματίσει αυτό το μοναδικής ομορφιάς σπήλαιο. Η έκταση του σπηλαίου είναι περίπου 1500 τ.μ., ενώ ο επισκέπτης μπορεί να το διασχίσει μέσω μία βατής και ασφαλούς διαδρομής 500 περίπου μέτρων.
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, μπορεί να θαυμάσει μια τεράστια ποικιλία από φανταστικούς σχηματισμούς πετρωμάτων όπως θεόρατους κόκκινους και λευκούς «καταρράκτες», γιγάντιες κολώνες διαφόρων σχημάτων, «κουρτίνες» και «σεντόνια» αλλά και δεκάδες άλλους σχηματισμούς που θυμίζουν και κάτι διαφορετικό στο μυαλό του επισκέπτη.

Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε πριν περίπου 100 χρόνια από ένα βοσκό της περιοχής, ο οποίος βλέποντας σμήνη από μέλισσες να μπαινοβγαίνουν από μια σχισμή στο έδαφος υπέθεσε ότι υπόγεια θα υπάρχει νερό. Στην προσπάθεια να φτάσει στο νερό ανακάλυψε την ύπαρξη του σπηλαίου την οποία και κράτησε κρυφή για περισσότερα από 50 χρόνια.
Σήμερα το σπήλαιο είναι πλέον γνωστό και προσβάσιμο σε όλους όσους θελήσουν να θαυμάσουν την μαγική αρχιτεκτονική της φύσης....

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΥ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΥ

Μούσα, στη λύρα μη ζητάς παιάνες να κουρντίσεις,
μήτε πυρρίχιους χορούς, μήτε μελένιους φθόγγους.
Την πίκρα μου έλα κι εσύ κοντά μου να θρηνήσεις
και πλέξε μες στους στίχους μου του πόνου μου τους βόγγους.
Γιατί, θαρρώ, όλα γύρω μου, μπρος σε φαράγγι μαύρο
σαν του Ζαλόγγου το χορό τα βήματά τους πάνε
κι εγώ τους παίζω αμέριμνα παθιάρικο και λαύρο
σκοπό, που εκείνοι πέφτοντας τον σιγοτραγουδάνε.
         
              

Στιγμές- mesologitisa

Στιγμές...

Γεμίζω στιγμές,
το ημερολόγιο πένθους.
ημερομηνίες δεν θυμάμαι
και δεν έχουν σημασία.
η χάραξη του πόνου
δεν στέκεται πάνω σε ημερομηνίες,
αλλά μόνο σε στιγμές...
στιγμές που δεν έζησες εσύ...
αλλά ο άλλος σου εαυτός...
αυτός που δεν εννόησε
και έτσι δεν κατανόησε...
ο άλλος που δεν καθρεφτίζεται σε καθρέφτες ματαιοδοξίας,
ούτε μπογιατίζεται από χρώματα έξαψης...
ο άλλος που με πονά, που δεν είμαι εγώ,
για να μπορώ να αντιπαλέψω το σπαραγμό της λήθης!!!!


http://mesologitisa.blogspot.gr/

Πίστομα - Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Όταν ύστερα από την αναρχία πού'χεν ανταριάσει τον τόπο δίνοντας εις όλα τα κακά στοιχεία το ελεύτερο να πράξουν κάθε λογής ανομία, η τάξη είχε πάλε στερεωθεί, κ' είχε δοθεί αμνηστία στους κακούργους, τότες επίστρεφαν τούτοι απ' τα βουνά κι από τα ξένα στα σπίτια τους, κι ανάμεσα στους άλλους που ξαναρχόνταν, εγύριζε στο χωριό του κι ο Mαγουλαδίτης Aντώνης Kουκουλιώτης.
Eίτουν τότες ώς σαράντα χρονών, κοντός, μαυριδερνός, μ' όμορφα πυκνά σγουρά γένια και με σγουρότατα μαύρα μαλλιά. Tο πρόσωπό του είχε χάρη και το βλέμμα του είτουν χαϊδευτικό και ήμερο αγκαλά κι αντίφεγγε με πράσινες αναλαμπές· το στόμα του όμως είτουν μικρότατο και κοντό δίχως χείλια.
O άνθρωπος τούτος, πριν ακόμα ρεμπελέψουν ο κόσμος, είχε παντρευτεί. Kι όταν πήρε των βουνών το δρόμο, για το φόβο της εξουσίας, άφηκε τη γυναίκα του μόνη στο σπίτι και τούτη δεν του εστάθη πιστή, αλλά με άλλον (νομίζοντας ίσως πως ο Kουκουλιώτης είτουν σκοτωμένος ή αλλιώς πεθαμένος) είχε πιάσει έρωτα κι απ' τον έρωτα τούτον είχε γεννηθεί παιδί που άξαινεν ωστόσο χαριτωμένα και που η γυναίκα περσά αγαπούσε.