Ο δαίμονας
Το χώμα έβαλες ψυχή
και την πνοή σου, λάβα.
Με το νερό εστόλισες,
τα θέλω του ανθρώπου.
Κι έδωσες στη λογική,
το έλεος, το κλάμα.
Στον τυφλό εχάρισες,
τη δύναμη του μαύρου.
Το φως του στέρησες, γιατί,
παρηγοριά στο βλέμμα σου,
αυτός να μην κοιτάει.
Πες μου, τι;
Τι είδανε τα μάτια σου;
Τι γεύτηκες;
Πώς ένιωσες;
Γιατί κοιτάς
με πόνο εμάς;
Γιατί,
να βοηθήσεις θέλεις;
«Άδικα με σκέφτεστε,
σαν ξένο στη ψυχή σας.
Είμαι εγώ κομμάτι σας.
Αέρας στην πνοή σας.»
Το χώμα έβαλες ψυχή
και την πνοή σου, λάβα.
Με το νερό εστόλισες,
τα θέλω του ανθρώπου.
Κι έδωσες στη λογική,
το έλεος, το κλάμα.
Στον τυφλό εχάρισες,
τη δύναμη του μαύρου.Το φως του στέρησες, γιατί,
παρηγοριά στο βλέμμα σου,
αυτός να μην κοιτάει.
Πες μου, τι;
Τι είδανε τα μάτια σου;
Τι γεύτηκες;
Πώς ένιωσες;
Γιατί κοιτάς
με πόνο εμάς;
Γιατί,
να βοηθήσεις θέλεις;
«Άδικα με σκέφτεστε,
σαν ξένο στη ψυχή σας.
Είμαι εγώ κομμάτι σας.
Αέρας στην πνοή σας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.