Γιάννης Ρίτσος - Το Ανέκφραστο

Το χειμώνα, σαν έβγαινε ο ήλιος,
καθόμαστε στο απάγκιο της μάντρας.
Τότε ήταν η ώρα να μιλήσουμε. Δε βρίσκαμε λόγια.
Απ' το βουνό μάς κοίταζε το μαύρο σύννεφο.
Η κόψη του αλετριού ψευτόφεγγε πλαγιασμένη
στο χώμα - ήταν, δεν ήταν απόκριση.
Ένα δείλι ο Λευτέρης
πήδησε στ' 'αλογό του κι εχάθη κατ' ανέμου.
Νύχτες και νύχτες ακούγαμε
τα πέταλα τ' αλόγου του πάνω στις πέτρες.
Ξαγρυπνούσαμε - μην ήταν τάχα τα δικά μας λόγια
που δεν τα 'χαμε ειπωμένα;



Λογοτεχνικοί περίπατοι

Μαρία Πισιώτη, Το χρέος

Τα χρέη μου τα εξαργύρωσα.
Έδωσα στην αγάπη ένα ρόδο,
στο γέλιο ένα περιστέρι,
στον πόνο μια ηλιαχτίδα,
στη φιλία μία υπόσχεση,
στο όνειρο ένα ουράνιο τόξο,
στους εφηβικούς παροξυσμούς
έδωσα ιπτάμενο χαλί
και σ’ εκείνη τη συμβουλή
ένα βιβλίο.
Τώρα ήσυχη αποχωρώ
κρατώντας των επιλογών μου
το αριστείο. 



*Από την ποιητική συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; Ε.Π.Μ., 2008.
**Αναδημοσίευση από το http://hdyli.wordpress.com
Το κόσκινο

Μόνος και όλοι σας- Σωκράτους Δαιμόνιο

Μόνος και όλοι σας

 

Αντιλαμβάνομαι
την υφή του προβλήματος,
τη ζέστη στη καρδιά σου
στα όνειρά σου έπνιξες τον πόνο
αυτή είναι η διαφυγή σου
προφανώς δεν είσαι έτοιμη...
το εγώ σε ταλανίζει...

 

Δεν έχω κάποιο πρόβλημα
η σιγουριά μου σε τρομάζει,
είναι η έκσταση Φωτιά
εκείνο που σου λείπει...
Το ξαναλέω πως οι σιωπές σου
είναι ψέμμα...

 

Η κατάσταση θολή
όλοι μου λένε φύγε...
μα η Ψυχή μου δυνατή...
κάτι μου λέει μείνε...

 

Δε θα τη κάψω την Ιδέα...
ξανά θα τη γεννήσω...απ'το μηδέν
πάλι θα κτίσω...Ψυχή παλιά
με αντοχές...

 

Υ.Γ:Αυτά που εσείς μου λέτε εμμονές
εγώ τα λέω Ζωή...

Εξομολόγηση ενός βρυκόλακα - Κωνσταντίνος Μακρής

Πάρτε απ’ τα μάτια μου αυτό το φως που μοιάζει με ολοκαύτωμα.

Θα προτιμούσα ένα πιο ήπιο φως.

Να μη μοιάζει με την ασπράδα του κρόκου,

Να μη θυμίζει τον παράδεισο στο όνειρο του ετοιμοθάνατου.

Να μην κακοφορμίζει τις πληγές μου τόσο ξεδιάντροπα.

Όχι. Δεν το θέλω αυτό το φως.

Είναι φορές που με περνάει ακτινογραφία

Και τότε μια θλίψη επικάθεται στην πλάτη μου.

Δεν θέλω... - Αγαθή Αγγελάκη

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ...

Να βλέπω τις ρυτίδες τρέχοντας
σπίτια τους να κάνουν τα πρόσωπά σας ...
Να βλέπω τα δάκρυα

να κρύβουν την λάμψη των ματιών σας ...
Να βλέπω τον γαλάζιο μου ουρανό
μαυρισμένο από τα καπνογόνα ...
Να βλέπω τα αδηφάγα χέρια της απόγνωσης
να ξεριζώνουν τις καρδιές σας ...
Να βλέπω να κλέβουν τα όνειρά σας
οι απαγωγείς του τρόμου...

Ενός λεπτού σιγή - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;



Πηγή

Οταν η τέχνη γράφει (γοητευτική) Ιστορία

Πίνακες με κρυμμένα μυστικά, «φρέσκα» έργα που μόλις προσφέρθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη, καλλιτέχνες - κρυφά ταλέντα που ώς σήμερα αγνοούσε το ευρύ κοινό συνθέτουν τον καμβά της έκθεσης με τις δωρεές ελλήνων δημιουργών προς το μουσείο τέχνης.

Διότι ποιος θα αντισταθεί στον πειρασμό να ανακαλύψει την ολόγυμνη γυναίκα που έχει κρύψει ο Παναγιώτης Τέτσης στην εμβληματική «Λαϊκή Αγορά» του; Και ποιος δεν θα γοητευτεί από τα υπέροχα αφηρημένα έργα της ποιήτριας Νανάς Ησαΐα, τα οποία κληροδότησε στην Πινακοθήκη και άφησε άφωνους ακόμη και επαΐοντες που δεν γνώριζαν την ενασχόλησή της με τη ζωγραφική;

5νθήμερο Καλλιτεχνικών Εργαστηρίων για παιδιά, νέους κι ενήλικες

Δελτίο Τύπου

5νθήμερο Καλλιτεχνικών Εργαστηρίων για παιδιά, νέους κι ενήλικες

28/9/12- 2/10/12

Διοργάνωση:  Κέντρο Εφαρμοσμένων Τεχνών Ορνεράκης &  Spring People

Τόπος διεξαγωγής:  Κέντρο Εφαρμοσμένων Τεχνών Ορνεράκης - Θήρας 19, Πλ. Αμερικής

Το Θέατρο, το Σκίτσο και η Λογοτεχνία συναντιούνται σʼενα πενθήμερο καλλιτεχνικών εργαστηρίων. Πως οι ενεργοί πολίτες, μικροί και μεγάλοι, ερμηνεύουν, σχολιάζουν κι αντιδρούν μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον.

“Απλό της ανίας σύνθετο της μανίας” του Αναγνώστη Κωνσταντινίδη

“Απλό της ανίας σύνθετο της μανίας”

Είναι φρικτό που οι άνθρωποι σπάνια συνδιαλέγονται με καλές προθέσεις άνευ συμφερόντων , είναι φρικτότερο που αγνοούν ότι κάποτε υπήρξαν παιδιά, νέοι, έφηβοι, είναι φρικτότατο το απλό της λογικής να μετατοπίζεται στο σύνθετο της παραλογίας δια την μείζονα εκμετάλλευση. Το σύνθετο τη λογικής δεν είναι πανάκια αν και πολλοί διατείνονται ότι το βρίσκουν πομπώδες και δυσνόητο η πολύ χαλαρά μη χρήσιμο. Το απλό έχει την χάρη του αλλά και η δύναμη του σύνθετου λόγου περιλαμβάνει έννοιες ευθείας γραμμής συντετμημένες με κέρδος χρόνου και επιφάνειας επί χάρτου. Δεν μιλώ για το ακατάληπτο της υποθέσεως η το ασυνάρτητο αυτής, μιλώ για μια άλλη μορφή έκφρασης που έχει ισχύ και παρέχει την δυνατότητα στον αναγνώστη να μεταφέρεται σε λεξικά η σε προκλήσεις διαλόγου ώστε να κατανοήσει την δυσκολία του κειμένου. Κάθε δυσκολία φέρει εντός της «οπώρας» ποιότητας κατά κανόνα, φέρει τρόπους επιπλέον χρόνου εγείροντας την ικανότητα της γνώσης, φέρει επιπλέον σκέψεις συνθλίβοντας την ανία της καθημερινής απλοϊκότητας, ανεβάζει τον ιστό των ελιγμών του γραπτού λόγου και δημιουργεί παραστάσεις εντόνου «χρώματος».

''Ο Ιδανικός Τραγικός ήρωας'' της Γιάννας Στεργίου

Ο Ιδανικός Τραγικός ήρωας

Η Ποιητική του Αριστοτέλη είναι το πρώτο έργο που προσπαθεί να αναλύσει τα ποιητικά είδη, δίνοντας όλο σχεδόν το βάρος στην τραγωδία. Σε αυτό το μεγαλειώδες έργο ο φιλόσοφος προσπαθεί να ορίσει τον τραγικό ήρωα. Τίθεται όμως το ερώτημα, ο ιδανικός τραγικός ήρωας είναι κατασκεύασμα του Αριστοτέλη ή είναι απόρροια μελέτης των τραγωδιών;

Η επική ποίηση, η τραγωδία, η κωμωδία είναι για τον Αριστοτέλη στο σύνολό τους μιμήσεις (Ποιητ. 1447a6-9). Διαφέρουν όμως μεταξύ τους α) ως προς τα μέσα που χρησιμοποιούν για τη μίμηση β) από το αντικείμενο της μίμησης και γ) από τον τρόπο μίμησης και συγκρότησης του μύθου (Ποιητ. 1448b35-39).

Στην τραγωδία το αντικείμενο της ποίησης, όπως και στην περίπτωση των επικών ηρώων, είναι οι  σπουδαίοι. Σπουδαῖος στην τραγωδία είναι ο αρχαϊκός ἀγαθός, είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται ἐν μεγάλῃ δόξῃ […] καὶ εὐτυχίᾳ, οἷον Οἰδίπους καὶ Θυέστης καὶ οἱ ἐκ τῶν τοιούτων γενῶν ἐπιφανεῖς ἄνδρες. Είναι ο ήρωας που δεν μπορεί να κάνει κάτι αἰσχρόν αλλά που ανταποκρίνεται στο ἁρμόττον (Ποιητ. 1454a22-28) του ηρωικού χαρακτήρα του. Το ήθος του ήρωα πρέπει να βρίσκεται σε αρμονία με το γένος και την κοινωνική του θέση, αλλά και προς όσα απαιτεί η εξέλιξη του μύθου^[1]. 

Ξεκινώντας τη μέρα με μία ρήση του Άγγλου συγγραφέα Horace Walpole

Η ζωή είναι κωμωδία γι’ αυτούς που σκέφτονται και τραγωδία γι’ αυτούς που αισθάνονται.

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

Ανδρες και γυναίκες δεν βλέπουν το ίδιο…

Διαφορετική αντίληψη των χρωμάτων έχουν τα δυο φύλα σύμφωνα με μελέτη.

Αν έχετε βγει για ψώνια με το έτερόν σας ήμισυ τότε σίγουρα το έχετε διαπιστώσει: οι άνδρες βλέπουν τα χρώματα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι γυναίκες. Αυτό ακριβώς έδειξε και νέα μελέτη των ειδικών του Πανεπιστημίου City της Νέας Υόρκης (CUNY).
Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, εξηγούν οι ερευνητές, βασίζεται στον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τα χρώματα ο ανδρικός και ο γυναικείος εγκέφαλος. Το πορτοκαλί χρώμα για παράδειγμα, φαντάζει πιο κοκκινωπό στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες. Και φυσικά οι διαφορές δεν τελειώνουν εκεί: το γρασίδι λαμβάνει μια πιο κιτρινωπή απόχρωση στα μάτια των ανδρών, σε σχέση με την ξεκάθαρη πρασινωπή απόχρωση που έχει στα μάτια των γυναικών.

Σαπφώ- Ατθίδα

«Το Αξιον Εστί στο Ηρώδειο»

«Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!» Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά γεγονότα της χρονιάς θα πραγματοποιηθεί στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 24 Σεπτεμβρίου, στις 20:30 το βράδυ. Το μνημειώδες έργο Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη, βασισμένο σε ποίηση του βραβευμένου με Νομπέλ, Οδυσσέα Ελύτη, θα παρουσιαστεί κάτω από τον Παρθενώνα, συνοδευόμενο από τις συνθέσεις Stabat Mater για υψίφωνο μεσόφωνο ορχήστρα και χορωδία και Song of Ascent-Ωδή των Αναβαθμών, Συμφωνία για χορωδία και ορχήστρα του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ, ενός εκ των σημαντικών σύγχρονων Ρώσων συνθετών. Πρόκειται για μία μοναδική συναυλία, στην οποία η ελληνική μουσική και ιστορία θα συναντήσει την παραδοσιακή και ορθόδοξη θρησκευτική μουσική της Ρωσίας. Οι δύο συνθέτες έχουν επιλέξει αυτά τα βαθιά ουμανιστικά έργα, όπου η τέχνη εκφράζει τη θρησκευτική εσωτερική πνευματικότητα....

Ἡ Κασσιανή- Κωστής Παλαμάς

Ἡ Κασσιανή

Κύριε, γυναίκα ἁμαρτωλή, πολλά,
πολλά, θολά, βαριὰ τὰ κρίματά μου.
Μά, ὦ Κύριε, πῶς ἡ θεότης Σου μιλᾶ
μέσ᾿ στὴν καρδιά μου!

Κύριε, προτοῦ Σὲ κρύψ᾿ ἡ ἐντάφια γῆ
ἀπὸ τὴ δροσαυγὴ λουλούδια πῆρα
κι ἀπ᾿ τῆς λατρείας τὴν τρίσβαθη πηγὴ
Σοῦ φέρνω μύρα.

Οἶστρος μὲ σέρνει ἀκολασίας... Νυχτιά,
σκοτάδι ἀφέγγαρο, ἄναστρο μὲ ζώνει,
τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας φωτιὰ
μὲ καίει, μὲ λιώνει.

Ἐσὺ ποὺ ἀπὸ τὰ πέλαα τὰ νερὰ
τὰ ὑψώνεις νέφη, πάρε τα, Ἔρωτά μου,
κυλᾶνε, εἶναι ποτάμια φλογερὰ
τὰ δάκρυά μου....

Συναναστροφή- Ελντίνα Ελευθεριάδου

Συναναστροφή

 

Ποιος θέλει να συναναστρέφεται το θάνατο;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να τον νανουρίζει την ύστατη ώρα πριν τα μεσάνυχτα;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να του διαβάζει παραμύθια για να τον γαληνέψει;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να τον ταϊζει ρόδι και μέλι;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να του ανοίγει το ραδιόφωνο για να απλώνεται τριγύρω του η ευχάριστη μελωδία;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να του κόβει τα νύχια, να του χτενίζει τα μαλλιά με το χρυσελεφάντινο χτενάκι;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να τον πλένει με μυρωδικά, να τον στραγγίζει απαλά, να τον ντύνει με αραχνοΰφαντο ύφασμα;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να τον βγάζει βόλτα στην αυλή με τις αχλαδιές και να τον ακούει να μιλά για περασμένες εποχές;

Εγώ το έκανα.

Ποιος θέλει να τον κοιτά στα μάτια μα εκείνος να μη βλέπει, γιατί έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι της λήθης;

Εγώ το έκανα

για ώρες, για μέρες, για μήνες, για χρόνια.

 

Κάθε τόσο ετοιμαζόμουν να φύγω,

μα εκείνος με αιχμαλώτιζε

με την αλαφριά αλυσίδα της πρωτύτερης μνήμης.

Αφού ανάσαινα ολοένα την ανάσα του,

τόσο σπαργάνωνε η ζωή μέσα μου,

και ωρίμαζε η σκέψη στο μικρό μυαλό μου

πως δεν ήμουν ταγμένη για τους νεκρούς,

αλλά για τους ζωντανούς.

 

13.06.2012

Ξεκινάει ο νέος μας διαγωνισμός!

Ο τέταρτος διαγωνισμός μας ξεκινάει σήμερα με ένα βιβλίο-ποιητική συλλογή της Μαρούλλας Πανάγου, η οποία είχε την ευγενή καλοσύνη να μας το στείλει από την Ν. Αφρική.

Μία ποιητική συλλογή με τέσσερις ενότητες, με διαφορετικού ύφους ποιήματα η καθεμιά (Γνωμικά, Της Πατρίδας, Διάφορα, Της Καρδιάς και της Ψυχής).

Κι αυτός ο διαγωνισμός μας θα κρατήσει 10 μέρες, από σήμερα μέχρις τις 17 Σεπτεμβρίου (στις 19:30 θα γίνει η κλήρωση). Μπορείτε μέχρι τότε να δηλώσετε συμμετοχή στέλνοντας ένα e-mail στη διεύθυνσή μας: poihshkailogotexnia@yahoo.gr με θέμα Διαγωνισμός.

Ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό της ποιήτριας, παρμένο μέσα από το βιβλίο.

Τσουλήθρες αλλάζουν τη διάθεση σε πανεπιστήμιο!

Όχι δεν είναι κάποιο από τα νέα γραφεία της Google αλλά η Σχολή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου!

Δύο Γερμανοοί καλλιτέχνες, οι Johannes Brunner και Raimund Ritz, ανέλαβαν να αναμορφώσουν το Πολυτεχνείο (Technische Universitat) του Μονάχου, και ειδικότερα τη Μαθηματική Σχολή. Το αποτέλεσμα;

ΟΙ ΡΕΥΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ- Λευτέρης Αϋφαντής

ΟΙ ΡΕΥΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

«Όταν θα φεύγεις γύρισε το βλέμμα… και κοίτα εμένα για στερνή φορά …..» ακούστηκε μια περίεργη μουσική μέσα από το δάσος με το ποτάμι κι από μέρος αθώρητο από τους ανθρώπους που έμεναν απέναντι. Η Όλγα έμεινε άναυδη. Δεν μπορεί να ήταν πάλι ο ίδιος άνθρωπος. Κι όμως ήταν αυτός που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την αγάπη της. Ο Αλέξανδρος. Εκείνος που κάθε φορά ένιωθε τόσο το πάθος να τον παρασύρει, που έχανε τον κόσμο όταν σκεφτόταν ότι μπορεί να τη χάσει. Έτσι κι αυτό το βράδυ ήθελε με τη μουσική να δείξει και πάλι στην Όλγα πόσο πολύτιμη ήταν γι’ αυτόν...

Η Ελλάδα που μάχεται

Υποψήφιος για το γαλλικό βραβείο λογοτεχνίας Γκονκούρ, ένα από τα σημαντικότερα παγκοσμίου εμβέλειας βραβεία, είναι ο Βασίλης Αλεξάκης με το μυθιστόρημα «L' enfant grec» («Το Ελληνόπουλο»).

Ο Βασίλης Αλεξάκης διαθέτει μία μοναδική ικανότητα. Γράφει στο πρωτότυπο ταυτόχρονα σε δύο γλώσσες, Ελληνικά και Γαλλικά.

Μετά το θυελλώδες μυθιστόρημά του (ως προς τις αντιδράσεις) «μ.Χ.» και τον απίστευτο έρωτά του για τη γλώσσα που καταγράφηκε σε μία από τις τελευταίες του δουλειές «Η πρώτη λέξη», ο Βασίλης Αλεξάκης επανέρχεται με μία in vitro μυθοπλασία και ένα συνεχές «πήγαινε έλα» από το παρελθόν στο παρόν και, άρα, στο μέλλον, προφανώς περιγράφοντας προσωπικές του σκέψεις, άγχη και κυρίως αγωνία, αλλά... και το μεγάλο Ζήτημα, την ταυτότητα.

Εσμεράλδα - Νίκος Καββαδίας

Στὸ Γιῶργο Σεφέρη

Ὁλονυχτιὲς τὸν πότισες μὲ τὸ κρασὶ τοῦ Μίδα
κι ὁ φάρος τὸν ἐλίκνιζε μὲ τρεῖς ἀναλαμπές.
Δίπλα ὁ λοστρόμος μὲ μακριὰ πειρατικὴ πλεξίδα
κι ἀλάργα μας τὸ σκοτεινὸ λιμάνι τοῦ Gabes.

Ἀπὰ στὸ γλυκοχάραμα σὲ φίλησε ὁ πνιγμένος
κι ὅταν ξυπνήσεις μὲ διπλὴ καμπάνα θὰ πνιγεῖς.
Στὸ κάθε χάδι κι ἕνας κόμπος φεύγει ματωμένος
ἀπ᾿ τὸ σημάδι τῆς παλιᾶς κινεζικῆς πληγῆς.

Ὁ παπαγάλος σοῦ ῾στειλε στερνὴ φορὰ τὸ «γειά σου»
κι ἀπάντησε ἀπ᾿ τὸ στόκολο σπασμένα ὁ θερμαστὴς
πέτα στὸ κύμα τὸν παλιὸ ποὺ ἐσκούριασε σουγιᾶ σου
κι ἄντε μονάχη στὸν πρωραῖον ἱστὸ νὰ κρεμαστεῖς.

Ακόμα κι οι ελέφαντες - Mario Benedetti

 

 εις μνήμην του λούβις

 

 

Τι δύσκολο να σε δω να σου χαμογελάσω
να προσποιηθούμε όλοι
να φανταστώ ένα μέλλον που να σε περικλείει
να πω ότι θα γυρίσουμε θα γυρίσεις
ν' αναπνεύσεις τον αέρα της γειτονιάς σου
να δεις την παραλία την καρδιά της ημέρας
ν' απολαύσεις τα σταφύλια τα ροδάκινα
αυτή την πολυτέλεια του φτωχού
πώς να μιλήσουμε γι' αυτά τα απλά πράγματα
που νοστιμεύουν τη ζωή και τη ζωή σου
αν ξέρουμε ότι ακολουθούν τα ίχνη σου
και κανείς δεν πρέπει να σε φυλάξει ή να σε κρύψει

Ανοιχτή επιστολή - Νίκος Τσίντρος

Κατηγορώ τους πρόστυχους
του κράτους της Ελλάδας.
Την κρατική διαφήμιση 
της μπίχλας της Αθήνας.

Που πνίγει την ανάσα μας,
η βρώμα από τα σκουπίδια.
Τα ούρα αδέσποτων σκυλιών

κι αδέσποτων ανθρώπων.

Κατηγορώ, σιχαίνομαι,
τη βρώμα στα παγκάκια,
τις σύριγγες τη χαραυγή,
στα πάρκα, στα σοκάκια.

Απορώ- Σωκράτους Δαιμόνιο.

Απορώ

Απορώ με εσένα πως
τόσο έυκολα πεθαίνεις,
πως θάβεις τη καρδιά σου.

Απορώ με εσένα πως
μπορείς τα δάκρυα να κρύβεις,
πως τόσο εύκολα
τη πλάτη σου γυρνάς.

Απορώ με εσένα

ποια είναι τα όνειρά σου,
που βρήκες τον Έρωτα
που πνίγεις τη ματιά σου.

Και τις σιωπές σου απορώ
τόσο ψέυτικες πως είναι,
ακόμα και τα τραγούδια σου
απορώ
τα βλέπω όλα καχύποπτα

Ξεκινώντας τη μέρα με έναν πολύ αισιόδοξο λόγο του Μέγα Αλέξανδρου...

Δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει.

Καλημέρα!

Οι λονδρέζικοι τηλεφωνικοί θάλαμοι γέμισαν βιβλία!

Μέχρι το 2002 υπήρχαν 92.000 κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι στους δρόμους της Βρετανίας, αριθμός που μειώθηκε δραματικά στις 11.000 όταν η κινητή τηλεφωνία και το Internet μπήκαν στη ζωή των Βρετανών.

Όμως, τόσο για τη βρετανική πρωτεύουσα όσο και για τις περισσότερες πόλεις και χωριά της χώρας, οι εν λόγω τηλεφωνικοί θάλαμοι αποτελούν σημαντικό μέρος της ιστορίας και της πολιτιστικής ταυτότητάς τους.

Ο επίλογος (Τάσος Λειβαδίτης)

Κι αν έφτασα τόσο μακριά, ήταν για να μην ακούσω που δε μου αποκρίθηκαν
κι αχ, πλανήθηκα πολύ σε δρόμους, ακολουθώντας τούτο η εκείνο, κληρονόμος μιας ανεξήγητης ώρας: τότε που όλα θα εξηγηθούν,
……χωρίς λόγια ή και χωρίς να υπάρχουμε καν — όταν, τέλος, ξαναγύρισα η πόλη είχε λεηλατηθεί, τα βαγόνια αναποδογυρισμένα,
……η εξέγερση ήταν πια παρελθόν κι όσοι απόμεναν όρθιοι πυροβολούσαν ακόμα
για ένα φτωχό έπαθλο στα υπαίθρια σκοπευτήρια
……και το βράδυ «τι ώρα είναι;» ρωτάς, «οχτώ» σου απαντάνε, με τέτοιες άθλιες βεβαιότητες ζούμε
και κανείς δεν είδε το έγκλημα — αφού το τέλειο έγκλημα έγινε
……εκεί που δεν μπορεί πια τίποτα να συμβεί. Όμως εγώ υπήρξα ανυπόμονος
σαν κάποιον που ανοίγει την ομπρέλα του σε καιρούς ξηρασίας (ίσως γιατί δε θέλει να ξεχάσει),
……ή κάποιον που ντύνεται γυναίκα για να πει ένα ψέμα ακόμα παιδικό —
μη μ’ αδικείτε, λοιπόν, αν έκλεισα τα μάτια, ήταν για να υπερασπίσω τον κόσμο
……ή θυμόμουν τα χέρια της μητέρας καθώς έβαζαν τη σκούπα πίσω απ’ τη χαλαρωμένη πόρτα
……— στερεώνοντας ίσως κάτι πιο μακρινό,
……ενώ το κοιμητήρι, αντίκρυ, θρόιζε απαλά, σαν το σύντομο επίλογο ενός μυστηρίου.


Τάσος Λειβαδίτης, Ο επίλογος, από τη συλλογή Ανακάλυψη, ενότητα, Εκκρεμότητες, Τόμος 2 της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελίδα 362

Πηγή

Οι εντυπώσεις μας από την οπτικοποίηση της '' Σονάτας του σεληνόφωτος'' (Φωτογραφίες)

Την 1η Σεπτεμβρίου μέρος της ομάδας του '' Ποίηση και λογοτεχνία'' βρέθηκε στις πηγές Καλλιθέας στο νησί της Ρόδου για να παρακολουθήσει την οπτικοποίηση της ''Σονάτας του σεληνόφωτος'' του Γιάννη Ρίτσου, ένα ποίημα που βραβεύτηκε το 1956 με το πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης.


Όλα έμοιαζαν ιδανικά. Ένα γεμάτο φεγγάρι έδινε σάρκα και οστά στον τίτλο του ποιήματος, ο χώρος των πηγών ήταν ιδιαίτερος και το ενδιαφερόμενο κοινό δεν άργησε να γεμίσει το σημείο της παράστασης. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η ερμηνεία της Ολύνας Ξενοπούλου ως '' γυναίκας με τα μαύρα'' που τελειοποίησε τη βραδιά....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης...

Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

Πηγή

Ξεκινάει το 41ο Φεστιβάλ Βιβλίου

Στον υπαίθριο χώρο του Ζαππείου θα πραγματοποιηθεί το 41ο Φεστιβάλ Βιβλίου από τις 7 έως και τις 23 Σεπτεμβρίου, στο οποίο 150 Έλληνες εκδότες σε 130 περίπτερα παρουσιάζουν τη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή με περισσότερους από 50.000 τίτλους.
Το φετινό Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον ιστορικό θεσμό των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων που διοργανώνονται από το 1956 από το Υπουργείο Πολιτισμού  και την Διεύθυνση Γραμμάτων. Σε ειδικό  χώρο θα εκτεθούν βραβευμένα και σπάνια βιβλία από το 1956 έως σήμερα.

Οι δυο λύκοι, ένας Ινδιάνικος μύθος

Περί τέχνης και ανθρώπου - Word Chimes

Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου ξεχωριστό ή απο εκείνους που γνωρίζουν καλά τι εστί ανώτερη μορφή τέχνης. Αντιλαμβανόμουν πάντα μόνο με το ένστικτο μου, με κριτήριο την ομορφιά και το τρόπο που με έκανε κάτι να σκεφτώ και να παιδέψω το μυαλό μου.

Τα στρατιωτάκια - Miri Dhrami

Ένα χειμώνα στην γιαγιά μου έφεραν ένα πακέτο πενικιλίνες. 
"Τι καλά, τα άδεια μπουκαλάκια τα χρειάζομαι!"-είπα απερίσκεπτος και γρήγορα τις στρατολόγησα μετά από μια σύντομη ορκωμοσία. Ύστερα τις έστειλα στο πεδίο της μάχης. Ηγούμουν σκληρών μαχών και οι νίκες απαιτούσαν νέα στρατεύματα.
«Γιαγιά, -την ρώτησα ένα βράδυ,-γιατί δεν κάνει

ς όλες τις ενέσεις μαζί, να γίνεις καλά πιο γρήγορα!" Με κοίταξε δακρυσμένη, ύστερα με το κοκαλιάρικο της χέρι με χάιδεψε στα μαλλιά. 

Συλλογή υπογραφών για την απόσυρση του Νεοθωμανού «Σουλεϊμάν»

Σχόλιο Ποίηση και Λογοτεχνία: Η αλήθεια είναι ότι το παρόν άρθρο σκεφτήκαμε πολύ μέχρι να αποφασίσουμε να το δημοσιεύσουμε, όμως δεν μπορούμε τελικά να στρέψουμε το βλέμμα σε κάτι τόσο άσχημο. Δεν είναι μόνο η αδιάφορη αλλά και τόσο ξένη θεματολογία της συγκεκριμένης σειράς που μας κάνει να εξοργιζόμαστε αλλά και η βίαιη επανεισβολή μιας, σχεδόν βάρβαρης, γλώσσας στην ελληνική κοινωνία (μετά από αιώνες) και μάλιστα σε μια εποχή που η δική μας γλώσσα κακοποιείται. Επίσης στη θέση αυτών των σειρών χάνουν την δουλειά τους δεκάδες Έλληνες ηθοποιοί, παραγωγοί κ.α. Ας υπογράψουμε όλοι όσοι συμφωνούμε με αυτό ώστε να αποσυρθεί από τους δέκτες μας ο εξωραϊσμός ενός μεγάλου δολοφόνου των ελλήνων και των βαλκανικών λαών.

 
Το θράσος του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Αντένα ξεπερνάει κάθε όριο. Αφού πρώτα εγκαινίασε την πλημμύρα των τουρκικών σήριαλ που επεκτάθηκαν ήδη στο Μέγκα και στον Άλφα, τώρα επιχειρεί ένα ακόμα βήμα: Να παρουσιάσει, με τυμπανοκρουσίες, έναν σφαγέα του ελληνικού και των λοιπών βαλκανικών λαών, τον Σουλεϊμάν, ως ήρωα, στην ελληνική τηλεόραση.
Ο Σουλεϊμάν, ένας από τους απηνέστερους διώκτες του ελληνισμού, κατέλαβε τη Ρόδο, σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας, μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, υπήρξε ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος...

Η ψυχούλα - Διονύσιος Σολωμός

Ὡσὰν γλυκόπνοο,
δροσάτο ἀεράκι
μέσα σὲ ἀνθότοπο,
κειὸ τὸ παιδάκι
τὴν ὕστερη ἔβγαλε
ἀναπνοή.
 
Καὶ ἡ ψυχούλα του,
εἰς τὸν ἀέρα
γλήγορα ἀνέβαινε
πρὸς τὸν αἰθέρα,
σὰν λιανοτρέμουλη
σπίθα μικρή.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- Φθινόπωρο

Φθινόπωρο

Ήρθε το φθινόπωρο
διώχνοντας βάναυσα το καλοκαίρι.
Κάποιος για να με παρηγορήσει, είπε:

Οι εποχές ζούνε μόνο τρεις μήνες, όμως ξανάρχονται
κι εγώ θυμήθηκα πως ο έρωτάς μας
έζησε και πέθανε
σ' ένα καλοκαίρι, χωρίς ελπίδα να ξανάρθει.

....Σεφέρης και Κύπρος-...σημειώσεις...της Ασημινας Ξηρογιαννη

Ο Γιώργος Σεφέρης αναπτύσσει μια ανθρώπινη ,πνευματική και καλλιτεχνική σχέση με την ιστορία ,τον πολιτισμό,το χώρο και τον κόσμο της Κύπρου.Χαρακτηριστική είναι η αλληλογραφία του με τον κύπριο ζωγράφο Διαμαντή ,στον οποίο και αφιερώνει το ποίημά του<Λεπτομέριες στην Κύπρο> που περιλαμβάνεται στη συλλογή του<Ημερολόγιο Καταστρώματος γ΄>.Αυτή τυπώνεται το 1955,ενώ έχει αρχίσει ο απελευθερωτικός αγώνας στην Κύπρο και αρχικά φέρει τον τίτλο<Κύπρον,ου μ΄εθέσπισεν...>.Εδώ ο ποιητής αποδίδει με την προσωπική ποιητική του μέθοδο τη μοίρα του αγωνιζόμενου νησιού.Συμφωνα με τους μελετητές,στη βιβλιοθήκη του ποιητή συναντά κανείς βιβλια και ποικίλα άλλα έντυπα που αφορούν στην Κύπρο και στα οποία απαντούν πλήθος σημειώσεων,και διαφορα σημάδια και προσεκτικές αναγνώσεις του ποιητή.Αλλα έμμεσα ιχνη της κυπριακής εμπειρίας του Σεφέρη ειναι:
Πολλές εγραφές του προσωπικού του ημερολογίου,καθώς και αντίστοιχες εγγραφές του λεγόμενου πολιτικού του ημερολογιου...

Ξεκινώντας τη μέρα με Γκαίτε...

Το ουράνιο τόξο που διαρκεί πάνω από 15 λεπτά, δεν το προσέχει πια κανείς.

Καλημέρα σας!

Το γρασίδι «κατάπιε» τα αυτοκίνητα!

Ξεχάστε τα «νεκροταφεία» αυτοκινήτων και τις αιωρούμενες μάζες σιδερικών στις μάντρες των επί απόσυρση οχημάτων! Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει μια ομάδα καλλιτεχνών από την Ταϊβάν, παρουσιάζοντας μια εντυπωσιακή εγκατάσταση τέχνης με πρωταγωνιστές παλιά αυτοκίνητα και το γρασίδι!

Τα αυτοκίνητα αποσύρονται από την ίδια τη φύση έξω από το CMP Block Museum of Arts στην Ταϊβάν, όπου το γρασίδι μοιάζει να έχει «καταπιεί» εντελώς τα οχήματα, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή και συνάμα νοσταλγική εικόνα...

Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου

Της Χρυσούλας Παπαϊωάννου

Έτσι βάφτισε ο σκηνοθέτης Αντώνης Μποσκοΐτης το ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την ποίηση της διάσημης περσόνας των Εξαρχείων. Μιας γυναίκας που ξεκίνησε σαν ένα ελαφρόμυαλο κοριτσάκι που χόρευε τουίστ και κατέληξε να σηκώσει στους λεπτούς ώμους της όλο το βάρος της νεοελληνικής κοινωνίας.

Νιάου, νιάου, βρε γατούλα, με τη ροζ μυτούλα… Το πρώτο καρέ που πέφτει από την κινηματογραφική διαδρομή της Κατερίνας Γώγου (1940-1993) είναι η ταινία ορόσημο του νέου ελληνικού κινηματογράφου της ανεμελιάς και της ελαφρότητας. Δίπλα στην τσαχπινιά της Αλίκης Βουγιουκλάκη ξεχωρίζει ένα ακόμη χαριτωμένο μουτράκι, με κοντοκουρεμένο μαλλί, παιχνιδιάρικα μάτια και σκέρτσο στον χορό. Της Κατερίνας Γώγου. Την ώρα που παρακολουθούμε το χαρωπό τσα-τσα, το νιαζιάρικο νιαούρισμα της καλοπέρασης και του αθώου ρομάντζου, παρεμβάλλονται πλάνα από το «Βαρύ πε­πόνι» του Παύλου Τάσιου. Εκεί η Γώγου είναι σκοτεινή, εσωστρεφής, με βλέμμα χαμένο στη μοναξιά και την απορία. Και είναι ακριβώς αυτή η ματιά που θα πυροδοτήσει τη γραφομηχανή της να πάρει μπροστά και να υπονομεύσει με στίχους τα σαθρά θεμέλια της νεοελληνικής κοινωνίας...

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ- Μαρία Πολυδούρη

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Ἀκούω τὴ γλώσσα ποὺ λαλοῦν τὰ δυό σου χέρια-ὦ χέρια!
καθὼς σιγοσαλεύουνε λευκά,
στὸν Πύργο τῆς ἀπελπισιᾶς κρυμμένα περιστέρια
ἀπὸ μακριὰ τὰ ξαγναντῶ, σύμβολα εἰρηνικά.

Μιλοῦνε, δὲ μιλοῦν; Ἀχεῖ βαθιὰ μέσ᾿ στὴν καρδιά μου
χαιρέτισμα ἑνὸς ρόδου στοὺς γκρεμούς.
Λάμπουν, δὲ λάμπουνε; Τραβάει μαγνήτης τὴ ματιά μου,
ἀνατολὴ τοῦ αὐγερινοῦ στοὺς σκοτεινοὺς χαμούς.

Ξανοίγω τὴν ἀγνώριστην ἀγάπη μου κλεισμένη
στὸ κρίνο τῶν μπλεγμένων σου χεριῶν
καὶ πλέκω τὄνειρο γλυκό. Μὴ μὲ κοιτᾶς, πληθαίνει
στὴ σκοτεινιὰ τὸ χρυσὸ φῶς τῶν πλάνων ἀστεριῶν.

2.500 ερωτήσεις για το μαντείο της Δωδώνης

^«Είναι δικό μου το παιδί;», «Τις πταίει για την έντονη βαρυχειμωνιά;», «Να αγοράσω μετοχές σε ένα καράβι;», «Να πάω στις Συρακούσες ή να αναβάλω το ταξίδι μου;». Ερωτήσεις βασανιστικές που ζητούν επίμονα απαντήσεις. Ερωτήσεις που θα πίστευε κάποιος πως είναι σημερινές, αν δεν τις έβλεπε χαραγμένες με μεγαλογράμματη γραφή πάνω σε μικρά μολύβδινα πλακίδια στις προθήκες του προσφάτως ανακαινισμένου με τις πλέον σύγχρονες μουσειολογικές αρχές Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων.

Οσο για τις απαντήσεις; Ερχονταν από το αρχαιότερο ελληνικό μαντείο, όπως μαρτυρά ο Ηρόδοτος. Εκείνο της Δωδώνης στην Ηπειρο. Την απόκριση του θεού δεν την έδιναν ανθρώπινα χείλη, αλλά η ιερή βαλανιδιά, η ιερά φηγός, όπως ήταν γνωστή. «Πολύγλωσσος, προσήγορος και ηχούσα», η βελανιδιά «μιλούσε» με το θρόισμα των φύλλων της, ενώ λόγο «διατύπωνε» και το νερό που ανάβλυζε στη ρίζα της καθώς εκεί, κάτω από τη γη, πίστευαν πως ζούσε ο Δίας, ο οποίος έδινε και τους χρησμούς, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο Ησίοδος και εξηγεί η Ιουλία Κατσαδήμα στο κεφάλαιο «Τρόποι μαντείας» στον κατάλογο του μουσείου...

Νίκος Λυγερός...

Άγιος τόπος

Αν ήξερες
ότι η χώρα
που συνεχώς βρίζεις
από συνήθεια
διότι δεν έχεις
παράδοση
επειδή
ακόμα και στο σχολείο
είχες ραγιάδες,
είναι για μας
άγιος τόπος
τότε θα κατανοούσες
τις θυσίες μας
δίχως
να αμφισβητείς
την ύπαρξή μας
γιατί
θα γνώριζες
την ανάγκη
που υπάρχει
για να σωθεί
από τη βαρβαρότητα.

MOMENTUM- Ελντίνα Ελευθεριάδου

MOMENTUM

 

Και όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις

η ζωή σου μοιάζει με ευθεία γραμμή,

με σιωπή πνιγηρή

τα λόγια σου είναι ισχνά και ανεπαίσθητα,

οι αναμνήσεις σου λεπτές και διάφανες.

 

Λες πως θα πας μπροστά

του μέλλοντος σου τα γνωστά να ερμηνεύσεις.

Ζητάς να ζεις για το παρόν

γιατί μονό αυτό στραφταλίζει ηδονικά στον καθρέφτη σου.

 

Όλα για σένα

απλοϊκά ερμηνευμένα,

αβάσταχτα ελαφριά,

ευκόλως περιφρονημένα.

Όλα για σένα μια ζωή γνωστή,

κλειστή από παντού χωρίς αέρα

σχεδόν κλειδωμένη στο τώρα.

Όλα περπατούν τη στιγμή,

μόνο αυτή λογαριάζεται σάρκινη 

Αυτήν κληρονομείς,

σε αυτήν επενδύεις.

 

Οι πράξεις σου περιφέρονται

ανύποπτα ασήμαντες στο δικό σου παρόν.

παραχαράκτης του μέλλοντος,

αρχαιοκάπηλος του παρελθόντος δεν γίνεσαι.

Είσαι ολοκληρωτικά δοσμένος,

αφιερωμένος στην κορυφή του κόσμου,

στη μοναξιά του πιο δειλού εαυτού σου.

 

Οχυρωμένος πίσω από τις ανημπόριες

και τις κατακτημένες επιτυχίες,

ανίκανος να αφεθείς,

να ρισκάρεις,

να αψηφήσεις τα σίγουρα σου,

απλώς τριγυρνάς στη γειτονιά του απραγματοποίητου ονείρου.

 

 

               Νοέμβριος  2010

Αγάπη του πλησίον - Μαρούλλα Πανάγου

Διψούν οι κάμποι για νερό και τα βουνά για χιόνια.
Διψά κι η Κύπρος λευτεριά πουν σκλάβα τόσα χρόνια.

Τα τραγούδια που ακούγονταν από τα Ελληνικά χωράφια ,σκέπαζαν το κελάηδημα των πουλιών στην αποπνικτική ζέστη του Πρωτογιούνι.
-Άτιμη Γραικόρατσα !Από την μιά τους κρεμάζουν οι Εγγλέζοι ,μα αυτοί τον χαβά τους και τα τραγούδια τους! Έβρισε ο εικοσιπεντάχρονος Μουσταφάς ,ενώ σκούπιζε τον ιδρώτα απ ' το μαυριδερό του πρόσωπο ,γνήσιο χαρακτηριστικό της Τούρκικης ράτσας του.
-Μα δεν τους νοιάζει που πεθαίνουν;αναρωτήθηκε με απορία , αφού το Τούρκικο κεφάλι του δεν χωρούσε τι σημαίνει αυτοθυσία.

Κλείσε την τηλεόραση και άνοιξε ένα βιβλίο.

Σμύρνη - Κατερίνα Σαρρή

Σταυροφορούν τα κύματα
Κι ας πνίγηκαν τα χρόνια.
Στρατιώτες γίναν άφθαρτοι
Κι ανήσυχα επιζούν.

Λαθρόβιες μνήμες φτάνουνε
στα στενορύμια, γιόμα.
Ψάχνουν τις κόρες και τους γιους
που ζωντανούς θαρρούν.

Εξ αγχιστείας όνειρα
στις σάλες των μεγάλων.
Κι οι στόχοι ακατάλυτοι,
πανίσχυροι γερνούν.

-«Εκεί στη Σμύρνη χάθηκαν για πάντα τα στολίδια
Κι εσείς φαντασιόκοποι, ελπίζετε ελπίδα;»

Τρεις θάνατοι - Κώστας Βάρναλης

Ζηλεύω σου τὸ θάρρος, Καρυωτάκη,
νὰ σμπαραλιάσεις τὴν τρανὴ καρδιά,
καὶ τὴν κακοτυχιά σου, Ὀλύμπιε Τάκη,
νὰ σὲ πάρουν τὰ κύματα βαθιά.

Μὲ πάει γελώντας ὁ Χάρος στὰ ἑκατό μου,
σιχάθηκα τὸν ἄχαρο ἑαυτό μου.
Σπλαχνίσου με, καταραμένε Χάρε,
κι ἂν ὄχι ἐμέ, τὴ θύμησή μου πᾶρε.

Ὅσο τὰ περασμένα ἀνακαλῶ,
τόσο δὲ βρίσκω τίποτα καλό.
Πόνοι, ἀρρώστιες, μὲ κάναν μοιρασιά,
μὰ θὰ πάω μονάχα ἀπὸ σιχασιά.

29-7-73


Πηγή

Όροι Χρήσης

Όλοι μπορούν να κάνουν αντιγραφή των αναρτήσεων μας αποσπασματικά ή ολόκληρα κείμενα αρκεί να αναφέρονται στην πηγή με ενεργό Link. Ακριβώς όπως κι εμείς είμαστε τυπικότατοι στις πηγές μας.

Το '' Ποίηση και Λογοτεχνία'' είναι ένα μπλογκ που σκοπό έχει την αναβίωση, συντήρηση και διάδοση της λογοτεχνίας, ελληνικής ή ξένης. Καμία πρόθεση δεν έχει να παραβιάσει πνευματικά δικαιώματα και γι' αυτό παρακαλούμε όποιον θίγεται να επικοινωνήσει μαζί μας ώστε να διορθώσουμε άμεσα το λάθος μας.

Πλήθος σκληροί αιώνες - Νίκος Τσίντρος

Χωρίς γαλήνια ταφή
ο τόπος είναι μαύρος.

Χωρίς το ύψος του Θεού,
τα δέντρα είναι χαμηλά
και το νερό μονάχο.

Χωρίς το φόβο του λαού,

η μάχη είναι άοσμη,
το αίμα είναι άσπρο.

Κάτι σε κινεί - Σωκράτους Δαιμόνιο

Κάτι σε κινεί χωρίς να επεμβαίνει
κάτι που βρίσκεται εντός
και Πάντα σε προσμένει.

Στο βυθισμό της Ανατολής
στο ατάραχο το βλέμμα,
κάποιος ήχος σου μιλά
και σου δονεί το Πνέυμα.

Κάτι σου ψυθιρίζει

σου ξεφυσάει τον Πόνο,
κάτι σε ανακυρρήσσει
των Αθανάτων γόνο..

Ξεκινώντας τη μέρα με ένα απόφθεγμα του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται τα πράγματα όπως είναι και ρωτάνε «γιατί». Εγώ τα ονειρεύομαι όπως θα ήθελα να είναι και σκέφτομαι «γιατί όχι».

Ευχόμαστε ένα χαρούμενο πρωί!

Σας καληνυχτίζουμε με ένα κομμάτι του Richard Clayderman

Ηλικία της γλαυκής θύμησης - Οδυσσέας Ελύτης

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση
Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη
στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός.

Περάσανε τὰ χρόνια φύλλα ἢ βότσαλα
Θυμᾶμαι τὰ παιδόπουλα τοὺς ναῦτες ποὺ ἔφευγαν
Βάφοντας τὰ πανιὰ σὰν τὴν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
Κι εἶχαν ζωγραφιστοὺς βοριάδες μὲς στὰ στήθια.