Δεν θέλω... - Αγαθή Αγγελάκη

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ...

Να βλέπω τις ρυτίδες τρέχοντας
σπίτια τους να κάνουν τα πρόσωπά σας ...
Να βλέπω τα δάκρυα

να κρύβουν την λάμψη των ματιών σας ...
Να βλέπω τον γαλάζιο μου ουρανό
μαυρισμένο από τα καπνογόνα ...
Να βλέπω τα αδηφάγα χέρια της απόγνωσης
να ξεριζώνουν τις καρδιές σας ...
Να βλέπω να κλέβουν τα όνειρά σας
οι απαγωγείς του τρόμου...
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ...

Να ακούω παιδιά να κλαίνε
πως πεινάνε ,πονάνε ,κρυώνουν να λένε ...
Να ακούω τα νιάτα σιωπηλά
μεμψοίμοιρα,παθητικά
ανίκανα να αρθρώσουν λέξη
να με ξεκουφαίνουν με την απελπισία της σιωπής τους...
Να ακούω τα γηρατειά
να αναστενάζουν λυπημένα...

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ...

Δεν θέλω άλλο πια
να με αγνοείται σαν να μην υπάρχω...
Δεν θέλω να ψάχνετε
το στεφάνι που θα φέρετε στην κηδεία μου,
το γηροκομείο που θα με βάλετε
ή την ψυχιατρική κλινική που θα με στείλετε...

ΕΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ,
ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΣΑΣ ΚΥΛΑΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ
ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ Η ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΟΥ.

Είστε τα παιδιά μου
και είμαι η μάνα σας.
Γιατί το ξεχάσατε;
Γιατί σκύψατε το κεφάλι;
Ε Λ Λ Α Δ Α