Ο Νίκος Καββαδίας εξηγεί τί είναι το καρχηδόνιο επίχρισμα και η λαμινάρια...

Αφού προηγήθηκε απαγγελία του ποιήματος ''γυναίκα'' από τον ίδιο τον Νίκο Καββαδία ξεκινάει η παρακάτω συζήτηση:

- Νίκο, αν μου επιτρέπεις να σε ρωτήσω κάτι, του λέω (νομίζοντας, με την παύση που έκανε, ότι η απαγγελία αυτού του ποιήματος είχε τελειώσει), από όλες τις γυναίκες που συνάντησες στα λιμάνια τού κόσμου, είναι καμιά που να τη θυμάσαι ιδιαίτερα;

- Όχι, οι περισσότερες δεν είχαν το καρχηδόνιο επίχρισμα. (Χαμογελάει).

- Γιατί χαμογελάς; Τι είναι αυτό το καρχηδόνιο επίχρισμα, δεν το κατάλαβα. Γιατί διστάζεις; (Στην παρέα εκείνο το βράδυ υπήρχαν και αρκετές κοπέλες). Ντρέπεσαι τα κορίτσια;

- Όχι, δεν ντρέπομαι... Να, είναι ένα επίχρισμα που υπάρχει πάντα μέσα στον γυναικείο κόλπο.

- Πρόσθετο;

Οδυσσέας Ελύτης, 1958 : ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος!

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του καταγόταν από τον συνοικισμό Καλαμιάρης της Παναγιούδας Λέσβου και είχε εγκατασταθεί στην πόλη του Ηρακλείου από το 1895, όταν σε συνεργασία με τον αδελφό του ίδρυσε ένα εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας. Το παλαιότερο όνομα της οικογένειας Αλεπουδέλλη ήταν Λεμονός, το οποίο αργότερα μετασχηματίστηκε σε Αλεπός. Η μητέρα του καταγόταν από τον Παππάδο της Λέσβου.

Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958 τα λόγια του είναι επίκαιρα...

Κώστας Βάρναλης- Ἀρχὴ σοφίας

Ἀρχὴ σοφίας

«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας

Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!
Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!
Σοῦ πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιο ἀλῆτες!

Αρθούρος Ρεμπώ- Η αστραπή

Η ΑΣΤΡΑΠΗ

 Ανθρώπινος μόχθος! είναι η έκρηξη που την άβυσσο μου φωτίζει κατά διαστήματα.

«Τίποτα δεν μοιάζει ματαιότητα στην επιστήμη και στην πρόοδο!» κραυγάζει ο σύγχρονος Εκκλησιαστής, και τούτο έχει λεχθεί, σ’ ολάκερο τον κόσμο…Και ακόμα τα πτώματα της αμαρτωλής και αδρανούς  πτώσης σκιάζουν τις καρδιές των άλλων… Α! γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα! εκεί, πέρα απ’ τη νύχτα…τούτο το μέλλον, αιώνια ανταμοιβή…τους ξεφύγαμε;…

Τι περισσότερο να κάνω; Το μόχθο τον γνωρίζω· και η επιστήμη βραδυπορεί. Καλπάζει κείνη η προσευχή και το φως βρυχάται· Βλέπω καθαρά. Είναι τόσο απλό, και η ζέστη αφόρητη· όλα μπορείτε να τα κάνετε και χωρίς εμένα. Έχω το καθήκον μου να πράξω· αλλά θα είμαι περήφανος, όπως και όλοι οι άλλοι ήταν, να το αντιπαρέλθω...

Φεύγει το καλοκαίρι, το φθινόπωρο έρχετε...

Φεύγει σιγά σιγά και το καλοκαιράκι και ως συνήθως αφήνει μια γεύση μελαγχολίας. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι μελαγχολώ ιδιαιτέρως καθώς η εποχή μου είναι το φθινόπωρο και ο χειμώνας, όμως γνωρίζω ότι πολύς κόσμος λατρεύει το καλοκαίρι σαν θεό. Είναι η εποχή που ο άνθρωπος βγαίνει έξω, ξεκουράζεται, φλερτάρει, ερωτεύεται και τόσα άλλα κι όλα αυτά ενδεχομένως να είναι οι αιτίες που να αφήνουν την μελαγχολία στην ατμόσφαιρα του φθινοπώρου αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων.

Φεύγει λοιπόν το καλοκαίρι είμαστε στο τελευταίο πενθήμερο του Αυγούστου και σιγά σιγά θα αρχίζει να δροσίζει, να νυχτώνει πιο γρήγορα, θα δούμε λίγα σύννεφα, θα μυρίσουμε αυτήν την εκπληκτική μυρωδια της πρώτης βροχής που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη μυρωδιά, θα μαζευτούμε σε ζεστές παρέες κτλ. Φαίνεται πως τελικά ούτε και το φθινόπωρο είναι άσχημο (ίσως από την δική μου οπτική γωνία).

Θέλοντας λοιπόν να σας βάλουμε σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα του φθινοπώρου το '' Ποίηση και λογοτεχνία'' θα σας παρουσιάσει παρακάτω μια όμορφη συλλογή από φθινοπωρινές εικόνες.

Σφραγίδα μοναξιάς - Γιώργος Ιωάννου

Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια
– να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε
με μια σφραγίδα μοναξιάς στο μέτωπο.

Μα ζωγραφίστηκες εσύ στα βλέφαρά μου
με το χαμόγελο της τελευταίας συγκατάβασης.

Κακά τα ψέματα, δεν επαρκεί η μνήμη.

 

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

Πηγή

Η μυθολογία των άστρων

Αυτό είναι θέατρο - Άννα Α. Θεοδωρίδου

Αυτό είναι Θέατρο...Η ελευθερία,η έμπνευση,η μαγεία,το ταξίδι σε άγνωστες Πολιτείες,η αντάμωση με γνωστά πρόσωπα ακόμη και το σανίδι που γεννάει την ελπίδα!Μέσα από τη Τέχνη αυτή,το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον γίνεται ένα... Άλλοτε συναντάς διάσημες φιγούρες με σκέψεις που έγιναν θησαυρός για τους νεώτερους.Άλλοτε πάλι σκοντάφτεις πάνω σε μελλοντικούς ήρωες. Το να ανέβεις στο σανίδι είναι εύκο...

λο.Το δυσκολότερο είναι να σταθείς,να γίνεις ο ηθοποιός που θα ενωθεί με την αύρα του έργου και τη διάθεση του κοινού.Η μάσκα του "υποκριτή"θα σου ανήκει μόνο όταν πετύχεις τη σύζευξη συναισθημάτων και λέξεων,ύφους και σκοπού...Το χειροκρότημα το εισπράττεις όταν κατακτάς το κοινό και την ιδέα της νίκης με τον εαυτό σου.Τότε αισθάνεσαι μοναδικός και είσαι.Είσαι αυτός που κατόρθωσε να διαβεί το λαμπρό μονοπάτι του Θεάτρου και να αγκαλιάσει τη πνοή της ελευθερίας.

Ποίηση - Μαρία Αλμπανίδου

 Το κράτος μοιράζει τα κουφάρια
που σπέρνει στους δρόμους
κι εγώ κοιτάζω το αίμα
που χύνεται στα ρυάκια.
Δυο δρασκελιές δρόμο
και δεν αντέξαμε να τον περπατήσουμε.
Φέραμε εδώ τους μεγάλους
να μας οδηγήσουν.

Ξεκινώντας την μέρα. Με μια επίθεση στα διάφορα '' πρέπει''...

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

Οδυσσέας Ελύτης

7 η ώρα. Καλημέρα σε όλους και καλό Σαββατοκύριακο...

«Ζωντανοί» πίνακες ζωγραφικής!

Οι ζωγράφοι αποτυπώνουν την έμπνευσή τους στον καμβά, επιλέγοντας διάφορα χρώματα για να ζωγραφίσουν πορτρέτα, θαλασσογραφίες, σκηνές από την καθημερινή ζωή ή τη φύση στους πίνακές τους…

Η Αμερικανίδα καλλιτέχνις Alexa Meade δημιουργεί «ζωντανούς» πίνακες ζωγραφικής, επιλέγοντας «αληθινά» μοντέλα και πραγματικά αντικείμενα, τα οποία βάφει με εκπληκτική δεξιοτεχνία στα χρώματα της αρεσκείας της, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει με κλασικό πίνακα ζωγραφικής.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες (24 Αυγούστου 1899 - 14 Ιουνίου 1986)

Μαθαίνεις

Μετά από λίγο μαθαίνεις

την ανεπαίσθητη διαφορά

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι

και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι

Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα

Με τη χάρη μιας γυναίκας

και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Τριζόνια - Γιώργος Σεφέρης

Τὸ σπίτι γέμισε τριζόνια
χτυποῦν σὰν ἄρρυθμα ρολόγια
λαχανιασμένα. Καὶ τὰ χρόνια

ποὺ ζοῦμε σὰν αὐτὰ χτυποῦν
καθὼς οἱ δίκαιοι σιωποῦν
σὰ νὰ μὴν εἶχαν τί νὰ ποῦν.

Κάποτε τ᾿ ἄκουσα στὸ Πήλιο
νὰ σκάβουνε γοργὰ ἕνα σπήλαιο
μέσα στὴ νύχτα. Ἀλλὰ τὸ φύλλο

Το Κοράκι του Έντγκαρ Αλαν Πόε σε μετάφραση του Κώστα Ουράνη...

Το Κοράκι
Κάποια φορά, μεσάνυχτα, ενώ εμελετούσα
κατάκοπος κι αδύναμος ένα παλιό βιβλίο
μιας επιστήμης άγνωστης, άκουσα ένα κρότο
σα να χτυπούσε σιγανά κανείς στη ξώπορτά μου.
"Κανένας ξένος", σκέφτηκα "οπού χτυπά τη πόρτα,
                           τούτο θα είναι μοναχά και όχι τίποτ' άλλο".

Θυμάμαι ήταν στον ψυχρό και παγερό Δεκέμβρη
και κάθε λάμψη της φωτιάς σα φάντασμα φαινόταν.
Ποθούσα το ξημέρωμα, μάταια προσπαθούσα
να δώσει με παρηγορία στη λύπη το βιβλίο,
για τη γλυκιά Ελεονόρα μου, την όμορφη τη κόρη
όπως οι αγγέλοι τη καλούν, ενώ εδώ δεν έχει
                                                       για πάντα ούτε όνομα...

Απόσπασμα απ' τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου (απαγγελία: Μάνος Κατράκης)

Η εκλογή του καθηγητού - Δημήτρης Χατζόπουλος

Πῶς τὰ ἔμπλεξε καὶ μὲ τὰς δύο καί αὐτὸς δὲν ἤξευρεν. Οὔτε φιλήδονος ἦτο οὔτε, γυναικοθήρας, ἀλλ' ἁπλούστατα εἷς ἀγαθὸς καθηγητὴς. Εἶχεν ἐνοικιάσῃ ἕν δωμάτιον εἰς μίαν οἰκογένειαν ἀποτελουμένην ἀπὸ γραῖαν οἰκοδέσποιναν, τὸν ἄγριον κουτσαβάκην υἱόν της καὶ τὰς δύο θυγατέρας της. Ἡ μία μελαγχροινὴ νόστιμη τριακονταέτις χήρα, καὶ ἡ ἄλλη δεκαοκταέτις ξανθοῦλα γαλανόφθαλμος, μὲ προκλητικὸν αὔθαδες στῆθος, οὗ προεπάθει πάντοτε νὰ διαβλέπηται κἄπως τὸ ῥόδινόν του, ἰδιαιτέρως δὲ κατὰ τὴν ἐκ τοῦ δωματίου του ἔξοδον τοῦ ἀγαθοῦ καθηγητοῦ. Πῶς τὰ ἔμπλεξεν ἤδη μὲ ἀμφοτέρας ἦτο ἄγνωστον. Γνωστὸν ὅμως ἦτο πλέον, ὅτι ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ διπλοῦς πατὴρ ἐν τῇ οἰκίῃ, ἧς εἶχεν ἐνοικιάσῃ ἕν μόνον δωμάτιον.

Μην αφήνεστε σ' αυτήν την όμορφη νύχτα - Ντύλαν Τόμας

Μην αφήνεστε σ’ αυτή την όμορφη νύχτα
Τα γηρατειά πρέπει να καίνε και να παραληρούν στο δειλινό.
Οργιστείτε, οργιστείτε για το θάνατο της μέρας.
Οι σοφοί μαθαίνουν τελικά πως το σκοτάδι έχει δίκιο,
Γιατί οι λέξεις τους δεν έδωσαν ούτ’ έφεραν την αποκάλυψη, κι όμως
Μην αφήνεστε σ’ αυτή την όμορφη νύχτα.
Άνθρωποι καλοί, τελευταίος αποχαιρετισμός, φωνάζοντας πόσο φωτεινές
Οι εύθραυστες πράξεις τους ίσως θα χόρευαν σ’ έναν κόσμο αγάπης,
Οργιστείτε, οργιστείτε για το θάνατο της μέρας.

Μάνος Τσεμπερλής- Αγκαλιά

Αγκαλιά

Μακριά σαν κοιτώ
Το θέαμα είναι φρικτό
Λαλιά, δύναμη, φωνή
Χάθηκαν όλα μαζί

Ερημική πετρωμένη γη
Που ανάθρεψε το παιδί
Ήλιος καυτός που καίει
Έλουσε το μέτωπο αυτό

Ένας πατέρας αγκάλι το κρατά
Σφικτά με μια δυνατή αγκαλιά
Σιωπή και δε μιλά
Μόνο στα μάτια το κοιτά

Προστατευτικά σαν στο μέτωπο χαράζει
Με το σώμα του το σκεπάζει
Ο φόβος τον παρακινεί
Μήπως γλιτώσει το παιδί

Το πιο «μοναχικό» σπίτι στον κόσμο!

Βλέποντας τις εικόνες το πρώτο πράγμα που σίγουρα σκέφτεται κανείς είναι πως πρόκειται για την «απόλυτη τοποθεσία για διακοπές»! Αν, βέβαια, επιθυμεί κάποιος την απόλυτη ηρεμία και χαλάρωση, σε ένα από τα πλέον «μοναχικά» σημεία του πλανήτη!

Με μοναδικούς «γειτόνους» μερικές αγελάδες που βόσκουν στο ατελείωτο γρασίδι αλλά και άπειρα θαλασσοπούλια που έχουν κάνει το νησί… περιοχή ωοτοκίας, οι συνθήκες παραπέμπουν το λιγότερο στην ταινία με τον Τομ Χανκς «Ο Ναυαγός»!

Πεθύμησα - Ελένη Εφορακοπούλου

Πεθύμησα

 Μια θάλασσα γαλάζια
Ενα κοχύλι που να χωράει
 ένα "σ' αγαπώ"
Μια καρδιά στην άμμο

που να μη τη σβήνει το κύμα
Ενα τραγούδι σε μια κιθάρα
ξεχαρβαλωμένη
Ενα τριαντάφυλλο
που να μιλάει γι' Αγάπη
Ενα γιασεμί
που να μυρίζει ακόμα γιασεμί
Πεθύμησα...

ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ- Αντώνης Θ, Παπαδόπουλος

Πολλοί είναι αυτοί, που στα εφηβικά τους χρόνια νοιώθουν την ανάγκη να διαχύσουν τα συναισθήματά τους στα καλούπια των στίχων. Μεγαλώνοντας, η σκληρή πραγματικότητα πνίγει ή επικαλύπτει τα συναισθήματα, στίχοι δεν γράφονται πια και οι τελευταίοι που γράφτηκαν, κιτρινίζουν σε κάποιο συρτάρι, άλλοτε ξεχασμένοι και άλλοτε σαν μυστικά φυλαγμένο αποδεικτικό στοιχείο «νεανικού αμαρτήματος». 

     Είναι και κάποιες στιγμές, που απεγνωσμένα γυρεύουμε διαφυγή από τη διακεκαυμένη ζώνη της καθημερινής ρουτίνας και της πεζής πραγματικότητας. Λίγες είναι οι στιγμές αυτές και γίνονται, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και λιγότερες, αφού, τελικά η αφομοιωτική ικανότητα της σκληρής και πεζής αυτής πραγματικότητας μας μεταβάλλει αργά ή γρήγορα, ανάλογα με την ικανότητα αντίστασης του καθένα μας, -ευελιξία την αποκαλούμε κατ’ ευφημισμόν- σε τυποποιημένα νευρόσπαστα, έτοιμα να εκτελέσουν με ακρίβεια κάθε τι, που αυτή επιτάσσει...

Ξεκινώντας την μέρα με μια διαπίστωση.

Είναι σπάνιο ένα σύννεφο να παίρνει τη μορφή σύννεφου.

  

Ylipe, 1936-2003, Γάλλος συγγραφέας & ζωγράφος

7 η ώρα. Καλημέρα σε όλους. Άλλο ένα ταξίδι στο πνεύμα ξεκινάει.

Σπίτια με κισσούς! Πραγματικά πολύ όμορφα.

Σπίτια που έχουν καλυφθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου με κισσούς ή άλλα αναριχητικά φυτά. Είναι μάλλον αυτό που λέμε «πράσινα σπίτια» αλλά εδώ είναι κυριολεξία. Οι εξωτερικοί του τοίχοι έχουν καταληφθεί από φυτά, με τη συναίνεση φυσικά των ιδιοκτητών.
Δεν γνωρίζουμε πόσο πρακτικό είναι κάτι τέτοιο ή τι μπορεί να σημαίνει για την κατάσταση του σπιτιού, σίγουρα όμως είναι εντυπωσιακό και θυμίζει κάτι από ιστορίες παραμυθιών.

Niki Tag- ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια εξομολόγηση όλη μου η ζωή..
Γεγονότα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο..
Λύπες και χαρές να τσακώνονται ποια θα υπερισχύσει..
Δάκρυα που έφραζαν τον δρόμο στο χαμόγελο

και εγώ συνέχεια σε μια αδιάκοπη φυγή.
Την λέξη “ λησμονιά “ την κρατούσα πάντα σφιχτά στην παλάμη μου..
Πάντα σε αναμονή ονείρου..
Πάντα να σκαλίζω κάτω από την θλίψη μου να βρω χρυσό.
Ατελείωτοι διάλογοι με τους δήμιους,
τους παρακαλούσα για θάνατο και εκείνοι απλά γελούσαν..
Έρημες νύχτες με μπόλικο μεθύσι ψυχής,
μια ψυχή που μάταια προσπαθούσα να ανασύρω στην επιφάνεια μην πνιγεί..
Σε σένα όμως…
Δεν θα κάνω άλλες εξομολογήσεις , μόνο δηλώσεις ..
Είμαι εγώ που στο πρόσωπό μου καθρεφτίζεται ευτυχία..
Είμαι εγώ που φωνάζω το όνομά σου και γεμίζει η ψυχή μου..
Είμαι εγώ που βλέποντάς με στα μάτια σου δηλώνω σ’αγαπώ…
Το πιστεύεις ότι … αυτή …είμαι εγώ .. ;

2ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού, Κύπρου 2012

H Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού, Κύπρου προκηρύσσει τον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με τους ακόλουθους όρους:

1. Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες και Έλληνες ανεξαρτήτως ηλικίας, γραμματικών γνώσεων, επαγγελματικών ασχολιών κ.λπ. είτε κατοικούν στην Ελλάδα και Κύπρο είτε διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά στο εξωτερικό, εφόσον έχουν την Ελληνική ή Κυπριακή υπηκοότητα και μπορούν να γράφουν στη νεοελληνική μας γλώσσα.

2. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει να στείλουν:

Α) Ένα (1) αδημοσίευτο ποίημά τους μέχρι 30 στίχους, με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Β) ΄Ενα (1) αδημοσίευτό διήγημα μέχρι 10 σελίδες , με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα από ένα με διαφορετικά ψευδώνυμα) ...

Άγνωστο- Σωκράτους Δαιμόνιο.

Άγνωστο

 

Σου ξετυλίγω με ποίημα τη Σιωπή
σαν μια Ιδέα σε στρώματα Αιθερικά,
σαν όλα τα Άστρα
που είναι Θεικά.

 

Σου ανοίγω διάπλατα
τη φυγή σου απ'τον πόνο,
για τη Χαρά και μόνο
και επιστρέφω την ενέργεια
στο Σύμπαν
γιατι εκεί μου έδωσαν πνοή.

 

Ύστερα ενδοσκοπώ
στρέφομαι προς τα μέσα,
και ότι πρόκειται να δω
δεν σχολιάζω
τα άστρα μου κοιτάζω
κ'απορώ...
τη γύμνια μου παρατηρώ και αποδέχομαι
μονάχα απο Φως πλέον κατέχομαι...

Νόνη Σταματέλου- ΝΥΧΤΕΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ

ΝΥΧΤΕΣ  ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ

Είναι  κάτι νύχτες
που γίνεται βαγόνι το δωμάτιό μου
κι’ εγώ επιβάτης μελαγχολικός.
Καθαρίζω με την παλάμη το τζάμι
και παρακολουθώ ως  το πρωί
τους ίσκιους που περνάνε,
που κοντοστέκουν
ή που φεύγουν βιαστικοί.
Αυτοί που αγάπησα
Αυτοί που αδίκησα
Αυτοί που ερωτεύτηκα
κι’ αυτοί που μού δωσαν νερό
τις άνυδρες μέρες.

Αίνιγμα το φεγγάρι στα βαριά μου βλέφαρα
κι’ η κουκουβάγια από ράφι σε ράφι
στη βιβλιοθήκη μου
κουρνιάζει τα μεσάνυχτα κουρασμένη
στις αποσκευές…

Δεν ξέρω αν θα ξημερώσει
Δεν έχω κάποιον για να τον ρωτήσω.
Πατώ νωχελικά στο πληκτρολόγιο
«τερματισμός λειτουργίας».
Κλείνω τις πύλες του διαδικτύου,
ακολουθώ τους δρόμους της σιωπής
και βυθίζομαι σαν πλοίο στην ψυχή μου.

Κρύβουν ανοησία πολλή οι καιροί
και θόρυβο ανθρώπινο.
Λόγια και λόγια κι’ άλλα λόγια
«κύμβαλα αλαλάζοντα»
Χορός πικρής γιορτής.

Ένα γέλιο απ' τον παράδεισο - Εύη Γκάλαβου

Δίνω σημασία πολύ στις λεπτομέρειες και αναλύω γεγονότα και καταστάσεις περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε. Κάποτε προσπάθησα πολύ να φυλακίσω τις σκέψεις μου, που τρέχουν εσωτερικά του εγκεφάλου με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Ήταν μάταιο. Οι σκέψεις συνέχιζαν την πορεία τους με μεγαλύτερη ταχύτητα. Έτσι αποφάσισα να μην αφήνω τίποτα να φεύγει απ’ τα δυο μου χέρια χωρίς να το έχω μελετήσει, να το έχω γευτεί, χωρίς να το έχω πρώτα μυρίσει, χωρίς να το γνωρίσω αν γίνεται ακόμα και αμέσως μετά τη γέννησή του.

1ος Πανθεσσαλικός Λογοτεχνικός Διαγωνισμός του Εκδοτικού Οίκου «ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ»

ΠΟΙΗΣΗ (Συλλογές μέχρι 30 ποιήματα) * ΔΙΗΓΗΜΑ (Συλλογές ή ένα διήγημα μέχρι 70 σελίδες)

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

1) Στο διαγωνισμό μπορούν να πάρουν μέρος οι κάτοικοι της Θεσσαλίας και όσοι κατάγονται από αυτήν, όπου και αν διαμένουν.

2) Γίνονται επίσης δεκτά έργα γραμμένα σε οποιαδήποτε ξένη γλώσσα με συνημμένο το μεταφρασμένο κείμενο στην ελληνική.

3) Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να στείλουν ένα φάκελο στη διεύθυνση:

Εκδοτικός Οίκος «ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ»

υπόψη κ. ΜΑΡΙΑΣ ΑΡΦΕ’

ΗΠΕΙΡΟΥ 28, 38 333 ΒΟΛΟΣ

Η Πλατωνική αλληγορία της σπηλιάς

Πίσω απ' το φεγγάρι - Μαρία Τιάτζιου

Οι ποιητές θα τιμήσουν το φεγγάρι απόψε

Οι ερωτευμένοι θα το λατρέψουν

κι οι άστεγοι θα το σκεπαστούν.

Μα εγώ θα κρυφτώ πίσω του.

Στη σκοτεινή πλευρά της γνώσης του

Στην πεμπτουσία της σιωπής του.

Στο άγονο, μοναχικό και ξεχασμένο πρόσωπό του

που, νιώθω να χαμογελά,

σ' όλα τα μυστικά όταν λιώνει η θέρμη του,

εκεί που ξένοι κατοικούν

και άγγελοι έκπτωτοι.

Το σβησμένο φανάρι - Γιάννης Ρίτσος

Θά ῾θέλᾳ - λέει- ν᾿ ἀφήσω στὸν καθένα σας αὐτὸ τὸ βλέμμα
τοῦ ἤρεμου θαυμασμοῦ μπροστὰ στὸ λιόγερμα. Θά ῾θέλᾳ ἀκόμη
νὰ σᾶς ἀφήσω τὸ περίλυπο ἄκουσμα
τῆς ἔρημης φωνῆς τοῦ ἰχθυοπώλη στὰ πρωινὰ τοῦ Ἰουλίου
καὶ τὸ βόμβο τῆς μέλισσας μέσα σ᾿ ἕνα τριαντάφυλλο
ἢ τὸ ἄηχο «ἄχ» μιᾶς λευκῆς πεταλούδας πλάι στὸ μὼβ λουλούδι.

Θεόδωρος Σαντάς- ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ.

ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ.

Κάποτε οι στίχοι μου κούρνιαζαν

στους μυχούς των ματιών σου

το τραγούδι μου ήσουν εσύ.

Κάποτε η ποίηση

ξενυχτούσε για χάρη σου

κι έτρεχε να σου φέρει

αψιθιές και μελισσοβότανα

να επουλώσεις πληγές

να μη σου  λείψουν τα νούφαρα

στις λίμνες των Κύκνων.

Κι όταν στα καυτά Καλοκαίρια

η Πανσέληνος άφηνε  

όλα τα όνειρα να λαμπυρίζουν

πάνω στους όρμους σου

εγώ ψηλά ,γονατιστός

στου Προφήτη το λόφο

προσευχόμουν για σένα

Αφροδίτη της Μήλου!

Μα εσύ, ποτέ δεν το είδες

και ποτέ σου δεν το ’μαθες.

Ώσπου μιαν αίθρια μέρα

-που ήταν μέρα των γενεθλίων σου-

χωρίς ν ’αφήσεις ένα σημάδι

στην κλίνη μας

προτίμησες αναίτια τη φυγή.

Κάποιες Κασσάνδρες είπαν

ότι αντάμωσαν τη σκιά σου

στη μαύρη σποδό του Αιγαίου

κι άλλες  ότι προτίμησες

της Αλεξάνδρειας τα  ήθη.

Κι έμεινα εγώ, όνειρο πληγωμένο

αέναος καημός για ό,τι  άγγιξα

για ό,τι υποσχέθηκες

κι έγινε σύννεφο του  καπνού!

Θεόδωρος  Σαντάς,Θεσσαλονίκη, 22-8-2012

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

Ξεκινώντας την μέρα μας με ένα ρητό πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό και μάλλομ επίκαιρο...

Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.

Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος

7 η ώρα. Καλημέρα, Buongiorno, good morning, Dea-maidin, Bonjour....

Είστε σίγουροι ότι γνωρίζετε τον κόσμο καλά...; 20 παράξενα που δεν ξέρετε για κάποιες χώρες!

Κάποιες από τις χώρες που θα δείτε στη συνέχεια τις ξέρετε καλά και κάποιες άλλες ούτε που τις έχετε ματακούσει! Για ορισμένες από αυτές, μάλιστα, ισχύουν πράγματα που ούτε φανταζόσασταν ποτέ ότι υπάρχουν, τα οποία, όμως, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον να τα γνωρίζετε. Εγκυκλοπαιδικό ή όχι, δεν γνωρίζω, αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι φτάνοντας στο τέλος της λίστας που ακολουθεί θα έχετε γίνει λίγο παραπών σοφοί (από ό,τι ήδη είστε, εννοείται!)…


1. Πάνω από 25% των δασών του κόσμου είναι στη Σιβηρία, καθώς η περιοχή καλύπτεται κατά 40% από μεγάλα δάση κωνοφόρων δέντρων, ενώ σε αφθονία βρίσκονται τα έλατα, οι σημύδες, οι λεύκες κ.ά.

Γιώργος Δάγλας, Durruti

Όπως το μισάνοιχτο τραγούδι στον αέρα.
στα σύνορα
στις έδρες των δικαστηρίων και των καμπαρέ.
Θ’ άνοιγαν το πουκάμισο στις τρυφερές
παράνομες συχνότητες.
Θα συναντούσαν το όραμα στη μέση του κόσμου.
Αυτοί, που η ερωμένη του πάπα τους οδηγούσε
σαν υπνοβάτης στην αιώνια έξαρση των κοσμικών.
Θα διέσχιζαν ξάγρυπνοι τα Πυρηναία.
Ντυμένοι στα μαύρα.
Ζητώντας τους διεθνείς συντρόφους στα επιτελεία
των καπηλειών.
Στο σίδερο και την πέτρα.
Αυτοί, ποπουλάροι και ρέμπελοι
στο διαρκή έρωτα
στη διαρκή επανάσταση
θ’ άνοιγαν και θα διέσχιζαν ξάγρυπνοι
το Γράμμο και την Κροστάνδη,
αφήνοντας πίσω
ανθισμένες φυλακές
πυρπολημένα νομοσχέδια
ανθρώπους με μικρά ονόματα
και μεγάλη καρδιά.
Γιατί ήξεραν ν’ αγκαλιάζονται σφιχτά.
Να πεθαίνουν και να σκοτώνουν μ’ ένα γέλιο.
Αυτοί, που δεν τους λύγισαν παρά τα μάτια
των παιδιών
περιφέρουν ακόμα το προαιώνιο γιατί
περιφέρουν τρεις χιλιάδες συναπτά έτη
τη φωτογραφία
του Buenaventura, ρωτώντας:
-Είδατε πουθενά τον φίλο μας; 

*Από τη συλλογή «Το μαύρο χιόνι» εκδ. Ελλέβορος. 

 To κόσκινο

Οι τρεις μπάλες - Narfita

Μπροστά στον καθρέπτη καθώς στεκόμουν
Παρατήρησα
Όχι εμένα
Ούτε το χαμένο μου βλέμμα σε σκέψεις μακρινές
Σκέψεις που αναρωτιούνταν για τους νόμους της εφικτότητας, ίσως
Το μόνο που είδα
Ήταν τρεις μπάλες ζογκλέρ
Που με μηχανικές κινήσεις
Τις χειριζόταν ο εαυτός μου, μάλλον
Άλλαζαν θέση συνεχώς, άνοδος κάθοδος άνοδος κάθοδος

Ώρες παγωνιάς - Αγαθή Παπαδοπούλου

Είναι κάποια δειλινά,
που καρδιές ραγίζουν,
και τότε θέλεις να κρυφτείς,
απ'όλους και απ'όλα!!!

Ψάχνεις να βρείς στον ουρανό,
αστέρια φωτισμένα,
για να σου δείξουν άλλο δρόμο
στου δειλινού την ώρα!

XΩΡΙΣΤΑ- ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ] ... ένα χρονικό για την απώλεια. Mινα Ξηρογιάννη

 ...επειδη και το ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Αποσπάσματα από τον Θεατρικό Μονόλογο της Μίνας Ξηρογιάννη που έλαβε ΕΠΑΙΝΟ από τον Ιωνικό Σύνδεσμο στα πλαίσια λογοτεχνικού διαγωνισμού.
[...]


ΚΕΦΑΛΑΙΟ:H MAΡΓΑΡΙΤΑ
[το κορίτσι μαδάει τη μαργαρίτα]
-Θα σε δω σήμερα
-Δεν θα σε δω σήμερα
-Θα σε δω σήμερα
-Δεν θα σε δω σήμερα
-Θα σε δω σήμερα
-Δεν θα σε δω σήμερα

Τον αναζητεί επίμονα μέσα στο χώρο
[παίζεις μαζί μου;]

Ξεκίνησε ο νέος μας διαγωνισμός...

Ο τρίτος διαγωνισμός μας ξεκίνησε, αυτή τη φορά όχι με ποιητική συλλογή αλλά ο νικητής θα έχει την ευκαιρία να κερδίσει ένα παιδικό μυθιστόρημα του κ. Λάσκαρη Π. Ζαράρη από τις εκδόσεις
'' Ήρα εκδοτική''.

Ένα παιδικό μυθιστόρημα που σίγουρα θα ενδιαφέρει τους γονείς, τους παπούδες και όλους γενικότερα τους αναγνώστες. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα παιδικά μυθιστορήματα κάνουν καλό και στους μεγάλους.
Ο διαγωνισμός μας θα κρατήσει από σήμερα εως και τις 31 του μηνός Αυγούστου. Όποιος θέλει να δηλώση συμμετοχή να μας στείλει ένα mail με θέμα '' Διαγωνισμός- Παιδικό μυθιστόρημα''.
 Το βιβλίο έχει ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα.

Ακολουθεί ένα πολύ όμορφο βίντεο για να γνωρίσετε κι εσείς το μυθιστόρημα...

Ένας «ιαπωνικός κήπος» στην Αμερική!

«Ένας ιαπωνικός κήπος είναι διαφορετικός από τους κλασικούς, τους συμβατικούς κήπους που συναντά κανείς παντού στον κόσμο. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να συνειδητοποιήσει ο επισκέπτης αυτή την αίσθηση της ειρήνης, της αρμονίας και της ηρεμίας και να βιώσει στο έπακρο ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φύσης», λέει ο διευθυντής του Japanese Garden που δημιουργήθηκε στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ.

Τα πολλά λεφτά - Μαρούλλα Πανάγου

-Μαμά η κάρτα μου τελείωσε. Πρέπει να αγοράσω άλλη, είπε η δεκαπεντάχρονη Στέϊσυ σαν απόφαγαν κείνο το βράδυ.
Ηταν μελαχρινή σαν γλυκιά σοκολάτα,με δυο μάτια που χαμογελούσαν συνέχεια, ενώ τώρα απαιτούσαν.
Η τριανταπεντάχρονη μητέρα με σφιγμένα χαρακτηριστικά ,συνέχισε να πλένει τα πιάτα, λες και δεν την άκουσε,ενώ ο πατέρας την μισοκοίταξε πίσω από την εφημερίδα του. Προτίμησε να μην πει όμως κουβέντα σαν η συμβία του ήταν και πάλι στις μαύρες της.

Χωρίς να σε βλέπω - Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα’ θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματα μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελο σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μην με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.

ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ-ΠΟΙΗΤΗ-ΚΡΙΤΙΚΟ- ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΕΝΤΖΙΚΗ

Ο Γρηγόρης Πεντζίκης (1945-2012) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά έζησε και δίδαξε

ως καθηγητής φιλόλογος στη Δράμα.

Έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές «Ομολογίες-σκηνοθετήματα» 1981, «Φωνές δύο ή ο

Ερωτοθάνατος» 1987, έναν τόμο με δοκίμια κριτικής που τιτλοφορείται «Εκ των υστέρων»,το 2004 και το βιβλίο «Πάτροκλος  Γιατράς» - ένας ποιητικός ήρωας του  Νάσου Βαγενά, το 2005.

Τον Ιανουάριο του 2011 παρουσίασε στον ΙΑΝΟ  το βιβλίο του με τίτλο «Το τέλος του μύθου-Οι μικρές εξιστορήσεις του Γιώργου Χειμωνά» από τις εκδόσεις ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ.

Είναι μία μελέτη που αφορά τις εξιστορήσεις και την αφηγηματική περιπέτεια του εξαίρετου λογοτέχνη-μεταφραστή και νευρολόγου-ψυχίατρου Γ.Χειμωνά...

Επίλογος- Παπακωνσταντίνου Βασίλης (Τάσος Λειβαδίτης)

Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Ενορχήστρωση Γιάννης Κ. Ιωάννου
Ερμηνεία/Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Αφήγηση Γιώργος Μιχαλακόπουλος

To γράμμα Μ- Σωκράτους Δαιμόνιο

To γράμμα Μ

Με έλκεις γιατι σε αποθώ
μα τις πράξεις και τα λόγια
δε ξεχνώ,
ακόμα να τα προσπεράσω δε μπορώ
μου κάθησαν βλέπεις στο λαιμό.

Κάπου-κάπου προσπαθώ
στη θέση σου να μπω,
μα αντιλαμβάνομαι
πως αυτό
είναι παγίδα ύπουλη
που μου 'χεις στήσει
τις ευθύνες σου ν'απαρνηθείς.

Κ'όταν αντιλήφθηκα
ψεγάδι πως υπάρχει,
δεν μπόρεσα το Χ(Κ)ρόνο
σου να περιμένω
προσπάθησα μ'επίθεση
το πόνο να υπομένω...

Ξεκινώντας τη μέρα μας...

Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: 

ονειρεύτηκα πολύ.

 Έτσι ξέχασα να ζήσω.

Τάσος Λειβαδίτης

7 η ώρα... Καλημέρα σε όλους.

Με ένα καταπληκτικό τραγούδι του Errol Brown σας καληνυχτίζουμε!

Παπυρος με ποιηματα του Ησιοδου

Αρχαίος πάπυρος που περιέχει το έργο του Ησιόδου «Έργα και Ημέραι» και βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, βρίσκεται σήμερα σε ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία.

Ο πάπυρος αυτός χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ., αποτελείται από δύο τμήματα και είναι γραμμένος με ελληνικά μεγάλα γράμματα, όπως συνηθιζότανε στη γραφή των παπύρων.

Το κείμενο είναι γραμμένο σε μία στήλη που αποτελείται από 13 γραμμές.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, φαίνεται να είναι αντίγραφο του έργου του Ησιόδου που βρισκόταν στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Πρόκειται για μοναδικό εύρημα και από τα ελάχιστα τόσης παλαιότητας με ποιήματα του Ησιόδου...

Δύο επίκαιρα ποιήματα του Κώστα Βάρναλη

«Ἐθνικὴ Παιδεία» Γανιάσατε, δασκάλοι, νὰ ξεμάθω νά ῾μαι ἐγώ, νὰ στοχάζομαι, νὰ θέλω - ψέματα ὅλο ν᾿ ἀκούω, νὰ λέω, νὰ πράττω, γιὰ ψέματα νὰ ζῶ καὶ νὰ πεθαίνω. Δὲν μπόρεσε ἡ σπουδὴ νὰ μὲ χαλάσει. Ἀντέξανε σαρκίο, ψυχὴ καὶ γνώση μὰ κάθε τόσο θάνατος νὰ ξέρεις ὅτ᾿ εἶσαι πάντα πουλημένο κρέας.

Ομάδες facebook...

Στα πλαίσια της προσπάθειας μας για ταξινόμηση των λογοτεχνικών κύκλων της χώρας αποφασίσαμε να ταξινομήσουμε με τυχαία σειρά και τις ομάδες που υπάρχουν στο facebook και αφορούν την λογοτεχνία (και γενικότερα της τέχνες).

Γι' αυτό θα θέλαμε την βοήθεια σας σε περίπτωση που έχετε στη γνώση σας ή είστε μέλος ή διαχειριστής μιας τέτοιας σελίδας στο facebook. Αν προσέξετε πως δεν αναφέρουμε κάποια ομάδα στην ταξινόμηση μας τότε μπορείτε να μας στείλετε ένα μήνυμα ή στο mail μας ή στο facebook για να μας ενημερώσετε κι εμείς να την εντάξουμε αμέσως μαζί με τις υπόλοιπες ομάδες.

Ευχαριστούμε πολύ.
Tην μέχρι τώρα ταξινόμηση μας μπορείτε να την δείτε στο '' Κύκλοι- Ομάδες''.

Βοσκός και θάλασσα - Χρυσάνθη Νικολάου

Αγνάντευε τη θάλασσα
από χλωρό λιβάδι
βοσκός, που ζούσε ’κεί κοντά
με τ’ άσπρο του κοπάδι.

Τα ζαφειρένια πλάτη της,
τα φορτωμένα ατλάζι,
τον έκαναν πολύ συχνά
βαθιά ν’ αναστενάζει.

Λόγια πουλιά - Word Chimes

Απόψε δεν έχω τι να πω
Τα λόγια μου σωπαίνουν
Κρύβονται οι λέξεις στο λαιμό
Θαρρώ βαριανασαίνουν

Δεν θέλω με το στανιό
Δεν θέλω με τη βία
Θέλω μονάχες να ακουστούν
Να σπάσουν την αιχμαλωσία

Δημήτρης Λιαντίνης: "Έζησα έρημος και ισχυρός"

Ακολουθεί η περιγραφή που συνοδεύει το βιντεο στο youtube: 

Αποσπάσματα-ντοκουμεντο από το τελευταίο μάθημα του Δημήτρη Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου. Τέσσερεις ημέρες αργότερα ο Λιαντίνης θα πάρει το δρόμο τον δικό του προς τον Ταυγετο.

Έχουμε τη νικήτρια του διαγωνισμού μας!!!

Με μεγάλη μας χαρά μπορούμε να ανακοινώσουμε την τυχερή του δεύτερου διαγωνισμού μας, που κερδίζει τα δύο βιβλία της Ασημίνας Ξηρογιάννη, "Το σώμα του έγινε σκιά" από τις εκδόσεις Ανατολικός και "Πληγές" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Η Άννα Παπαδάκη είναι λοιπόν η νικήτρια και της ευχόμαστε καλή ανάγνωση των βιβλίων που μόλις κέρδισε!

Μείνετε συντονισμένοι στο "Ποίηση και Λογοτεχνία" αφού από αύριο ξεκινάει ο τρίτος διαγωνισμός μας, με το παιδικό μυθιστόρημα "Το νησί και το αθάνατο νερό" (εκδόσεις: Ήρα Εκδοτική) του Λάσκαρη Π. Ζαράρη, ένα βιβλίο που κάθε γονιός θα ήθελε να κάνει δώρο στο παιδί του!

Ο ΤS Eliot διαβάζει από την ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ (μετάφραση Γιώργος Σεφέρης)

Λένα Παππά. Μια σύντομη βιογραφία κι ένα εξαιρετικό ποίημα.

Η Λένα Παππά είναι ελληνίδα ποιήτρια.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Γαλλική Φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα Μοντέρνας Τέχνης, παίρνοντας το Diplome d' Etudes Approfondies.
Εργάστηκε αρχικά ως υπάλληλος διοικητικού στη Γραμματεία του Α.Σ.Δ.Υ. και στη συνέχεια διορίστηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών όπου υπηρέτησε ως Έφορος(Διευθύντρια) Βιβλιοθήκης και βοηθός του Καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Παντελή Πρεβελάκη. Από το 1980 μέχρι το 1990 άσκησε τα καθήκοντα της Προϊσταμένης Γραμματείας της Σχολής (Γενικού Γραμματέως).
Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών και ιδρυτικό μέλος της Δελφικής Ακαδημίας.

Εικοστός Αιώνας

Μόνη θα κατέβεις, μόνη

τα σκοτεινά σκαλιά.

Ορφανή από το φως

και τρυφερότητα

κι ας ήσουν

το ρόδο των Ρόδων,

κι ας ήσουν η τόσο γλυκιά.

Πίσω σου ένα θρόισμα ελάχιστο

για λίγο θα μείνει

- πόσο διαρκεί ένα θρόισμα- 

ύστερα θα βαλσαμωθείς στη μνήμη

κι ο Άδης

θα σ'έχει κερδίσει για πάντα.

Δεν υπάρχει σήμερα Ορφέας

να πεθάνει για σένα, Ευρυδίκη.