ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ.
Κάποτε οι στίχοι μου
κούρνιαζαν
στους μυχούς των ματιών σου
το τραγούδι μου ήσουν εσύ.
Κάποτε
η ποίηση
ξενυχτούσε για χάρη σου
κι έτρεχε να σου φέρει
αψιθιές και μελισσοβότανα
να επουλώσεις πληγές
να μη σου λείψουν τα νούφαρα
στις λίμνες των Κύκνων.
Κι
όταν στα καυτά Καλοκαίρια
η Πανσέληνος άφηνε
όλα τα όνειρα να λαμπυρίζουν
πάνω στους όρμους σου
εγώ ψηλά ,γονατιστός
στου Προφήτη το λόφο
προσευχόμουν για σένα
Αφροδίτη της Μήλου!
Μα
εσύ, ποτέ δεν το είδες
και ποτέ σου δεν το ’μαθες.
Ώσπου
μιαν αίθρια μέρα
-που ήταν μέρα των γενεθλίων
σου-
χωρίς ν ’αφήσεις ένα σημάδι
στην κλίνη μας
προτίμησες αναίτια τη φυγή.
Κάποιες
Κασσάνδρες είπαν
ότι αντάμωσαν τη σκιά σου
στη μαύρη σποδό του Αιγαίου
κι άλλες ότι προτίμησες
της Αλεξάνδρειας τα ήθη.
Κι έμεινα εγώ, όνειρο
πληγωμένο
αέναος καημός για ό,τι άγγιξα
για ό,τι υποσχέθηκες
κι έγινε σύννεφο του καπνού!
Θεόδωρος
Σαντάς,Θεσσαλονίκη, 22-8-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.