Πρίγκιπα της νύχτας
Καβαλάρη της σελήνης με τα εννιά σου άλογα
Τα χνάρια των άστρων ακολουθώ
Για να φτάσω τα άσπρα σου βήματα
Νιφάδες της νύχτας, λουλούδια νούφαρα
Αφημένα στο σεληνόφως
Που κάθε βράδυ αλλάζει μορφή
Πρίγκιπα της νύχτας
Που σε άσπρο σεντόνι πονάς
Κι ανεβαίνεις στον ουρανό
Με ένα σωρό κατεστραμμένους κόσμους
Σβήνεις με τη ψυχρή σου πνοή
Τα φωτεινά των ζωντανών αστέρια
Και χάνεσαι με το χλωμό σου πρόσωπο
Σε πλήθος ασπροκόκκινα γαρύφαλλα
Που ‘ντησαν το βασιλικό κορμί σου
Τα σύννεφα φωνάζουν τα συνθήματα
Πανό γινήκαν τα
σύννεφα
Και ο ουρανός ίσα τώρα που φαίνεται
Βλέπω το μοναδικό άστρο για σένα
Μεγάλο πολύ και φωτεινό
Σαν το νικηφόρο σπιτικό
Που με τα χεράκια σου έχτισες
Μια φωτοβολίδα που σκάει στο μαύρο
Κι έπειτα πέφτει στη γη
Σαν κάποια πεφταστέρια
Που βουτούν αυτοκτονώντας στο κενό του κόσμου
Για μια αληθινή ανθρώπινη ευχή
Πρίγκιπα της νύχτας
Ταξίδεψε ελεύθερος πια από τη σάρκα σου
Ψυχή είσαι και χόρεψε τριγύρω απ’ την αγάπη
Άσε με να δω κάτι ακόμα απ’ την αγάπη
Πολύ όμορφο ποίημα για τον κόσμο των ονείρων μας ,στον οποίο είμαστε όλοι πρίγκηπες!
ΑπάντησηΔιαγραφή