ήταν αδύνατο ποτέ να φανταστώ
σαν έκανε παιγνίδι η αγκαλιά σου
σε ένα πόκερ όπου ήτανε στητό…!
-Έπαιξα, έχασα και τώρα θα πληρώνω
τη μπλόφα σου με δάκρυα στεναγμούς
για μια ολόκληρη ζωή που το δηλώνω
μ’ άφησες ρέστα μια μιζέρια με καημούς
-Με γκίνια ξεκινούσα μες στη ζήση
κι όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα το γιατί
Η μοίρα μου το έχει αποφασίσει
να χάνω πάντα στης αγάπης το χαρτί
Πηγή: http://amilla.gr/profiles/blogs/4935027:BlogPost:44373
Οι Φίλες/Φίλοι που επιθυμούν να στέλνουν τα έργα τους (Λογοτεχνικού Περιεχομένου) προς δημοσίευση μπορούν να τα αποστέλλουν στα e-mails : stfra2@gmail.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο e-mail μου είναι ΤΩΡΑ frag1933@gmail.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ
ΒΡΑΔΙΑ ΣΠΑΡΜΕΝΗ ΟΝΕΙΡΑ
Βραδιά σπαρμένη όνειρα κι εσύ στ’ ακροθαλάσσι
ξανθό κρασί της θύμησης στο φεγγαριού το τάσι
που σ’ έβαλε στ’ απόβραδο η θύμηση και πάλι
σε κούπα από γιούσουρι κι απ’ άλικο κοράλλι
που στράγγισα απ’ το στόμα σου
με αγκαλιά το σώμα σου
Βραδιά σπαρμένη όνειρα, βραδιά σπαρμένη μάγια
μενεξεδιά γαρούφαλλα, κρινάκια και μουράγια
όταν ο Μπάτης άνεμος το θαλασσί σεντόνι
απ’ άκρη σ’ άκρη του γιαλού αρχίνησε ν’ απλώνει
θάρρεψα σ’ είδα πλάι μου
γερμένη στην αγκάλη μου
ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν φωτά τ’ ασημαστέρι, κει π’ ανταλλάζουνε φιλί
με τα μελιά φλογάτα χείλη ο Νότος κι η Ανατολή,
και το απέραντο γαλάζιο σμίγει το χρώμα τ’ ουρανού
σαν η καρδιά σ’ αποθυμάει στη μοναξιά του πρωινού,
Έλα κοντά μου, αχ, έρωτα μου
να ξελογιάσουμε το νου,
όταν το ’λιόφωτο ζαφείρι
η μάγια Πούλια, έχει γείρει
στην αγκαλιά τ’ Αυγερινού!…
Όταν το κύμα ανάρια πλέκει με ηλιαχτίδες χρυσαφιές
άσπρες δαντέλες στ’ ακρογιάλι και τις απλώνει ζωγραφιές
τότες που οι ασημιές σταγόνες γίνονται μια ηλιοβροχή,
άχνες χρυσές σ’ ουράνιο τόξο και εξαγνίζεται η ψυχή,
Έλα κοντά μου, αχ, έρωτα μου,
να ξελογιάσουμε το νου
όταν το ’λιόφωτο ζαφείρι
η μάγια Πούλια θα ’χει γείρει
στην αγκαλιά τ’ Αυγερινού!…
όταν η Πλειάδα πάει να σβήσει,π’ ακούγεται η γλυκολαλιά
των αηδονιών που ζευγαρώνουν στου πρωινού τη σιγαλιά,
που των ηλιότροπων τα χείλη ζητούν του ήλιου το φιλί
κι οι ανεμώνες στρώνουν πάλι στον έρωτ’ άλικο χαλί,
Έλα κοντά μου, αχ, έρωτα μου
να ξελογιάσουμε το νου,
όταν το ’λιόφωτο ζαφείρι
η μάγια Πούλια, έχει γείρει
στην αγκαλιά τ’ Αυγερινού!…