Μητέρα Πατρίδα
Τι σου έχω κάνει και μου φέρεσαι έτσι;
Λεβεντογέννα Ελλάς
Γιατί είσαι τόσο άδικη;
Γιατί με απωθείς από τη λάμψη του ήλιου σου
Κι απ΄την αλμύρα της θάλασσας που με γέννησε;
Με πούλησες για δεύτερη φορά
Άνοιξες τα φτερά σου και με έδιωξες από την αγκαλιά σου
Με έστειλες μακρία από τη φυσική σου ομορφία
Με πλήγωσες βαθιά
Εγώ είμαι που σου μιλώ, το παιδί σου
Το παιδί του ήλιου
Με ακούς;
Με πόνεσες πολύ
Ακόμα με πονάς
Κοιτάζω πίσω και οι αναμνήσεις με πλημμυρίζουν δάκρυ
Δάκρυ ευτυχίας
Κοιτώ μπροστά
Πορφυροκόκκινο χρώμα ζωγραφίζεται στον ουρανό
Ο ήλιος ταξιδεύει
Τώρα πια βυθίστηκε στα καταγάλανα νερά σου
Τώρα πιά δε με ακούς
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒ.Α.