Απόκρημνα τα ακροδάχτυλα μου αιωρούνται
σε απόμερες κορφές τα ρόδα στ'αγκάθια τραγουδούνε.
Πότε ήρθανε ξανά τα χελιδόνια;
μάνα δεν μέτρησα ποτέ μου τόσα χρόνια.
Την νιότη μου απόξω να γυρεύω
εκεί έγκλειστη βουβή, στέκει, μα χαζεύω.
Ο χρόνος σκούζει, με σπρώχνει μες στα αγκάθια,
μου λέει εκεί κρύβονται τα πιο όμορφα κομμάτια.
Το σήμερα ζητάει επιστροφή
όντας φτωχός, ανθός γυμνός, δίχως επιλογή.
Χωρίς δεσμά, μήτε και απορίες.
Δίχως σπαθιά ούτε και πανοπλίες.
Μάλλον λεύτερος.
Με αγάπη μάνα νίκησα όλες τις ερινύες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.