Τάσος Λειβαδίτης - Ο ποιητής των μεγάλων ονείρων

... γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.

Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ’ όλ’ αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα....

«Εκθέτω την αγάπη μου γι' αυτή τη χώρα»

Ο πίνακας του Παύλου Σάμιου «Το κρυμμένο δάκρυ»

 

Στην παραλία του Φαλήρου μια γυναίκα μισόγυμνη καπνίζει. Η κίνησή της μοιάζει απελπισμένη και η ατμόσφαιρα θα ήταν «βαριά» αν δεν υπήρχε στο κάδρο ένα φεγγάρι να δείξει τον δρόμο, ίσως προς ένα καλύτερο μέλλον. Αυτός είναι ο πίνακας «Το κρυμμένο δάκρυ» που καταλαμβάνει ξεχωριστή θέση στην νέα έκθεση του Παύλου Σάμιου στην γκαλερί Σκουφά.

Για ποιο λόγο; Διότι μέσα από την απεικόνιση μιας γυναίκας μόνης, ημίγυμνης, να ατενίζει όλα αυτά που έχασε και να προσπαθεί να πνίξει το δάκρυ της στον καπνό του τσιγάρου ο καλλιτέχνης μεταφέρει ποιητικά την κατάσταση της Ελλάδας σήμερα. Μιας Ελλάδας, ωστόσο, που δικαιούται να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο...

ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ- Συζήτηση για εκείνο που «οι μισοί Ελληνες γράφουν»

«Αν δεν κάνεις τραγούδι, στην Ελλάδα δεν λογίζεσαι έλληνας συνθέτης» έλεγε  κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις στον νεαρό τότε συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου - συμβουλή που εμμέσως  υποδήλωνε και το παράπονο του συνθέτη Χατζιδάκι. Που ενώ είχε ανάγκη και τον λόγο (στίχο) μέσα του λειτουργούσε περισσότερο ο μουσικός.

Δίκαιο το παράπονο του ή όχι, είναι δεδομένο ότι το τραγούδι (και όχι η μουσική) ήταν ανέκαθεν η τέχνη που εξέφραζε (ίσως περισσότερο από κάθε άλλη) τον μέσο Ελληνα. Αλλά ποίηση και στιχουργική στην Ελλάδα είναι μια σχέση αίματος. Οπως έλεγε χθες στην Στέγη Γραμμάτων ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας, «είναι τεκμηριωμένο πως η νέα ελληνική ποίηση προέρχεται απ' τα τραγούδια των χωριών και των μεγάλων πόλεων, ενώ αν θέλουμε να δούμε την καταγωγή του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού από τα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα βλέπουμε ότι οι στιχουργοί της εποχής εκείνης που ασχολήθηκαν κυρίως με την οπερέτα και την επιθεώρηση ήταν άνθρωποι που έμαθαν να γράφουν στίχο,  διαβάζοντας ποίηση. Αρα εδώ έρχεται η σειρά της ποίησης να επιδράσει πάνω στον στίχο»...

Η παραίνεση του έμπειρου- Κρίτων Αθανασούλης

Η παραίνεση του έμπειρου

Αν σκάψεις βαθιά στην ψυχή μου
θ’ ανακαλύψεις τον πόλεμο.
Έχει κι αυτός τους εχθρούς του και κρύβεται,
αποκοιμιέται περιμένοντας.
Αν δεν ήταν η άνοιξη, τα οπωροφόρα δέντρα,
οι λευκοί κρίνοι, της καρδιάς το σκίρτημα,
το έκπαγλο φως θα ζούσε πολύ στην επιφάνεια.
Η ποίηση είναι εχθρός του πολέμου.
Εμάς τους δύο που βαδίζουμε χεροπιασμένοι φοβάται ο πόλεμος.
Γι’ αυτό μη λύνεται ποτέ τα χέρια,
μη περιφρονείτε τα πουλιά., κάθε μέρα στους κήπους.
Να κοιτάτε τον ήλιο στα μάτια. Μακριά απ’ τους ρήτορες.
Ακούτε καλύτερα των ρυακιών του ψιθύρους.

Πηγή

Λατομείο - Δημήτρης Κοσμόπουλος

Εἶδα τὴ Μάνα νὰ πλένει πέτρες στὸ ποτάμι.
Ἀπὸ τὰ χέρια της φτερούγιζε ἕνα σύννεφο.
«Τὴν ἡμέρα χιονίζει ὁ ἥλιος καὶ τὶς ψύχει, θέλουνε
πλύσιμο καὶ χάδια γιὰ νὰ ξεψυχήσουν», εἶπε.
«Ἔπειτα θὰ τοὺς δώσω τὸ γάλα μου, καὶ θὰ τὶς ρίξω
στὸ βυθὸ τοῦ ποταμοῦ νὰ τὶς βλέπεις».

Ἀδύνατο νὰ ἀντιγράψω τὶς πέτρες
τοῦ χθεσινοῦ ὀνείρου.



Πηγή

Πήγαινε με όπου θες... - Μαριλένα Παππά

Βραδινές διαδρομές στην Αθήνα. Την αγαπώ πολύ την πόλη μου τα βράδια.
Και πιο πολύ αυτήν την εποχή... Ο καιρός δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θέλει να κάνει με τα σύννεφά του και ο αέρας έρχεται πότε-πότε να ανακατέψει τα μαλλιά, την ψυχή και τις σκέψεις μου ...
Όταν φυσάει έχω την αίσθηση ότι σ' ακούω...
Ένα μήνυμα που προσπαθείς να μου μεταφέρεις χρόνια τώρα, αλλά ο αέρας πάντα σκορπίζει τη φωνή σου εδώ κι εκεί κι εγώ ποτέ δεν το μαθαίνω...

Και ξαφνικά επιστρέφω στην πραγματικότητα, να βρίσκομαι συνοδηγός σε κάποιο αυτοκίνητο που διασχίζει με ταχύτητα τον Κηφισό στις δύο το βράδυ κι ο αέρας από το ανοιχτό παράθυρο να έχει σκορπίσει τις σκέψεις μου πολύ μακρύτερα από τα αυτοκίνητα που διασχίζουν το δρόμο ταυτόχρονα με 'μας, πολύ μακρύτερα από τις πολυκατοικίες που αφήνουμε πίσω, πολύ μακρύτερα από τα φωτάκια που λαμπυρίζουν από μακριά... Πολύ μακρύτερα από το χθες, πολύ μακρύτερα από το σήμερα που τελειώνει, αλλά τόσο κοντά πια σ' αυτό που χρόνια τώρα προσπαθείς να μου πεις...


Κι έτσι δε με νοιάζει πια γι' απόψε αν θα με πας απ' το σπίτι....


Πήγαινέ με όπου θες.



Πηγή: http://www.deity.gr/

Ανθούλα - Διονύσιος Σολωμός

Ἀγάπησέ με, Ἀνθούλα μου, γλυκειὰ χρυσή μου ἐλπίδα
Καθὼς κ´ ἐγὼ σ´ ἀγάπησα τὴν ὥρα ποὺ σὲ εἶδα
Εἶχες τὰ μάτια σου γυρτᾶ ´ς τὰ πράσινα χορτάρια,
Κ´ ἡ λύπη σου τὰ στόλιζε μὲ δυὸ μαργαριτάρια.
Τὴ μάνα σου θυμούμενη ἐδάκρυζες, Ἀνθούλα,
Γιατί ´ς τὸν κόσμο σ´ ἄφησε μονάχη κι´ ὀρφανούλα.
Ἅ, ναί, φυλάξου, ἀγάπη μου, τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν πλάνη,
Ὅπου μὲ λόγια δολερὰ τόσα κοράσια χάνει.
Ποῦ πᾶς μονάχη κι ἔρημη, ἀθώα περιστερούλα;
Βρόχια πολλά σου σταίνουνε´ ἔλα μαζί μου, Ἀνθούλα.


Πηγή

Τέσσερα Χάι-κου - Κιχέμ

Στο ψιθύρισμα.
Το “όχι”, “ναί” ν’ακούσω.
Σαν πυρκαγιά.


Βρέχει, το ακούς;
Ψιχάλες ζουν, και φεύγουν.
Για μια στιγμή.


Μικρέ σπουργίτι
τρανέ επαναστάτη.
Φυσάει, πέτα.


Εδώ δεν χωρά,
χρόνος, το πριν ή μετά.
Μονάχα, τώρα.



Πηγή: http://ablackspade.wordpress.com/

Έρωτας-Πόλεμος- Σωκράτους Δαιμόνιο

Έρωτας-Πόλεμος

 

Μάχεται το σώμα με το Πνέυμα...
πόλεμος δια-χρονικός.
Τη μια θέλεις την Αγάπη
την άλλη το ζώο να εκτονώσεις.
Το θέμα είναι να αφεθείς
στην Ολότητά σου...και τα μονοπάτια
θα έρθουν μόνα τους...όταν στον Κόσμο
κινηθείς των Ιδεών και συλλάβεις
την Αλήθεια του Δαίμονά μέσα απο μάχες
Ηρωικές...ώσπου στο τέλος μπας και νιώσεις
και ξεφύγεις από τούτες τις ντροπές...
και απαλλαγείς από τα τέρατά σου...

Ξεκινώντας τη μέρα με ένα ευφυολόγημα του αμερικανού συγγραφέα Isaac Asimov

Δεν φοβάμαι τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Φοβάμαι την έλλειψή τους.

Καλό σαββατοκύριακο!

Οι ωραιότερες γειτονιές του κόσμου!

Κάθε πόλη του πλανήτη έχει τις ομορφιές της και τις ιδιαίτερες γειτονιές της. Υπάρχουν ωστόσο και εκείνα τα αστικά μέρη όπου μαζεύεται ο «καλός ο κόσμος»…
Είτε μιλάμε για καταστήματα, είτε για μπαρ και εστιατόρια, γκαλερί και μουσεία ή απλά για μια μοναδική «ατμόσφαιρα», κάποιες γειτονιές έχουν το κατιτίς παραπάνω! Είναι τα μέρη που ξεπηδούν ως διεθνείς προορισμοί για shopping, στιλ ή απλά κουλτούρα.
Κι ενώ δεν υπάρχουν -ακόμα- Google Maps για τις πλέον υπέροχες γειτονιές του πλανήτη, η λίστα αυτή είναι ό,τι κοντινότερο θα βρείτε…
Brera – Μιλάνο

Όταν ο Kanye West πάει για shopping στο Μιλάνο, την Brera επισκέπτεται! Είναι τα στενά δρομάκια κατάμεστα στον κόσμο και οι περίφημες μπουτίκ της, είναι τα μουσεία της (Castello Sforzesco, Museo del Risorgimento, Museo d’ Arte e Scienza), είναι ο κοσμοπολίτικος αέρας της. Ο απόλυτος προορισμός για ψώνια στο Μιλάνο είναι πολλά περισσότερα από διάσημα καταστήματα…

Ντέννις Μπρούτους (Ροδεσία ή Ζιμπάμπουε)

Οι θόρυβοι ξανάρχισαν

Οι θόρυβοι ξανάρχισαν:
η σειρήνα μέσα στη νύχτα,
η βροντή που χτυπά την πόρτα
το τ'εντωμα των νεύρων.

Έπειτα κείνο το κρεσέντο
των μορφών που τις συσπά ο πόνος
και κείνη η σιωπηλή,
εύγλωττη έκφραση των σκλάβων.

Οι θόρυβοι ξανάρχισαν.....

Μετάφ. Καίτης Αθανασίου.

Το είδαμε στην εγκυκλοπαίδεια '' Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, Ταξίδι στην ποίηση'' των εκδόσεων ΝΑΥΤΙΛΟΣ

Χο τσι Μινχ (Βιετνάμ)

Στο δρόμο

Έστω και με σφιχτά δεμένα

πόδια και χέρια,

ακούω τα πουλιά παντού

ρουφώ των λουλουδιών τ' αρώματα.

Ακούω κι οσφραίνομαι.

Ποιος θα μπορούσε να μ' απαγορέψει

την ευτυχία αυτή

που κάνει την πορεία λιγότερο πικρή

τον άνθρωπο πιο λίγο μόνο;

 

Πηγή

Abou Al Qasim Al Shabbi‎ (Τυνησία)

Προς τους τύραννους του κόσμου»

Τύραννοι καταπιεστές….

Εραστές του σκότους…..

Εχθροί της ζωής….

Γελοιοποιήσατε τους αδύναμους ανθρώπους.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα τους.

Παραμορφώσατε τη μαγεία της ύπαρξης

και σπείρατε τη θλίψη στα χωράφια.

Περιμένετε, μην ξεγελαστείτε από την άνοιξη…

τον καθάριο ουρανό ή το φως της αυγής….

γιατί στον ορίζοντα πλανάται

ο τρόμος του σκοταδιού….

όπου βροντούν κεραυνοί

και λυσσομανάνε οι άνεμοι.

Προς τους τύραννους του κόσμου…

Προσέξτε, γιατί κάτω απ’ τη στάχτη

κρύβεται φωτιά…

και αυτός που σπέρνει αγκάθια

θερίζει πληγές.

Κοιτάξτε, μάζεψα τις κεφαλές

της ανθρωπότητας…

και τα λουλούδια της ελπίδας….

και πότισα την καρδιά

της γης με αίμα.

Την πότισα με δάκρυα

μέχρι που μέθυσε.

Ο ποταμός του αίματος θα σας αφανίσει….

και η οργισμένη θύελλα

θα σας καταβροχθίσει…..

Πηγή

Συνέβη στο τρόλεϊ με αριθμό 15, στρίβοντας απ' την Πατησίων στη Λ. Αλεξάνδρας...

Από επιστολή αναγνώστη στο περιοδικό LIFO.gr.

"Περίπου 20 πανέμορφες,χαμογελαστές, μαύρες γυναίκες γεμίζουν το τρόλεϊ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τις αντιδράσεις των υπόλοιπων επιβατών..."

Τι είναι άνθρωπος;
Τι είναι πολιτισμός;
Τι είναι παιδεία και τι αγωγή;

Εγώ θα σας πω...

1995 - Antjie Krog (Kroonstad, Ν. Αφρική)

Θα το πω ξεκάθαρα
κι απλά
κανενός δεν είμαι οπαδός
πουθενά δεν ανήκω
κανείς τους να με πλησιάσει δεν τολμά

Όλοι τους ίδιοι είναι
όλοι τους άντρες όλοι
τους προγούλια
από εξουσία φουσκωμένα

Μην ξεχνάτε το νέο μας διαγωνισμό...

NEOΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. Έναρξη 10 Οκτωβρίου εώς 25 Οκτωβρίου. 

Ο νέος μας διαγωνισμός ξεκίνησε αυτή τη φορά με 2 τυχερούς. 
Στα πλαίσια της συνεχούς διεξαγωγής διαγωνισμών στο ''Ποίηση και Λογοτεχνία'' σας ανακοινώνουμε πως ο νέος μας διαγωνισμός έχει ήδη ξεκινήσει. 2 τυχεροί αναγνώστες έπειτα από κλήρωση θα κερδίσουν μια ερωτική νουβέλα ''Εκχυλίσματα Πάθους'' ο καθένας  από τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Μακρή τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ για την συμβολή του στον νέο μας διαγωνισμό. Η Νουβέλα εκδίδεται από τις εκδόσεις ''Αναζητήσεις'' και είναι 131 σελίδων. Η νουβέλα το ''Εκχυλίσματα Πάθους'' προορίζεται μόνο για ενήλικες και το μόνο που έχουν να κάνουν όσοι από τους αναγνώστες μας ενδιαφέρονται είναι να μας στείλουν ένα mail, με την παράκληση όμως να γράφουν στο θέμα του mail ''Διαγωνισμός''.

Όπως όλοι οι διαγωνισμοί μας έτσι κι αυτός είναι απλή κλήρωση και δεν είναι ανάγκη να μας στείλετε μαζί κάποιο έργο σας καθώς δεν είναι διαγωνισμός ποίησης, εκτός κι αν θέλετε να δημοσιεύσουμε κάτι δικό σας.
 Όπως αναφέρεται στον τίτλο ο διαγωνισμός ξεκινάει από τις 10 του μηνός Οκτωβρίου και η κλήρωση θα γίνει στις 25. Οι Νικητές θα είναι 2.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Κωνσταντίνος Μακρής γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1982. Σπούδασε ψυχολογία στο Α.Π.Θ και από το 2008 ζει κι εργάζεται στη Λεμεσό. Εξέδωσε 2 ποιητικές συλλογές (Εφηβικοί προσανατολισμοί, Ο Κήπος με τα Ματωμένα άνθη). 
Το '' Εκχυλίσματα Πάθους'' αποτελεί την πρώτη νουβέλα και είναι επίσης η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα στο χώρο της πεζογραφίας.

Μπαζιλ Κλερ Μακ Φάρλαν (Ιαμαική ή Τζαμάικα)

Ποίημα για την πατρίδα μου

Είμαι η Ιαμαική-
Κι είδα τα παιδιά μου να μεγαλώνουν
μέσα σε ξέχωρες αλήθειες,
Μέσα από την απόλυτη αλήθεια που εκπροσωπώ,
Μέσα από τη γη μου,
Σε θολές σκιές,
κι έκλαψα τόσο
που οι ξένοι με τα γυαλιά του ηλίου και κόκκινα πρόσωπα
που επιστατούν στον πόνο μου
Μ' ονομάζουν ωραία
και νησί της Άνοιξης και των Θεών!
Δεν έχω φωνή
να φωνάξω δυνατά την αγανάκτηση μου,
όταν οι άθλιοι με γδέρνουνε
και ληστεύουν τις φοινικές των τέκνων μου.
Οι φοινικιές αυτές είναι η σάρκα μου,
Πού είναι όμως το πνεύμα μου,
Πού να' ναι η ορμή που με θερμαίνει;
Χαμένη, πλανιέμαι στο φεγγαρόφωτο
αναζωτώντας τρόπο να λυτρωθώ
Αναζητώντας τρόπο να τους ξεφύγω.

Μεταφ. Μαρίας Τερζάκη

Λέοπολ Σενταρ ΣΕΝΓΚΟΡ- Μαύρη γυναίκα (Σενεγάλη)

Μαύρη γυναίκα

Γυναίκα γυμνή, γυναίκα μαύρη

ντυμένη με το χρώμα σου, με το σχήμα σου που είναι ομορφιά.

Μεγάλωσα στη σκιά σου, η γλύκα των χεριών σου τύλιγε τα μάτια μου.

Και να! που μες την καρδιά του καλοκαιριού και του μεσημεριού

σε ανακαλύπτω η της επαγγελίας, απ’ την κορφή

ενός αψηλού, φρυγμένου λόφου,

και η ομορφιά σου με κεραυνώνει κατάστηθα

σαν αστραπή αετού.

Γυναίκα γυμνή, γυναίκα σκοτεινή!

Οπώρα ώριμη με τη σφιχτοδεμένη σάρκαεκστάσεις μουντές μαύρου κρασιού

Στόμα που κάνει το στόμα μου λυρικό

Πεδιάδα με τους ξάστερους ορίζοντες

Πεδιάδα που ανατριχιάζεις στις θερμές θωπείες

Του ανατολικού ανέμου

Ταμ ταμ γλυπτό, ταμ ταμ τεντωμένο

Που δονείσαι κάτω από τα δάχτυλα του Νικητή.

Η βαριά, κοντράλτο φωνή σου

Είναι το λυπητερό θρησκευτικό τραγούδι της Αγαπημένης.

Γυναίκα γυμνή, γυναίκα σκοτεινή!

Λάδι που καμιά πνοή δε ρυτιδώνει

Λάδι  γαλήνιο στα πλευρά του αθλητή

Στα πλευρά των πριγκίπων του Μαλί.

Ζαρκάδι με τους θείους αρμούς, τα μαργαριτάρια

Είναι αστέρια πάνω στη νύχτα του δέρματός σου.

Στη  σκιά της κόμης σου, η αγωνία μου

Φωτίζεται από τους γειτονικούς ήλιους των ματιών σου.

Γυναίκα γυμνή, γυναίκα μαύρη!

Τραγουδώ την πρόσκαιρη ομορφιά σου

σχήμα που σταθεροποιώ στην αιωνιότητα

προτού η ζηλόφθονη μοίρα σε καταντήσει στάχτη

για να θρέψει τις ρίζες της ζωής.

Μ. Λαϊνά, Ξένη ποίηση του 20^ου αιώνα, μτφ. Δ. Σταύρου, εκδ. Ελ. Γράμματα

Το είδαμε εδώ

Χώρα μου γιατί δεν με χωράς- Στέλιος Χαραλαμπίδης

Χώρα μου γιατί δεν με χωράς

Χώρα μου, γιατί δεν με χωράς;… Τα βήματα μου

μες το βούρκο σου έχουνε βαλτώσει.

Τα μεγαλόπρεπα σου μάρμαρα επέσανε και με ’χουνε

πλακώσει.

Η φυγή μου γίνεται μαρτύριο επιτακτικό, που ποτέ

δεν θα τελειώσει.

Χώρα μου, γιατί δεν με χωράς. Eμένα, που έπινα

απ’το βρώμικο νερό σου, και που λουζόμουνα στις

λάσπες σου με υπομονή, ελπίζοντας ότι αυτή η αρρώστεια

δε θα με προδώσει.

Μα τώρα που ξελάσπωσα και ντρέπομαι, βλέπω

πως ακολουθούνε κι άλλοι πόσοι…

Στέλιος Χαραλαμπίδης

©

Κουέζι Μπρίου- Η Αναζήτηση (Γκάνα)

Ο Κουέζι Μπρίου είναι λυρικός ποιητής και τα ποιήματα του είναι επηρεασμένα από την πατρίδα του, την Γκάνα. Ερωτευμένος με την παράδοση της χώρας του και της ελευθερίας.

Η Αναζήτηση

Το παρελθόν
δεν είναι παρά οι στάχτες
Του παρόντος.
Του μέλλοντος
Του καπνού
Που' φυγε
στον συννεφοδεμένο ουρανό.

Να' σαι ευγενικιά, να' σαι καλή, αγαπημένη μου,
Γιατί τα λόγια γίνονται μνήμες,
Κ' οι μνήμες εργαλεία
Στα χέρια των γελοτοποιών.
Όταν οι συνετοί σιωπούν,
είναι γιατί διαβάσαν
Τα βάγια του Χριστού
Στο πρόσωπο του Βούδα.

Έτσι μην ψάχνεις για φρόνηση
και καθοδήγηση
Στα λόγια τους, αγαπημένη μου.
Άσε την ίδια φλόγα
Που εξάγνισε τις γλώσσες τους
Στη Σιωπή,
Δίδαξε μας- δίδαξε μας.

Έπεσε η βροχή
Όταν εσύ κι εγώ διώξαμε
το βραδινό φορτίο των παθων μας.
Η νιόφερτη τους φρόνηση
Μες από γρήγορες λάμψεις αστραπής
Αποκάλυψε την αλήθεια
Πως γίνανε Σκλάβοι των γελοτοποιών.

Μετάφ. Αλ. Τραγιανού

Το βρήκαμε στην εγκυκλοπαίδια '' Παγκόσμια ποιητική ανθολογία, Ταξίδι στην ποίηση'' των εκδόσεων ΝΑΥΤΙΛΟΣ

Ξεκινώντας την μέρα με μια υπενθύμιση

Σήμερα η μέρα θα είναι αφιερωμένη στην ποίηση των λεγόμενων τρίτων χωρών, όπως σας ενημερώσαμε κι εχθές μέσω ανακοίνωσης. Τα έργα αναγνωστών θα δημοσιεύονται κανονικά όπως κάθε ημέρα. Καλή ανάγνωση λοιπόν σήμερα. Ένα ταξίδι στη λογοτεχνία του τρίτου κόσμου ξεκινάει.

Καλή σας ημέρα...

Καληνύχτα με ένα πραγματικά πολύ όμορφο βίντεο!

Τι έφταιξε δεν ξέρουμε - Αγαθή Παπαδοπούλου

Μαζί να πάμε θα ήθελα,
μακριά ένα ταξίδι,
παρέα με τα όνειρα,
και τα γλυκά φιλιά!!!

Και για καράβι να'χαμε
καρδιά γεμάτη πίστη,
χαρούμενοι να φεύγαμε,
για άγνωστα νησιά!!!

Μα δεν τα καταφέραμε,
κομμάτια,οι καρδιές μας,
το όνειρό μας χάθηκε ,
βαθυά,μεσ'τ'ανοιχτά!!
Το καραβάκι της καρδιάς,
βούλιαξε,μεσ΄το κύμα
στην αφρισμένη θάλασσα,
με δίχως αγκαλιά!!!!

Τι έφταιξε δεν ξέρουμε,
κομμάτια οι καρδιές μας,
τα όνειρά μας σβήσανε
σαν φλόγες μακρινές!!!
Και το καράβι βούλιαξε,
μαζί με τις ελπίδες,
στη μέση της διαδρομής,
χάσαμε τις ψυχές!!!!!!

Φιλί ζωής με φόντο από μετάξι - Βίκυ Καλοφωτιά

Το ξυπνητήρι δηλώνει δυναμικά το παρόν του, διαχέοντας παντού στο χώρο την απαλή μελωδία από το αγαπημένο της τραγούδι, το οποίο είχε επιλέξει πριν από λίγο καιρό, να την ξυπνάει τα πρωινά…Νιώθει τις νότες να την αγκαλιάζουν ζεστά, παρασύροντάς την σε μια παιχνιδιάρικη παράταση του ύπνου, στον οποίο είχε αργήσει να παραδώσει τον εαυτό της, το προηγούμενο βράδυ…Γι’άλλη μια φορά…όπως κάθε βράδυ τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο…

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράση.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθή κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάση
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάση.

Πηγή

Η βυζαντινή μουσική και η Ορθόδοξη πολιτιστική κληρονομιά ως ψηφίδες της εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων σύμφωνα με τον Στρατή Μυριβίληl

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνάμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας. Αν ήμουνα ιστορικός, θα τον ονόμαζα «Αιώνα του Βαβέλ». Oι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν μιαν ορισμένη έννοια και δεν γίνεται πια να συνεννοηθούν. Όλοι κουβαλάμε πέτρες για τον νέο πύργο της Βαβέλ, που είναι ο μηχανικός πολιτισμός μας.

Μεγαλοφυής και θρασύς πολιτισμός, που χτίζει τον πύργο του ενάντια στο Θεό. Τον πύργο τον πελώριο και τρομερό, που είναι έτοιμος να σωριαστεί πάνω στα υπεροπτικά κεφάλια των κτητόρων του, και όλοι ακούμε από τώρα να τρίζουν τα ατσαλένια θεμέλια του. Ζούμε σε μιαν εποχή φουρτουνιασμένη από γεγονότα, ιδέες και πράξεις αντιφατικές, που συνταράζουν την ανθρώπινη ψυχή και την γιομίζουν πότε με φρίκη και πότε με αυτοθαυμασμό. Η ζωή και ή ευτυχία των ανθρώπων είναι πια έρμαιο και παιχνίδι στα χέρια των φοβερών δυνάμεων, που ο ανθρώπινος νους αποσπά μια προς μια από το απέραντο μυστήριο της Δημιουργίας του Θεού, και στο τέλος τις εξαπολύει ενάντια στην ίδια του την ύπαρξη. Μέσα σ' αυτή τη θύελλα του πνεύματος, του ατσαλιού και του αίματος, κάθε άτομο, όπως και κάθε έθνος, αγωνίζεται με όλα τα μέσα που διαθέτει να κρατηθεί όρθιο, να μη σαρωθεί από τον ανεμοστρόβιλο, να μην πέσει. Γιατί αλίμονο αν πέσει. Ξέρει τώρα πως από πάνω του θα περάσει ολόκληρη η αγέλη των έξαλλων ανθρώπων και των απάνθρωπων μηχανών, και θα τον λιώσει. Θα τον εξευτελίσει πρώτα ως το τελευταίο όριο της αντοχής του, και στο τέλος θα τον εξαφανίσει...

Στον Κινέζο Μο Γιαν το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2012

Tο βιβλίο του «Oι κόκκινοι αγροί» (1987) του δημιούργησε προβλήματα με τη λογοκρισία ενώ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζανγκ Γιμού

O κινέζος συγγραφέας Μο Γιάν (Mo Yan) που βραβεύτηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2012 γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1955 και θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς κινέζους συγγραφείς.

Στη Δύση είναι γνωστός για δύο μυθιστορήματά του που αποτέλεσαν και τη βάση για την κινηματογραφική ταινία Red Sorghum, σε σκηνοθεσία Ζανγκ Γιμού.

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό- Γιῶργος Σαραντάρης

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό...

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε
Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας

Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε

Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι.

Πηγή

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική...

... Και να, που ερχόμαστε τώρα να γράφουμε στα greeklish. στη μόδα του iPhone και του BlackBerry, του Facebook και του Skype. και τι θα πείραζε να γράφουμε στα ελληνικά; Γιατί θα πρέπει να υποτάξουμε τη γλωσσική παράδοση ετών και να μαζοποιηθούμε;

Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να τις χρησιμοποιούμε. Άλλωστε, οι γραμματοσειρές αυτές έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία και τη σημασία της. Εισερχόμαστε εκούσια σε μονοπάτια γλωσσικής αλλοίωσης, γκρινιάζοντας ταυτόχρονα για την «Ελλαδίτσα» μας που χάνεται... 

Ανακοίνωση για την αυριανή ημέρα...

'' Ποίηση του τρίτου κόσμου''

Αγαπητοί αναγνώστες στην προσπάθεια μας να αναδείξουμε την Ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία και κυρίως την ποίηση σας ανακοινώνουμε ότι η αυριανή ημέρα, Παρασκευή 12 Οκτωβρίου, θα είναι ολόκληρη αφιερωμένη σε ποιητές- ποιήματα των λεγόμενων τρίτων χωρών του πλανήτη μας.

Θα είναι πολύ ενδιαφέρον και για εμάς ,αλλά και για εσάς, να δούμε την ποίηση αυτών των χωρών η οποία βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Πολλοί ίσως να μην γνωρίζουμε ότι αυτές οι χώρες έχουν να δείξουν πολλά σε ότι αφορά την τέχνη και γι' αυτόν τον λόγο την αυριανή ημέρα την αφιερώνουμε σ' αυτές.

Να σημειωθεί όμως το εξής: Και την αυριανή ημέρα θα υπάρχουν έργα αναγνωστών όπως και τις προηγούμενες ημέρες αλλά θα περιστοιχίζονται από παραπάνω παγκόσμια ποίηση που περιγράψαμε παραπάνω.

Αύριο λοιπόν Παρασκευή θα είναι ημέρα '' Ποίηση του τρίτου κόσμου'' και καλούμε όλους τους φίλους να παρακολουθήσουν τα έργα που θα δημοσιευθούν διότι είναι πραγματικά αξιόλογα. Παρόμοια αφιερώματα θα γίνονται συχνά πυκνά στο ιστολόγια μας.

Να είστε πάντα έτοιμοι για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων, είμαστε ικανοί για όλα :)

Νόνη Σταματέλου- Το λευκό φόρεμα

Tο λευκό φόρεμα

Τι θράσσος  κι' αυτό!

Ένα  τέτοιο λευκό φόρεμα σε χώρο εργασίας.

Ανάμεσα σε γκρίζες στολές και γκρίζες μάσκες.

Τι θράσσος να βαδίζεις ανάμεσά τους

Και κυρίως.να βαδίζεις ευθυτενής.

Μια στα χαρτιά και μια στο πάτωμα κοιτάζουν

Με το χαμόγελο παντοτινά φυλακισμένο.

Έτσι που λησμόνησαν τους ανθρώπους.

Έτσι που λησμόνησαν τον ουρανό.

Κι' εσύ τολμάς να διασχίζεις τη μετριότητα

Φορώντας στα μαλλιά σου άνθη λεμονιάς!

Κι' ανεμίζει το λευκό σου φόρεμα

Κι' αντιφεγγίζει πάνω του η ηλιαχτίδα

καθώς μπαίνει απ' το μοναδικό παράθυρο

που παράτολμα άνοιξες με υπομονή στο χρόνο

Γιατί θέλεις να βλέπεις το φως

να παίζει με τ' άνθη της μικρής ροδιάς

και νάρχεται μέσα δίνοντας αξία ακόμα και στη σκόνη

δίνοντας κι' άλλη δόξα στις παλιές κορνίζες

των ηρώων και των ευεργετών.

Ποιος έχει  προσέξει τόσα χρόνια τη μικρή ροδιά

στην πρωινή  συγκέντρωση

όπου η καλημέρα σέρνεται σαν φίδι τρομαγμένο

στα σκαλοπάτια.

Ποιος νά ξερε

πώς ύφανες αυτό το λευκό σου φόρεμα!

Με πόση αγρύπνια, με πόση αλμύρα

και πόσα αστέρια κυνηγώντας.

Πόσα νησιά μπελόνιασες σε μίσχους λουλουδιών

συνάζοντας στη χούφτα σου βροχή

να πίνουν τα σπουργίτια τον Αύγουστο.

Ποιος  νά ξερε

Πόσο επώδυνο, μα πόσο αληθινό

ήταν εκείνο το ταξίδι μέσα σου.

Πόσες φορές ξεμάκρυνε το χέρι του Θεού

πριν σε απιθώσει τρυφερά στου φεγγαριού τη σκάλα

Με τα φιλιά της αδελφής σου να ξορκίζουν το κακό.

 

Τι  ν' απαντήσεις τώρα σε όσους σε ρωτούν:

Πού βρήκες το θράσσος

να διασχίζεις το γκρίζο

Φορώντας ένα τέτοιο λευκό κι' ανθοστόλιστο φόρεμα;

Και.πώς τολμάς κι' ελπίζεις

Ακόμα και  «εν ώρα υπηρεσίας»;

Πηγή

Η συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο ''Ποίηση και Λογοτεχνία''.

Παρακάτω ακολουθεί ακολουθεί μια πολύ όμορφη συνέντευξη με τον Νίκο Λυγερό. Είναι προφανές ότι όταν μπαίνει κάποιος στη διαδικασία να κάνει συνέντευξη στον Νίκο Λυγερό δεν μπορεί να μείνει σε ένα και μόνο θέμα. Έτσι κι εμείς στην προσπάθεια μας να ρωτήσουμε για πολλά θέματα χωρίς να κουράσουμε τον ίδιο αλλά και τους αναγνώστες επιχειρήσαμε να ενώσουμε ερωτήσεις. Βέβαια τα θέματα που μπορεί να συζητήσει κανείς με τον κ. Λυγερό είναι τόσα πολλά που δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τα πιάσουμε όλα. Το ευτυχές για τον αναγνώστη είναι ότι την φλυαρία των ερωτήσεων μας την νικάει η αμεσότητα και λακωνικότητα του κ. Λυγερού, ο οποίος μέσα από μικρές απαντήσεις καταφέρνει να περάσει κάτι ειλικρινές και ουσιώδες. O πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου σύμφωνα με τον δείκτη νοημοσύνης του στην κλίμακα του Standford – Binet μιλάει στο ''Ποίηση και Λογοτεχνία'' για όλα. Στο σημείο αυτό να τον ευχαριστήσουμε και δημοσίως ξανά που ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόσκληση μας. (δείτε περισσότερα για τον Νίκο Λυγερό εδώ και εδώ)

Δείτε τη συνέντευξη:  

Ποίηση και Λογοτεχνία: Kύριε Λυγερέ ευχαριστούμε που δεχτήκατε την πρόσκληση μας, η θετική ανταπόκριση σας στο κάλεσμα μας αποτελεί τιμή για εμάς. Παρότι είμαστε ένα λογοτεχνικό ιστολόγιο αυτό δεν σημαίνει ότι μας αφήνουν αδιάφορους κι άλλα θέματα όπως είναι τα εθνικά για τα οποία γνωρίζουμε την σημαντική δράση σας. Ξεκινώντας τη συζήτηση θα  θέλαμε να σας ρωτήσουμε κάτι που απορρέει από τα παιδικά σας χρόνια. Γνωρίζουμε παρακολουθώντας κι άλλες συνεντεύξεις σας πως ως ‘’παιδί’’ ήσασταν διαφορετικός. Πραγματικά θα θέλαμε να μάθουμε πιο ήταν το πρώτο φιλοσοφικό ερώτημα που σας προβλημάτισε περισσότερο ως ‘’ μικρό ενήλικα’’;

Νίκος Λυγερός: Η έλλειψη φωτεινότητας του ουρανού της νύχτας ενώ υπάρχουν αστέρια. 

Π.Λ: Στο ποίημα σας ‘’ η εξήγηση του συνθήματος’’ γράφετε σε κάποιο σημείο ‘’ διότι μόνο εμείς ξέραμε τι σημαίνει πραγματικά η θυσία της ιστορίας’’. Με αφορμή αυτόν τον στίχο και τη δράση σας σε διάφορα εθνικά θέματα όπως είναι η ΑΟΖ που σχετίζεται άμεσα με τα Ελληνοτουρκικά, θα θέλαμε να μάθουμε ποια η άποψη σας για την ‘’εισβολή’’ των Τουρκικών σίριαλ στην Ελληνική τηλεόραση. Πιστεύεται ότι ο Έλληνας σήμερα έχει συναίσθηση της ιστορίας του;

Ν.Λ: Η ιδέα του Έλληνα βασίζεται στο σπάνιο και όχι στη μάζα που θέλει πάντα άρτο και θέαμα.

 Ο Έλληνας ανήκει στο λαό του χρόνου και στη γη θάλασσας ! Όλα τα άλλα είναι μόνο κοινωνικά.

Το Βραβείο Γαλλικής Γλώσσας 2012 στον Βασίλη Αλεξάκη

Με το Βραβείο Γαλλικής Γλώσσας 2012 τιμήθηκε σήμερα ο Βασίλης Αλεξάκης, ο «πιο Γάλλος από τους Έλληνες συγγραφείς», όπως τον αποκαλεί το Γαλλικό Πρακτορείο.

Το βραβείο αυτό, που δημιουργήθηκε το 1986, αφορά το έργο λογοτεχνών, καλλιτεχνών ή επιστημόνων που συνέβαλαν, με το ιδιαίτερο ύφος των έργων τους ή με τις ενέργειές τους, στο να αναδείξουν την ποιότητα και την ομορφιά της γαλλικής γλώσσας.

Το βραβείο, που συνοδεύεται από χρηματικό ποσό 10.000 ευρώ, θα απονεμηθεί επισήμως στις 9 Νοεμβρίου, με την ευκαιρία της Έκθεσης Βιβλίου της Μπριβ...

Αναγνώστης Κωνσταντινίδης- «Εσκίσθην μητέρα»

«Εσκίσθην μητέρα»

Μητέρα εσκίσθην την σήμερον μέρα
απώλεσα θέσεις τον θώκο τιμής
ακάνθους οι κλάδοι ματώσανε δέρμα
απώλεσα χρόνο αγόνου γραμμής

Παιδί μου σκεφτόμουν πολύ όλη μέρα
το άλμα ζωής ευκαιρίας δοθείσης
φόβος ασύλληπτος μεγάλη πρεμιέρα
πόνος επίφοβος στη κορφή αν ανθίσεις

Μητέρα εσκίσθην μετά πόνου και φόβου
τα έδωσα όλα με το πάθος που έχω
λαχταρούσα πρεμιέρα ανοιχτή η αυλαία
και τα φώτα να μπαίνουν εκεί που δεν έχω

Κορούλα μου ξέρω γνωρίζω εκ πείρας
δεν σε θέλουν οι μοίρες με αυλαία κλειστή
το μέλλον οικτρό με κλεισμένας τας θύρας
παράσταση λίγη σκοτεινή η σκηνή

Μητέρα εσκίσθην χρόνια τώρα με ρόλους
αναρτήθησαν πόδες με ψυχή ομφαλία
γονάτισαν μέλη με αγάπη για όλους
περισπούδαστα χρόνια κορασίς και τιμία

Κορούλα εξαίρω την σπουδαία σου τόλμη
κάπως έτσι θυμάμαι τα δικά μου τα χρόνια
λάκτιζα χρόνο που δεν λάκτισε τόλμη
κρατώντας καθάρια τα λευκά μου σεντόνια

Μητέρα εσκίσθην στην γιορτή της προόδου
εισάκουσα θέσεις αντιστρόφου ροής
εδιώχθην πλειστάκις στην φορά της ανόδου
και χρόνος μου δίδαξε την αξία στιγμής

Γλυκύτατη κόρη του καθρέφτη παιχνίδισμα
πως διήλθαν τα χρόνια από πύλες ρυτίδων
τελικά συμβουλές χωρίς λίγο αντίκρισμα
ψαλιδίζουν κρυφές προεκτάσεις ελπίδων

Ξεκινώντας την μέρα με προσοχή στις λέξεις.

Μη χρησιμοποιείς λέξεις υπερβολικά μεγάλες για το θέμα. Μη λες «άπειρο» όταν εννοείς «πολύ». Διαφορετικά, δεν θα σου έχουν μείνει λέξεις όταν θελήσεις να μιλήσεις για κάτι πραγματικά άπειρο.

C.S. Lewis

Καλημέρα σε όλους...

Αράχνη 100 εκατομμυρίων ετών!

Ένα αρχαίο στιγμιότυπο (100 και πλέον εκατομμυρίων ετών) «ακινητοποιημένο» μέσα σε ένα κεχριμπάρι, όπου παρουσιάζεται μια αράχνη να έχει παγιδεύσει στον ιστό της μια σφήκα, βρέθηκε πρόσφατα στην κοιλάδα του Μιανμάρ. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται μια τέτοια σκηνή σε απολίθωμα και έτσι το εύρημα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πιο συγκεκριμένα, το στιγμιότυπο αφορά σε μια νεαρή αράχνη η οποία έχει παγιδεύσει στον ιστό της μια σφήκα και ετοιμάζεται να την καταβροχθίσει....

Σε είδα να φεύγεις πέρυσι - Σου Σιχ

Σε είδα να φεύγεις πέρυσι

έξω απ' την πύλη του Γιου Χανγκ.
Το χιόνι πετούσε όπως οι ανθοί.
Πέρασε η φετινή άνοιξη,
τ' άνθη πετούν όπως το χιόνι-
Ακόμα δεν επέστρεψες.

Κρασί σαν βρίσκω, ανοίγω το παράθυρο,
προσκαλώ το φεγγάρι-
Το φεγγάρι προτιμά ένα ζευγάρι χελιδόνια που φωλιάζει.
Οι καθαρές, λαμπρές του ακτίνες
ακουμπούν πάνω στη δική τους στέγη.



Πηγή: Ανθολογία Κινέζικης Ποίησης, εκδόσεις Ροές
Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς

Οι νέες των επαρχιών - Κώστας Ουράνης

Ι

Τὶς νέες συλλογίζομαι στὶς ἀπομακρυσμένες
τὶς ἐπαρχίες, τὰ χλωμὰ καὶ κρύα δειλινά,
ὅταν πίσω ἀπ᾿ τὸ τζάμι τοὺς κοιτᾶν στηλὰ τὸ δρόμο
κι ἀναστενάζουνε, γιατὶ κανένας δὲν περνᾷ...

Τὶς συλλογιέμαι στὶς θαμπὲς τοῦ φθινοπώρου ἡμέρες,
ὅταν κοιτᾶνε τὴ βροχὴ νὰ πέφτει στὴν αὐλή τους
κι ἀνασηκώνουν στοὺς στενούς τους ὤμους τους τὸ σάλι,
γιατὶ ἕνα ρῖγος παγερὸ νιώθουν ὡς τὴν ψυχή τους...

ΙΙ

Συλλογιστήκατε ποτὲ τὶς νέες στὶς ἐπαρχίες,
ποὺ περιμένουνε νὰ ῾ρθεῖ, τὸ βράδυ, ἡ ἐφημερίδα,
γιὰ νὰ διαβάσουν ἄπληστα τὸ μυθιστόρημά της
καὶ νὰ μάθουν τί ἀπόγινε ἡ ὄμορφη ἡρωίδα;

Ποὺ ἀνταλλάσσουν κάρτ-ποστὰλ -«ἰδίως τοπία καὶ ἂνθη»-
καὶ διατηροῦν ρομαντική, κρυφά, ἀλληλογραφία
μ᾿ ἕνα ἄγνωστον, ποὺ μ᾿ ἄπειρα χαρίσματα τὸν πλάθουν
κι ἐκεῖνος εἶναι ἕνας γραφεὺς σὲ κάποια Δημαρχία;

Ποὺ γράφουν καλλιγραφικὰ -καὶ μ᾿ ἀνορθογραφίες-
«σκέψεις» μὲς σὲ λευκώματα παρμένες στὰ βιβλία
καὶ ποὺ μὲ μελαγχολικὰ ψευδώνυμα ὑπογράφουν,
ὅπως: «Ἀνέραστος Ψυχή» ἢ «Θλιβερὰ Καρδία»;

Ο Όμηρος είναι ιστορικό πρόσωπο; - Γιάννης Κ. Κορδάτος

Στην περίοδο αυτή—πότε ακριβώς δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε—εμφανίστηκεν ο Όμηρος. Κατά τη γνώμη μας ο ποιητής αυτός ήταν αοιδός, ανήκε δηλαδή στην τάξη του ιερατείου. Πού γεννήθηκε και πού μεγάλωσε δεν ξέρομε. Ίσως σε κάποια πόλη της αντικρινής από τη Χίο περιοχής. Μα αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Κι' αν ξέραμε που γεννήθηκε και που έζησε, πάλι δεν θα μπορούσαμε από την πληροφορία και μόνο αυτή να λύσουμε το ομηρικό ζήτημα. Σημασία έχει να καθορίσουμε ποια ήταν η θέση του Ομήρου μέσα στην κοινωνία του. Σύμφωνα λοιπόν με όσα είπαμε ως εδώ είναι για μας απόλυτα βέβαιο πως ο Όμηρος ήταν αοιδός. Μα ήταν ένας αοιδός με πολύ μεγάλο ποιητικό ταλέντο.

Στην άκρη του δρόμου - Word Chimes

Όπως το μικρό λουλούδι στην άκρη του δρόμου ή στο γεμάτο μέρος απο χρωματιστά και ευωδιαστά άνθη....

 

"Ασήμαντο" για αυτούς που ψάχνουν τα ασήμαντα..."Άσχημο" για αυτούς που ψάχνουν την ασχήμια...

 

Μα αυτό συνεχίζει να υπάρχει...Και να μεγαλώνει επίμονα...Για να ξεχωρίζει πάντα...

Πηγή: http://wchimes.blogspot.gr/2012_10_01_archive.html

Η πληγωμένη Παναγιά- Νίκος Λυγερός

Η πληγωμένη Παναγιά

Αν κοιτάξεις
πάνω στα τείχη της Ρόδου
θα δεις την πληγωμένη Παναγιά
να στέκεται με τον Χριστό
ακίνητη στην πέτρα
δίχως να φοβάται
τους βάρβαρους
που την χτύπησαν
τότε θα πάρεις κουράγιο
και θα καταλάβεις
πόσο η θρησκεία μας
μπορεί να σε βοηθήσει
όταν νομίζεις
ότι δεν υπάρχει πια
καμία αντίσταση
από τον λαό μας
την ώρα που δέχεται
ανελέητα χτυπήματα,
έτσι κι εσύ θα μπορέσεις
να παλέψεις για μας
με όλες σου τις δυνάμεις
και αποφασιστικότητα.

Ο Λόγος του Οδυσσέα Ελύτη κατά την τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας

«Ας μου επιτραπεί, παρακαλώ, να μιλήσω στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας.
Επειδή οι ιδιότητες αυτές είναι που καθορίσανε τον χώρο μέσα στον οποίο μου ετάχθη να μεγαλώσω και να ζήσω. Και αυτές είναι που ένιωσα, σιγά-σιγά, να ταυτίζονται μέσα μου με την ανάγκη να εκφρασθώ.
Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στην τέχνη αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και οι αρετές της γλώσσας του.
Πολύ περισσότερο όταν οι καιροί είναι σκοτεινοί και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα...

147 ιστορίες βγαλμένες από τη φωτιά

Το «παντέχνου πυρός σέλας», κατά τον Αισχύλο, έχει την τιμητική του σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία από την Πέμπτη έως την Κυριακή

 

Της Μαίρης Αδαμοπούλου

 

Είναι το αρχαιότερο κλοπιμαίο στην ιστορία της ανθρωπότητας και το βασικό συστατικό της κόλασης. Είναι το στοιχείο εκείνο - από τα τέσσερα της φύσης - που ο άνθρωπος έμαθε να συντηρεί και να χειρίζεται και ένα από τα τρία δεινά του κόσμου. Είναι εκείνη που φλόγισε την ανάπτυξη, έθρεψε τον μύθο και προκάλεσε την καταστροφή.

Η φωτιά και οι λαμπερές, γεμάτες δημιουργία αλλά και καταστροφή ιστορίες της είναι οι πρωταγωνίστριες σε 147 μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία σε όλη την Ελλάδα από την Πέμπτη και έως την Κυριακή, όπου ξεναγήσεις, αφηγήσεις παραμυθιών, δημιουργικά εργαστήρια, διαλέξεις και παιχνίδια - στο πλαίσιο της δράσης «Περιβάλλον και Πολιτισμός» που διοργανώνει η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς - θα επιχειρήσουν να «βάλουν φωτιά» στη φαντασία όσων αποφασίσουν να εξερευνήσουν τις πολλές πτυχές του «παντέχνου πυρός σέλας», όπως χαρακτηρίζει τη φωτιά ο Αισχύλος στον «Προμηθέα Δεσμώτη», η οποία  γέννησε την τέχνη, την τεχνική και την τεχνολογία και φώτισε με τη λάμψη της τον πολιτισμό...

Ξεκίνησε ο 5ος μας διαγωνισμός, αυτή τη φορά με 2 νικητές...

NEOΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. Έναρξη 10 Οκτωβρίου εώς 25 Οκτωβρίου. 

Ο νέος μας διαγωνισμός ξεκίνησε αυτή τη φορά με 2 τυχερούς. 
Στα πλαίσια της συνεχούς διεξαγωγής διαγωνισμών στο ''Ποίηση και Λογοτεχνία'' σας ανακοινώνουμε πως ο νέος μας διαγωνισμός έχει ήδη ξεκινήσει. 2 τυχεροί αναγνώστες έπειτα από κλήρωση θα κερδίσουν μια ερωτική νουβέλα ''Εκχυλίσματα Πάθους'' ο καθένας  από τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Μακρή τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ για την συμβολή του στον νέο μας διαγωνισμό. Η Νουβέλα εκδίδεται από τις εκδόσεις ''Αναζητήσεις'' και είναι 131 σελίδων. Η νουβέλα το ''Εκχυλίσματα Πάθους'' προορίζεται μόνο για ενήλικες και το μόνο που έχουν να κάνουν όσοι από τους αναγνώστες μας ενδιαφέρονται είναι να μας στείλουν ένα mail, με την παράκληση όμως να γράφουν στο θέμα του mail ''Διαγωνισμός''.

Όπως όλοι οι διαγωνισμοί μας έτσι κι αυτός είναι απλή κλήρωση και δεν είναι ανάγκη να μας στείλετε μαζί κάποιο έργο σας καθώς δεν είναι διαγωνισμός ποίησης, εκτός κι αν θέλετε να δημοσιεύσουμε κάτι δικό σας.
 Όπως αναφέρεται στον τίτλο ο διαγωνισμός ξεκινάει από τις 10 του μηνός Οκτωβρίου και η κλήρωση θα γίνει στις 25. Οι Νικητές θα είναι 2.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Κωνσταντίνος Μακρής γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1982. Σπούδασε ψυχολογία στο Α.Π.Θ και από το 2008 ζει κι εργάζεται στη Λεμεσό. Εξέδωσε 2 ποιητικές συλλογές (Εφηβικοί προσανατολισμοί, Ο Κήπος με τα Ματωμένα άνθη). 
Το '' Εκχυλίσματα Πάθους'' αποτελεί την πρώτη νουβέλα και είναι επίσης η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα στο χώρο της πεζογραφίας.  

Ποίηση βγαλμένη από την Λογοτεχνία ''φανταστικού''...

Το παρακάτω τετράστιχο είναι απόσπασμα από ποίημα το οποίο έγραψε ο μεγάλος (ο μεγαλύτερος ίσως) συγγραφέας του φανταστικού Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ μέσω του παράφρονα Άραβα ερευνητή και ποιητή- ήρωας του Νεκρονομικόν, έργο του Λάβκραφτ.

(Κατά καιρούς κάνουμε κάποιες αναφορές και στη ''φανταστική'' λογοτεχνία γιατί αποτελεί ένα πολύ γοητευτικό ''είδος'' της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η λογοτεχνία του φανταστικού έχει πολλά να πει και φυσικά έχει κοινό δικό της που την λατρεύει. Ας μη ξεχνάμε λοιπόν και αυτό το είδος λογοτεχνίας το οποίο μάλιστα αντιπροσωπεύεται σε πολύ υψηλά επίπεδα και στην χώρα μας από συγγραφείς- ερευνητές τα ονόματα των οποίων δεν θα αναφέρουμε για να μην αδικήσουμε κάποιον σε περίπτωση παράλειψης.)

Δείτε ένα χαρακτηριστικό και όμορφο τετράστιχο παρακάτω το οποίο ενδεχομένως και να περικλείει όλη την Λαβκραφτική λογοτεχνία.

“Δεν είν’ νεκρό εκείνο

 που αιώνια μπορεί να περιμένει. 

Μα με το διάβα των παράξενων αιώνων

 ως κι ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει”.