Αδύναμο θάρρος ευγνωμοσύνης μοναξιά
Η κιθάρα στον τοίχο
μας ακολουθεί χωρίς ήχο.
Βουβή σαν τη γλυκιά σιωπή…
Τη σιωπή μας.
Άνθρωποι μόνοι μας, κλειστοί,
απομονωμένοι σε ένα δωμάτιο.
Κυνηγοί ,
της ατελείωτης μοναξιάς μας.
Είμαστε αυτοί που κουράστηκαν ν’ ακούν.
Αυτοί που βλέπουν και κρύβουν τα μάτια τους.
Αυτοί που μόνοι τους γράφουν
και αγαπούν σιωπηλά.
Η κιθάρα στον τοίχο
μας ακολουθεί χωρίς ήχο.
Βουβή σαν τη γλυκιά σιωπή…
Τη σιωπή μας.
Άνθρωποι μόνοι μας, κλειστοί,
απομονωμένοι σε ένα δωμάτιο.
Κυνηγοί ,
της ατελείωτης μοναξιάς μας.Είμαστε αυτοί που κουράστηκαν ν’ ακούν.
Αυτοί που βλέπουν και κρύβουν τα μάτια τους.
Αυτοί που μόνοι τους γράφουν
και αγαπούν σιωπηλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.