Στον Ιωάννη - Μαίρη Μάλιαλη

Δεκαεννιάχρονο εσύ τότε παιδί,
πήγες στις επάλξεις
και δεν γύρισες ποτέ,
χάθηκες από Τούρκου βόλι.

μνήμες σήμερα, το αίμα σου κοχλάζει.

Η αδικοχαμένη της νιότης σου η ψυχή,
ζητά παρηγοριάς εκδίκηση,
μιας ξεχασμένης λευτεριάς,
που πέρασε στην λήθη,
του ποταμού Αχέροντα.

Τα νεανικά σου όνειρα,
δεν έζησες, δεν χάρηκες,
στα μαρμαρένια αλώνια
μόνο ο χάρος νοιάστηκε,
κοντά του να σε πάρει.


Από μνημόσυνο ορφανός,
γιατί της μάνας σου η καρδιά,
ποτέ δεν πίστεψε τον άδικο χαμό σου
και μέχρι το τέλος σε περίμενε,
ανθυπολοχαγέ μου πίσω...

Της γλυκιάς σου μάνας,
η κουρασμένη της καρδιά,
την πρόδωσε στα ογδόντα,
έφυγε μ' ενα πικρό χαμόγελο
και με καημό στο βλέμμα.

Μέσα στις δικές μας καρδιές,
οι μνήμες τραγικά ξεθωριασμένες,
της μάνας σου η ελπίδα μέσα μας ζει
και θεριεύει σαν φλόγα,
ν' ανάψει για σένα ενα κερί.

Η ψυχή της θα σ΄ανταμώσει
και τότε θα μοσχομυρίσει,
ο τόπος του θανάτου σου λιβάνι
κι' άγγελοι θα ψάλλουν …
¨αιωνία σου η μνήμη, Ήρωα Ιωάννη"..

14/07/2012