Δεμένος
πισθάγκωνα με χειροπέδες από αγριοκισσό
υπομένει
τη δίκαιη τιμωρία του, καταδικασμένος
εσαεί
να
κρέμεται γυμνός πάνω από τους ιστούς
του όχλου.
Και
καθώς αιωρείται, απ' τα φυσήγματα της
Αδράστειας
-
πέρα και δώθε - θυμάται το τρίξιμο της
κούνιας
όπως
τότε που έπαιζε ανέμελος, στο δάσος με
τις λεύκες
εκεί
όπου κυνηγούσε μονάχα ανθρώπινες χαρές
το
σώμα του αντίβαρο στην υπαρξιακή τραμπάλα
λησμονημένος
από Θεούς και Χρόνους.
Ώσπου,
ήρθε
ο όχλος και στο διάβα του φύτευε υποσχέσεις
μα
φύτρωναν τσουκνίδες·
τάμα για το τραγούδι των Θεών
και
το χορό του Χρόνου. Έτσι, το παιχνίδι
διακόπηκε.
Με
έναν κρίνο κι ένα σφυρί αναζήτησε το
Χρόνο
στα
γρανάζια ενός ρολογιού·
με μια λάμα γύρεψε το Θεό
στα
σπλάχνα του όχλου. Μάταια! Τον είχαν
κοροϊδέψει!
Τότε
έκαψε το δάσος με τις λεύκες και θυσιάστηκε
για
να τον θυμούνται οι όχλοι των μέλλοντος,
κάθε φορά
που
διακόπτουν το ανέμελο παιχνίδι των
παιδιών.
Πριν το ξημέρωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.