Stevie Smith: Not Waving but Drowning

Not Waving but Drowning

Nobody heard him, the dead man,   

But still he lay moaning:

I was much further out than you thought   

And not waving but drowning.

Poor chap, he always loved larking

And now he’s dead

It must have been too cold for him his heart gave way,   

They said.

Oh, no no no, it was too cold always   

(Still the dead one lay moaning)   

I was much too far out all my life   

And not waving but drowning.

Stevie Smith, “Not Waving but Drowning” from Collected Poems of Stevie Smith. Copyright © 1972 by Stevie Smith. 



ΠΗΓΗ: http://www.poetryfoundation.org/poem/175778
"ΠΗΓΗ": hcampsall 


ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ

 Κάθε κομμάτι ξηράς στη γη περιστοιχίζεται από νερό. Αν το καλοσκεφτούμε λοιπόν, όλοι ζούμε σε νησιά. Στα νησιά, λένε, ζούνε "δύσκολοι" άνθρωποι με δύσκολους χειμώνες και με μάτια θολά (από την τόση θέα του νερού;).
 Αν μπορούσαμε να δούμε πανοραμικά τη θάλασσα αυτού του κόσμου, ίσως να βλέπαμε χιλιάδες χέρια, που όπως στο ποίημα, δεν γνέφουν αλλά κυματίζουν στον άνεμο λίγο πριν τον πνιγμό. Απλή αντίδραση της κομμένης ανάσας. Έτσι προσπαθούν να κρατηθούν απ΄τη ζωή και στη ζωή. Δεν λένε “γεια” κουνώντας τα χέρια.
 Ο σώσον εαυτόν σωθήτω. Σύμφωνοι. Μα έπειτα, κάθε σωσμένος έχει πάλι δυο χέρια κι αυτά τα δυο φτάνουν για μια ακόμη σωτηρία.
 Τσαλαβουτώντας στα παραλιακά χώματα των νησιών μας, όσα πιο πολλά χνάρια  συναντούμε, τόσο καλύτερα. Γιατί πρόκειται για το πλήθος αυτών που τα κατάφεραν. Αν γίνεται. Σε περίπτωση που.

                                                                                              Ε.Ν.

Η ζωή, ο θάνατος κι αναμεσίς η τέχνη