το κορμί κι ο ίσκιος του άσπαστα ενωμένοι.
Τώρα πια είσαι για μένα σα σύννεφο
που ύστερα απ' τη νεροποντή διαλύεται.
Άλλοτε, εσύ κι εγώ ήμασταν καθώς
ο ήχος κ' η ηχώ του, αρμονισμένοι.
Τώρα πια είσαι για μένα το νεκρό φύλλο
που απ' το κλαδί του πέφτει.
Άλλοτε, εσύ κι εγώ ήμασταν καθώς
το χρυσάφι κ' η πέτρα, δίχως κηλίδα ή ραγάδα.
Τώρα πια είσαι για μένα μια παλιά λάμψη
ένα σβησμένο αστέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.