Η Δήμητρα Δερζέκου και το θεατρικό της έργο "Ζιγκώ"

Σε ένα μικρό καφενεδάκι κάπου στο όμορφο φθινοπωρινό Ναύπλιο, συναντήθηκε η παλιά παρέα μετά από καιρό!

 

Πίστευα πάντα πως οι άνθρωποι σου σε εκπλήσσουν ,κρύβουν πάντα μέσα τους τη δυναμική της δημιουργίας, τη φαντασία που θα εκτονωθεί την κατάλληλη στιγμή ,στο κατάλληλο μέρος και γύρω από τους κατάλληλους ανθρώπους !

Έτσι αρχίζουν οι κουβέντες των φίλων μετά από καιρό ,για τα κατορθώματα τους ,τις περιπέτειες τους ,τα νέα τους ενδιαφέροντα που προσωπικά πάντοτε ακούω με μεγάλη περιέργεια ,καθώς το λογοτεχνικό μου δαιμόνιο κυνηγά κάθε ιστορία ,κάθε δημιούργημα που θα  μπορούσε  να αποτελέσει και για μένα αλλά και για πολλούς αναγνώστες εστία έμπνευσης .

- «Έγραψα και εγώ ένα μικρό θεατρικό έργο για το εθνικό θέατρο!

Εμπνεύστηκα από τη ζωή των ρεμπετών την εποχή της προσφυγιάς ,και είπα να γράψω ένα έργο βασισμένο σε εκείνη την εποχή με χαρακτήρες δυνατούς, αυθεντικούς και με γλώσσα που δε λοξοδρομεί από τη μαγκιά του τότε !»

Είπε η Δήμητρα, σε κάποια στιγμή που συζητούσαμε για το θέατρο και με ρωτούσε, αν ήξερα κάποιο από τα έργα του Ξενόπουλου με πολλούς χαρακτήρες ,για να το ανεβάσει σε μια ερασιτεχνική ομάδα της Πάτρας!

Αμέσως αναρωτήθηκα για αυτό το θεατρικό σενάριο!

-<<Τραγουδούσα τότε ρεμπέτικα τραγούδια με συμφοιτητές μου..Μελέτησα πολύ τη γλώσσα των ρεμπετών μέσα απ τα τραγούδια και με ενέπνευσε τοσο πολύ το ρεμπέτικο κλίμα και οι ιστορίες πραγματικών ρεμπετών που έχω ακούσει ώστε ήθελα να γράψω ένα έργο κυρίως για να το ζήσω κι εγώ γράφοντας το.Όταν όμως το ξεκίνησα θέλησα να θίξω και βαθύτερα ζητήματα...>>

  

συμπλήρωσε η Δήμητρα!

Της είπα να μου το στείλει αμέσως να το μελετήσω, να δω πώς ένας τόσο νέος άνθρωπος  όπως η Δήμητρα, κατάφερε να συλλάβει το γίγνεσθαι εκείνης της εποχής, με τους μάγκες του Περαία  να ζουν για τη πενιά τους , να ζουν σε ένα μέρος που οι αστοί μισούν την ελευθερία τους ,και οι γυναίκες τους έχουν στιγματιστεί με τη ρετσινιά της φτηνής ,της πόρνης ,της μάγισσας !

Δεν είναι αλήθεια καθόλου εύκολο, ένας νέος άνθρωπος που ζει σήμερα σε ένα περιβάλλον που τα ρεμπέτικα τραγούδια ακούγονται από πολύ λίγους ανθρώπους ,και που ελάχιστα ενδιαφέρει σήμερα τη τέχνη το ρεμπέτικο ,να συλλάβει μια τέτοια ιδέα και να μελετήσει πολύ πάνω σε αυτήν ,για να παράγει ένα πραγματικά αξιόλογο έργο !

Όντως μετά από δυο μέρες, έλαβα στο mail μου εκείνο το θεατρικό έργο της Δήμητρας, το οποίο και διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον μέσα σε ένα απόγευμα !

Δεν έχει κανένα νόημα να κάνω καμία κριτική ,να κάνω καμία παρατήρηση  και κανένα απολύτως  σχόλιο, καθώς η γνώμη του καθενός  από τους αναγνώστες , είναι πάντα διαφορετική, διότι καθένας από εμάς έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες σχετικά  με τη τέχνη και το σχετικό θέμα ,που το έργο και η συγγραφέας διαπραγματεύεται.

Παρακάτω θα παραθέσω μερικά αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα του έργου ,καθώς δεν είναι δυνατή η ανάρτηση όλου του έργου, που εκτείνεται σε 18 σελίδες και χωρίζεται σε 15 σύντομες σκηνές.

Μερικά στοιχεία για το έργο

 

Ο τίτλος του έργου είναι «ΖΙΓΚΩ». Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που αποτελείται από 15 σύντομες σκηνές και τα βασικά πρόσωπα είναι  επτά.Παρότι πρόκειται για μυθοπλασία ωστόσω πολλά στοιχεία του έργου είναι βασισμένα στις αληθινές συνθήκες διαβίωσης και σε ιστορίες ανθρώπων της δεκαετίας του 1930 στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Επίσης έγινε προσπάθεια ώστε η γλώσσα του έργου να μοιάσει με τη γλώσσα της εποχής και του περιβάλλοντος.

      Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται  στην Κοκκινιά του Πειραιά το 1934 Πρωταγωνιστές είναι η περίφημη πόρνη Ζιγκώ και ένας φτωχός εργάτης και ρεμπέτης  που ερωτεύονται  παράφορα και  σύντομα παντρεύονται.Η κεντρική ηρωίδα και πρωταγωνίστρια ζει το δράμα της, διχάζοντας το μέσα της σε δυο πλευρές .Να ζήσει τη συμβατική ζωή μιας παντρεμένης γυναίκας με τον άνδρα της, κλεισμένη στο σπίτι για να μη δίνει αφορμές να κατηγορηθεί ως παστρικιά ή να απαρνηθεί με κάθε θυσία την αγάπη του άντρα της ,και να συνεχίσει να κάνει αυτό που γουστάρει αψηφώντας τη γνώμη του άντρα της και της κοινωνίας, που σε κάθε παραστράτημα της τη καταρρακώνει  ολοένα και πιο πολύ και δε της αφήνει κανένα ίχνος αξιοπρέπειας.

          Η καρδιά της ρεμπέτισσας γυναίκας που χορεύει, που ζει από τη πενιά και το γλέντι ,που είναι φλογερή και ελεύθερη παλεύει με την αγάπη για έναν άντρα, που όμως θέλει να της στερήσει τη ζωή και την ελευθερία της.Εκείνος προσδοκεί από αυτήν να είναι καλή σύζυγος και μητέρα.Εκείνη δεν μπορεί να του δώσει αυτο που θέλει αλλά κρύβει το μυστικό της.

      Μπορεί λοιπόν ο έρωτας ν’ ανθίσει μέσα στη φτώχεια,την αποκτήνωση και τις προκαταλήψεις;Μπόρει μια γυναίκα να παραμείνει  ποθητή όταν ξεφύγει απ το ρόλο της ή καταστρέφεται;  Οι προσδοκίες του ενός θα συγκρουστουν με τα συμπλέγματα  και τις αλήθειες του άλλου.Η επιφανειακή εικόνα που άναψε το πάθος θα καταρρεύσει.Το ζήτημα είναι πού θα οδηγήσει η αλήθεια που απέμεινε.. 

 

 

Τα πρόσωπα του έργου

 

Ζιγκώ

Στράτος

Κώστας

Αλέκος

Αγγέλλω (η Σμυρνιά)

αγόρι(εντεκάχρονο)

Γιώργος

χασάπης

πελάτης (χωριάτης)

Κυρ Νίκος

Λοιποί μάγκες του λιμανιού ,πόρνες και λοιποί κάτοικοι Κοκκινιάς

 

Αποσπάσματα

Κοκκινιά Πειραιά 1934…

Είναι μεσημέρι ,βρισκόμαστε στην αγορά .’Ένα εντεκάχρονο αγόρι πλησιάζει τον πάγκο ενός χασάπη προσπαθώντας να αρπάξει ένα κομμάτι κοτόπουλο.

χασάπης’ έπιασα βρωμοτουρκαλάκι! Άστο χάμω γιατί θα σου κόψω τα χέρια με το μπαλτά! (αγανακτισμένος )κάθε φορά τα ίδια!

αγόρι: Θα στα δώκω το ορκίζομαι! Αύριο..Να φιλάω Σταυρό!

χασάπης: Α ναι και πού θα τα βρεις; Νομίζεις θα σου δώκω βερεσέ ε;  Κοπρόσκυλο άμα μάθω ποιός είν ο πατέρας σου, θα πά να τον εύρω να ιδείς!

αγόρι: Δεν έχω πατέρα… Μα θα στα φέρω δουλεύω!

χασάπης:(στους πελάτες)κοίτα τα που τ’ αμολάνε από μικρά στη γύρα ,φταίω να το σκοτώσω τώρα;

πελάτης  α ’:Δεν έχουνε Θεό αυτά..

μια κυρία: Άει  δώστου ένα κόκκαλο να ξεκουμπιστεί περιμένομε στην ουρά..

ο χασάπης του πετάει κάτω μια φτερούγα, το παιδί τη μαζεύει και φεύγει ικανοποιημένο, τρέχει και φτάνει στο λιμάνι για να πιάσει δουλειά πάλι μαζί με τον κυρ Νίκο με τη λατέρνα

 

 

 

ΑΠ.ΣΚΗΝΗΣ 5ης

Στράτος: (μονολογεί ενώ η Ζιγκώ έχει φύγει) Γυναίκες σκύλες ,ό,τι και να ειπείς πάλι

χαμένος θα βγεις !Ε να μην ξανάρθεις μωρή άμα δε γουστάρεις! Άκου κει! Κι αυτό το ασκημούλης άμα δεν το κόψει μαχαίρι θα τη νε φάω ζωντανή ,καμιά δε λέει έτσι το Στράτο το δερβίση !να μη ξανάρθεις!...Τ ακούς; Δεν μας μέλλει καθόλου! Δηλαδή, μακάρι να ξανάρθεις δηλαδής ..άτιμη !δεν θα τα πάω καλά μαζί σου.. μωρέ τί έπαθε με δαύτηνε ο Στράτος ο αλανιάρης; Γιατί κι η μοδίστρα καλύτερη είναι και πιο αφράτη και μου μαγειρεύει και πολίτικα φαγιά! Γιατί η κόρη του μανάβη ;Ξανθούλα, τσαχπίνα ,δεκαοχτάρα κι ήθελε να την επαντρευτώ  και τίμια ε και με προίκα!...Ή μήπως η Μαρίκα η τραγουδιάρα μας που λιώνει για με κι είναι κι αηδόνι! Όχι, ωχ δεν την εθέλω ούτε αυτή..α ρε Ζιγκώ!Αχ τέτοια περηφάνια ,τέτοια μέση δαχτυλίδι ,τέτοιο πείσμα και θυμό ,τέτοια μάτια μόρτικα καμιά δεν έχει!

(ο Στράτος και η Ζιγκώ έκτοτε βρέθηκαν πολλές φορές ,έβγαιναν, γλεντούσαν τα βράδια έμεναν μαζί. Η Ζιγκώ είχε παραμελήσει τους πελάτες της για μέρες)


 

ΣΚΗΝΗ 7 η

 

 η Σμυρνιά με τη Ζιγκώ στο σπίτι της Ζιγκώς,πίνουν καφέ. Είναι πρωί.

 

Αγγέλω: (γελάει δυνατά)Α το φουκαρά!!! (γελάει μέχρι δακρύων)

Ζιγκώ:Σταμάτα να γελάς, κακιασμένη!Εγώ φταίω που στο πα!

Αγγέλω: Μωρέ το εννοά, για θα σε παρατήσει κι εσύ θα μείνεις με τη γλύκα;

Ζιγκώ: Η ζήλεια σου..Ο Στράτος είναι ΜΑΓΚΑΣ και το λόγο του τον κρατάει!’Eχει μπέσα

Αγγέλω: Δηλαδή μωρέ σ αγαπάει;

Ζιγκώ: Ναι! Μου το πε!

Αγγέλω: Θα ναι που δε σε ξέρει..

Ζιγκώ: Ίσως,και τί μήπως εγώ τον ξέρω;

Αγγέλω: Και θα πάρει ο δόλιος μια...

Ζιγκώ: Πάψε!

.......................

 

Σημείωση

Τα αποσπάσματα του έργου δεν έχουν αλλοιωθεί ούτε συντακτικά ούτε γραμματικά!

 

Βιογραφικό σημείωμα της Δήμητρας Δερζέκου

 

Γεννήθηκε το 1993 στο Ναύπλιο όπου και έζησε μέχρι τα δεκαοκτώ της χρόνια. Έκτοτε ζει και εργάζεται στην Πάτρα ούσα τελειόφοιτος του φιλολογικού τμήματος !Τα ενδιαφέροντά της κινούνται στο χώρο της τέχνης και του θεάματος καθώς ασχολείται με την λογοτεχνία και το θέατρο ενώ η ίδια έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις στην Πάτρα. Έχει παρακολουθήσει δύο σεμινάρια υποκριτικής καθώς ποιήματα της υπάρχουν στην ποιητική ανθολογία της λογοτεχνικής ομάδας του πανεπιστημίου Πατρών.

Όνειρό της είναι να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική αλλά και να συνεχίζει να ασχολείται με την συγγραφή ποιημάτων και θεατρικών έργων.