Άνοιξε η πατρίδα σου τα χέρια
σ΄έσπρωξε μακριά της
για να βρεθείς στο κενό,
σε μια ξένη πατρίδα
σε μια αγκαλιά που δεν ανοίγει για σένα.
Κλαίς στη γλώσσα σου
αν και τα δάκρυα δεν έχουν υπηκοότητα
ούτε θα χουν ποτέ,
κλαις και προσεύχεσαι σ΄άλλο Θεό
ο δικός σου ποιός ξέρει που κρύβεται πια.
Τα όνειρά σου βάφτηκαν κόκκινα
από την ντροπή τουςκανένα πια να σε κοιτάξει κατάματα δεν μπορεί.
Προδότες όλα τους
ψεύτικα
χαμήλωσαν τα ξεδιάντροπα μάτια τους
που σου υπόσχονταν τον κόσμο όλο.
Τα βουνά σου
που σε καλοσόριζαν κάθε πρωί
χάθηκαν τώρα πια.
'Αλλα βουνά αντικρύζεις
μα είναι παγωμένα και ανέκφραστα
δεν τα αγγίζει η απελπισία σου,
δεν τα φτάνει το βλέμμα σου
όσο ψηλά κι αν κοιτάξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.