Έτσι ήταν τότε ", Χρύσα Μιχαλοπούλου

Ο ποιητής του Κάλλους 
διασώζεται 
στα φευγαλέα μου Οράματα,
και είναι όλα τούτα ανεξιχνίαστα 
χωρίς εντυπωσιασμούς και αυταπάτες.

Έλα Ρεαλιστή

ποιητή των ιδεών μου 
που διαβάζεις τα μύχια της Αύρας μου,
των λυρισμών μου της σιωπής τα μύχια!
Πανάλαφρος όπως τα Σύννεφα, 
αθώος όπως η Ψυχή μου.
Έρχεσαι σιμά μου, ειρηνοποιός, 
με λαχτάρα στα χείλη σου
να ανατείλουν τον έρωτα όπως του πρέπει.
Γαλάζιος ήλιος απο μουσικής χαμόγελα 
όπως κι αυτά τους πρέπει,
ω πλάση μου μάτια! 
νιώθω ασφαλής στα πορφυρά χαράματά σου 
χωρίς να αντικρίζω νύχτα.
Λαβώθηκα στη μοναξιά
Πάλεψα με το θηρίο στην ερημιά.......
Προσπέρασα αλλόκοτους Σταυρούς.
Έτσι ήταν τότε.
Ας είναι.
Τώρα άσπρα τα φτερά μου, απαλότερα.
Πάμφωτα τα άστρα στ' Αθάνατο όνειρο, 
με σένα έγκλειστο
να συλλογιέσαι ακόμα στον ουρανό......
ω επική κληρονομιά του γένους, 
με τη βροχή σε Περιμένω
στη καρδιά κάθε εποχής όπως της πρέπει.

Χρύσα Μιχαλοπούλου
~ 28-6-13 ~