"Η ουσία του διλήμματος" , Αλεξοπούλου Ασπασία Μαρία

Εχω δυο εραστες...
Ω ναι η ακολαστη 
τους εχω
κ τους ποθω
με την ενταση 
π ο εθισμενος αναζητα την ηρωινη
κ τη τρυφερη αγαπη
που χει η μανα στο παιδι...

Ο ενας...
σκοτεινος,
μυστηριωδης,
σαγηνευει το ειναι μου 
καθως το κορμι του 
κρυβει κινδυνους κ ηδονες
σε καθε του γωνια '
με τρομαζει,
οταν χαμογελά
κ με ενθουσιαζει,
οταν η σιωπη του 
απειλητικα τυλιγει το λαιμο μου.

Ο αλλος..
ο αλλος παντα γλυκος
ανεκαθεν πραος
μού θυμιζει 
μεσα απ τις ανασες του 
τον εαυτο μου 
να μη ξεχνω να αγαπω '
πιστος λατρης 
μιας ατιθασης καρδιας, 
τα τραυματα της παλης μας 
μπροστα μου
τά φιλά....
..."αποδειξεις τρανες 
πως στο κορμι μου 
καποτε χορεψες απανω"...
ετσι μου λεει,
παντα ετσι μου λεει...

Και ειναι παντα εκει,
για μενα μονο 
μ ενα χαμογελο κ μια τουλιπα
..."γιατι σου μοιαζει '
εχει το κοκκινο του παθους 
μα στ κεντρο
αβυσσος κ ερεβος μοναχα αγαπημενη"..
ετσι μου λεει ,
παντα ετσι μου λεει ...

Και εγω ;;
Αχ , η ακολαστη εγω
τους αγαπω κ τους ποθω απεγνωσμενα...
-ναι ..και τους δυο!-
με την ενταση 
που ο εθισμενος αναζητα την ηρωινη 
κ' τη τρυφερη αγαπη 
που χει η μανα στο παιδι... !!