KΡΥΣΤΑΛΙΑ ΚΑΡΑΝΤΖΟΥΛΗ,"ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ"

Ήταν ένα από εκείνα τα βράδια που επέτρεψα στον εαυτό μου μια συμπεριφορά τολμηρή και ασυνήθιστη.

Το άφησα να σε πλάσει με την φαντασία του, να σε καμώσει έτσι όπως ο ίδιος θα ‘θελε να είσαι.

Σε έφερε λοιπόν κοντά μου, σε έκανε να μ’ αγγίξεις και να μου μιλήσεις με λόγια που μήνες ολάκερους περίμενα να ακούσω να αρθρώνονται ανάμεσα από τα δυο σου χείλη.

Και να που σ’ έφερε πλάι μου, κι ήσουν επιτέλους εκεί, και έλεγες επιτέλους όλα όσα ευχόμουνα τόσο πολύ να ακούσω.

Μα το άγγιγμα σου ήταν κρύο, τα χέρια σου βαριά και χωρίς πρωτοβουλία ακουμπισμένα πάνω μου, μπορούσα με μια απλά μου σκέψη να τα μετακινώ.

Φοβήθηκα το άγγισμα σου, μου ‘ρθαν στο νου οι πεθαμένοι.

Και τα λόγια σου δεν ήταν άλλο από γράμματα κενά, απλώς παρατεταγμένα ώστε να σχηματίζουν λέξεις.

Σήμερα επέτρεψα στον εαυτό μου να σε πλάσει όπως ήθελε αυτός και σε έφερε κοντά μου.

Μα έλειπες εσύ.

Εγώ κουνούσα το κορμί σου και η φαντασία μου άρθρωνε τον λόγο σου.

Σήμερα επέτρεψα στον εαυτό μου να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι εξαρχής χαμένο… γιατί υπάρχεις…

 

ΒΙΝΤΕΟ  ENNIO MORRICONE-CHI MAI