ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΣ
Τον είδα απροειδοποίητα, νύχτα αργά
να κοντοστέκεται στο νάρθηκα
συλλογισμένος
κι ονειρεύονταν μια μέρα – αχ, αυτή
η μέρα ! –
να ανέλθει ταπεινά σ’ εκείνον τον
σολέα
ούτε λόγος παραπέρα.
Και είδα τον κόσμο πώς εκοίταζε και
ζήλευε με πόνο
όσοι στον πολύκλοιτο ναό επάξια
στραφτάλιζαν την πιο εκφραστική τους λάμψη
Τα βλέμματα, τα γέλια και τα
σαρκαστικά τους λόγια
όλα τα εζήλευε
όλα με φθόνο Άγιο – λυσσασμένα τα
αποζητούσε
Μα ακόμα δεν τολμούσε το πρώτο βήμα
προς τον σολέα του να κάμνει
Και δεν ήταν πως ντρέπονταν τέτοιους
άνδρες
Εκκλησιάζοντες αιώνια Κορυφαίους
πλάι τους να κάτσει, μα πιότερο
έτρεμε στην σκέψη
μην τον ειδούν έτσι αβάπτιστο στις
ακριβές τις εμπειρίες
κι αντί για περίγελο με οργή τον
οικτιρίσουν
Μην τυχόν στον κατηχούμενο οι δεινοί
των Μουσών ταγοί
δεν κρατηθούν κι απρόκλητα του
ψάλλουν:
« Τας θύρας! Τας θύρας! Εν σοφία
πρόσχωμεν!»
Εκείνο το βράδυ τον είδα
ντροπιασμένο από τις ίδιες του τις σκέψεις
να αποχωρεί
από τον ναό που είχε ταγμένη την
καρδιά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.