Κάρπισαν
πάλι στη σκέψη
τα
χωράφια της ανάμνησης
στο
φθινοπωρινό το πρωτοβρόχι
έδεσε
ο καρπός
που
αφήνει μια πίκρα στα χείλη
με
ένα αμυδρό φως καλοκαιριάς
και
μία άνοιξη
που
σαν αστραπή τη νιότη φώτισε
με
το χαμόγελο της ξενοιασιάς
τώρα
απομένει το λευκό πριν απ'το μαύρο
κι
ύστερα η συνέχεια
που
ο καθένας μας την πλάθει όπως θέλει
και
τη φαντάζεται όπως θέλει
μα
η αλήθεια ! Κάτι ξέρει !
Και
σιωπά !
Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.