Ήτανε καταγάλανος, καθάριος
ο ουρανός
Μα πάλι τόσο γρήγορα μαύρισε πέρα ως πέρα
Κοράκια μαζευτήκανε σαν καταλάβαν πώς
Έχει τροφή τούτη η γης για ακόμα μιαν ημέρα
Τρέχοντας ,τα ακολούθησα να φτάσω όπου πάνε
Και τη μετέωρη καρδιά που λύγισε να σώσω
Ξάφνου σε τέσσερις μεριές αρχίσαν να σκορπάνε
Να μπερδευτώ κι όπως πολλοί κι εγώ να την προδώσω
Βγάζω απ την τσέπη κέρματα τα στρίβω στον αέρα
Νικάει στον διαγωνισμό η ευθεία μου πορεία
Τρέχω και βλέπω έναν παππού που κράταγε μια σφαίρα
Που από πιστόλι έφευγε, για την στερνή αμαρτία
Φωνάζω μη, μα οι λυγμοί που βγάζει το καλύπτουν
Το αίμα το μαύρο το στενό ξεκίνησε να βάφει
Ζητάω στους γύρω βοήθεια, μα με εγκαταλείπουν
Κανείς δεν ήθελε ποτέ κάτι γι αυτόν να μάθει
Τα δάκρυα πλημμυρίσανε τους δρόμους του προσώπου
Τα δάχτυλα μου έσφιξα στο σπίτι να γυρίσω
Μα μου έρχονταν συνέχεια η σκέψη του ανθρώπου
Και όλο άλλαζα στενά να ξεχαστώ ,να αργήσω
Μα πάλι τα συνάντησα ώρα που γευματίζανε
Έφυγα προς τα αντίθετα ,μα πάλι μπρος τα βρήκα
Τα μάτια μου τα σφράγισα ,μα μόνα τους ανοίξανε
Σαν έξω από το σπίτι μου, νιώσαν μια από αίμα προίκα
Τελειώσανε έτσι όλες μου, τις αντοχής οι στάλες
Να βλέπω απ το παράθυρο συνέχεια όλη μέρα
Μαύρα πουλιά απ τη γειτονιά, να φτερουγίζουν σε άλλες
Κι άλλα να φτάνουν από αλλού ,για να τα βγάλουν πέρα
Έτσι με πέτρες και φωτιά βγήκα ξανά στον δρόμο
Να διώξω όλα τα πουλιά και να τα κυνηγήσω
Αλλά οι ώρες πέρναγαν και μένα αφήνανε μόνο
Να πολεμάω έως η στιγμή έρθει να ξεψυχήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.