Γιατί γεννήθηκες πέρα απ αυτούς τους λόφους
Που τους σκεπάζουν σύρματα βαριά
Που για πολλούς
όσο μπορώ να ξέρω λόγους
Μάτια φαντάρων τα κοιτάν προσεκτικά
Για δεν γεννήθηκες εδώ για να μιλάμε
Να αναλύουμε τα τόσα μας προβλήματα
Μα έτσι τώρα σαν σιμώνεις σε φοβάμαι
Και προς τα πίσω πάω γρήγορα τα βήματα
Είναι που οι δυο μας δεν μιλούμε ίδια γλώσσα
Μα ίδιες γλώσσες απ το στόμα τις σκορπάνε
Ίδια τα μάτια, τα χέρια και άλλα τόσα
Μα δεν αλλάζει κάτι ακόμα σε φοβάμαι
Έχεις το χρώμα το δικό μου του Αυγούστου
Όμως εγώ δεν το χω απ τον Γενάρη
Αλλά αν μας διάλεγε τρίτος νομίζω ο νους του
Μόνο ένα σάκο
να μας βάλει θα χε πάρει
Μαλλιά ξανθά έχεις εσύ σαν της μητέρας μου
Σαν τον πατέρα σου κι εγώ μελαχρινός
Δίπλα μου αν ήσουν στην αυγή της πρώτης μέρας μου
Θα μουν για σένα ένας ακόμα αδερφός
Από νερό και χώμα είμαστε φτιαγμένοι
Μα λεν τα χώματα δεν είναι όλα ίδια
Ξέρω κι εσύ όπως κι εγώ είσαι κουρασμένη
Μα ήρθε η ώρα να αντικρίσω την αλήθεια
Δεν είναι πρόβλημα λοιπόν ότι διαφέρουμε
Ενός σχεδίου είμαστε αποτελέσματα
Την ομοιότητα μας όμως περιφέρουμε
Εκεί που η σκόνη θα την κρύψει από τα βλέμματα
Εύχομαι να χα γεννηθεί απ τη μεριά σου
Και να χες γεννηθεί απ την δικιά μου
Να ήτανε όλα τα προβλήματα δικά σου
Και να φοβόσουνα εσύ απ τη σκιά μου
Εύχομαι οι λόφοι που χωρίζουν τα χωριά μας
Να σκαφτούνε να γενούνε πεδιάδα
Μα και τα σύρματα που ναι ανάμεσα μας
Να κοπούν δίχως να τα αλλάξουν άλλα
Εύχομαι να ρθει μια μέρα να τη ζήσω
Που τα παιδιά μας θα παίζουνε μαζί
Να πλησιάσω τότε να τα ευχαριστήσω
Που δεν γεννήθηκαν σαν και εμάς χαζοί
Από όταν οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε στρέμματα
Επίμονα φώναζαν πως διαφέρουν
Στολίσανε τις διαφορές με ψέματα
Καθώς είναι ίδιοι, να ξεχνούνε πως το ξέρουν
Τα αγαπώ και οι καλημέρες όλες έρχονται
Από καρδιές που στον καθρέφτη είναι μια
Ντύνονται αλλιώς από τους ήχους σαν προφέρονται
Μα όποιας μορφής έχουν την ίδια σημασία
Γιατί γεννήθηκες λοιπόν πέρα απ τους λόφους
Μα η ερώτηση αυτή δεν ειν σωστή
Μα όσο μπορώ να ξέρω για χιλιάδες λόγους
Θα πρέπει να ναι γιατί οι λόφοι είναι εκεί
Για δεν γεννήθηκες εδώ για να μιλάμε
Για το μέλλον μας παρέα να ελπίζουμε
Κι έτσι τα χρόνια να περνούν και να ξεχνάμε
Ότι παλιά φοβόμασταν μαζί να ζήσουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.