O επιτάφιος προς την Margaret Roberts ,1924 - Παναγιώτης Πατουχέας

 

Αν κόρη ήσουν χαμηλά                                                                     Από προοπτικές των εποχών βγαλμένων

Και η ζωή αδιάβατη φαινόταν των αγκαθιών κλαδιά πλημμυρισμένη ,Εσύ τα διάβηκες

Όπλα , το πάθος και η αξίες σου   συνέτριψαν  οτιδήποτε   υπήρξε  στο πέρασμα σου αναγκάζοντας τους καταδικασμένοι να σε ακολουθούν  .

Και αν από καταγωγή άδοξη προήλθες , δίχως πέπλο ,διαμάντια και ολόχρυσες κορόνες να σε περιλούζουν , κυριάρχησες.

Η θέληση σου αδυσώπητη στο πέρασμά της                                        θύματα οποιοδήποτε έβρισκε στο διάβα της

Εφοδιασμένη από καιρό για πόλεμο ,                                 αντίπαλος  οτιδήποτε ξένο προσπαθεί να την αμφισβητήσει  .

Και αν στα ύπατα των αξιωμάτων ανήλθε σε αστέρι που σιγόσβηνε αφήνοντας  ακτίνες  στην άκρη του ουρανού του,                        το ανέστησες.

Η προσμονή της μάχης                                                                  ανάγκη για εύρεση εχθρών αναζήτηση στο παν                                           η πτώση αναπόφευκτή ,μοιραία ακολουθεί.

Μα τώρα τα φώτα έκλεισαν αφίνοντάσ σε μόνη σου δίχως αντιπάλους , δίχως εχθρούς να πολεμήσεις                                     ο δρόμος απέραντα μοναχικός ασταμάτητη η διάσχιση του , ,                         μοναδική συνοδεία η θέληση σου να σε ακολουθεί και να θυμίζει σε όλους μας ότι υπήρξες  μια φιγούρα της ιστορίας, τελευταία των Ιπποτών