Κοιτάζω απ’ το παράθυρο και βρέχει
Μέσα στο σπίτι το σκοτάδι έχει απλώσει
Σαν το νερό που στο κενό να πέσει τρέχει
Έτσι και το κορμί μου έχει παγώσει.
Ένα κερί στη μέση αναμμένο
Πως είμαι ζωντανός να μου θυμίζει
Ρίχνεται η ανάσα στη φωτιά,παιδί εξεγερμένο
Γιατί μακρυά μου,πιο καλά θα ζεί νομίζει.
Πέφτουν οι στάλες και πληγώνουν τα λουλούδια
Κάθε σταγόνα ,κι ένα δάκρυ απ την ψυχή μου
Πόσα γραφτήκανε γι αυτά γλυκά τραγούδια
Και μια βροχή θα τα αφανήσει απ την αυλή μου.
Τόσες περάσαν,θα αντέξω άλλη μια μπόρα
Ελπίζωντας τον ήλιο να φανεί
Θυμάμαι άλλες μπόρες και γελάω τώρα,
που τότε πίστευα, ότι ο κόσμος θα χαθεί.
Πηγή: http://gatheredavantgardepoets.blogspot.gr/2012/02/blog-post_09.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.