Η φυλακή παραμένει φυλακή
Είτε τη ντύσεις με ωραίες κουρτίνες
Είτε τη στολίσεις με την καθώς πρέπει ζωή σου
Πάντα θα ξυπνάς το πρωί και θα αντικρίζεις τον τοίχο
Πέρα από τον οποίο φτάνει μόνο το μυαλό μα όχι και το σώμα
Όλους τους χαιρετάς χαμογελαστός και τους καλημερίζεις
Και όλοι σε ζηλεύουν γιατί ζεις τη ζωή που θα’θελαν
Μα δεν τολμάς να πεις πόσα πολλά σου λείπουν
Γιατί οι έτοιμες κι εύκολες απαντήσεις του κόσμου
Είναι ακόμα πιο σκληρές από της καθημερινότητας σου το κέλυφος…
…αυτό που σπας με τη φαντασία, αυτή δε στην έχει πάρει κανένας
Και δε θα μπορέσει ποτε…αν ήθελε θα μπορούσε να μπει στα όνειρά σου,
να τα μοιραστείς μαζί του, να σου χαϊδεψει τα μαλλιά, να σε πάρει αγκαλιά,
να σου μιλήσει ψιθυριστα και να σε κάνει να νιώσεις ότι της φυλακής ο τοίχος
σπάει μέσα στων κορμιών σας τη ζεστασιά,
αλλά ο,τι θα μπορούσε να σε αγγίξει είναι πια τόσο μακριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.