Κρυμμένη, στις σκιές του μονοπατιού
της σκέψης, του νέου προορισμού
στράφηκα και είδα να φεύγει η αγάπη
μαζί με τ' όνειρο
με κείνο τον αργό, ζυγισμένο
καλπασμό..
Οι προσωπικές μου εξουσίες αμφίβολες
προσπαθώ να ισορροπήσω
την τρομακτική ταχύτητα προς την ανίκητη
δειλία του αύριο
η παγερή κι αδιάλλακτη πεποίθηση
παντοδυναμία και διαίσθηση
μου φωνάζει ότι προορισμός
και ταχύτητα δε μου χρειάζονται...
Ανάκατο εναρκτήριο και πανδαιμόνιο
τα νέα συναισθήματα
αφήνομαι μ 'ένα αδύναμο ουρλιαχτό
στην όψιμη σιωπή
και τρέχω προς μια αδιαπέραστη
διαμαντένια ποιότητα ανάσας
κι επιτρέπω στη ζωή, να τρέξει τόσο
όσο να πάρουν οι επιρροές τη θέση
της γνώσης και της αλήθειας...
Απλά παραδίνομαι.. πίσω από τη μάσκα
του κατακόρυφου ήλιου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.