Βλέπω τον Τάφο μου βαθιά σκαμμένο μες τα
χρόνια
Παντέρμο και μοναχικό λησμονημένο απ’ όλους
Ναν’ τον Απρίλη πράσινος Δεκέμβρη να χει
χιόνια
Ιούλη αστεροφώτιστο στων ουρανών τους θόλους
Κι η ζήση μου κι ό, τι έκανα θα με θυμούνται
τάχα
Ό, τι αγάπησα και γω μ’ αγάπησε και κείνο !
Θα με ξεχάσουν !Τ’ άψυχα τη μνήμη μου μονάχα
Θα την κρατούν σε ιερής σιωπής το άσπρο
κρίνο.
Η πέτρα όπου κρύφτηκα στο παιδικό παιχνίδι
Γριά βρυσούλα παλιακιά με λιγοστό νεράκι
Βουνοκορφή που φόραγε φεγγαροδακτυλίδι
Και δροσερό καλοκαιριού σε διάσελο αεράκι.
Τίμιας γενεάς μιας παλιακιάς απόγονος αηδόνι
Γόνοι άλλοι από παλιά που αγκιλώναν βάτα
Οργανοπαίχτης ! Συγγενής της νύχτας το
τριζόνι
Και των ονείρων πρώτη μου χορταριασμένη
στράτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.