Ο τυχερός - Νικόλαος Συρράκος

Μέρες περνούν, δες πως αλλάζει ο καιρός
σαν μασκαράς, αναποφάσιστος κι αγχώδης
άλλοτε ήρεμος, λευκός και τρυφερός
κι άλλοτε μαύρος σκυθρωπός και θορυβώδης

Σαν κεραυνός που ενώνει γη με ουρανό
ήταν ο έρωτας που ξύπνησες εντός μου
πήρα απ’ τα μάτια σου το φως το γαλανό
κι είδα ξανά την ομορφιά αυτού του κόσμου

Όσοι σε πόθησαν φθονούν τον τυχερό
που κάθε βράδυ ανασαίνει τ’ άρωμά σου
που σε ξυπνάει μ’ ένα χάδι τρυφερό
και που μεθάει με τη γεύση απ’ τα φιλιά σου

Μα εγώ τους λέω πως τα πράγματα είν’ αλλιώς
πως τέτοια σκέψη είναι άδικη και νόθη
όμως τ’ αρνιούνται και φωνάζουν «ο τρελός»
μα τυχερός είναι στ’ αλήθεια αυτός που νιώθει

Άλλαξε πάλι ο καιρός και κρύο κάνει
πέρασε η ώρα, πέσε μάτια μου κοιμήσου
δεν θα μετρήσω με τα χείλη το κορμί σου
μα σ’ ερωτεύτηκα και λέω πως μου φτάνει