Pages

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Όλες σου οι ζωές σε μια - Τίνα Μέμου


                                                                          

Δε χρειάζεται να περιμένεις για το πότε θα ζήσεις τη δεύτερή σου ζωή,

θα τη δεις να ξεδιπλώνεται μέσα από τα μάτια των παιδιών σου

Σε κάθε επιτυχία και αποτυχία τους θα βιώνεις και συ τις δικές σου

Κι εκεί που είπα να αλλάξω,

Να δω τα πράγματα αλλιώς

Πάλι κάνω το ίδιο λάθος

Και διαλέγω λάθος άτομο πάλι

Και απογοητεύομαι

Γιατί σε είχα πλάσει αλλιώς στο μυαλό μου

Και τα κάστρα μου γκρεμίστηκαν

για ακόμα μια φορά

γιατί πάλι δεν κράτησα άμυνες

και πάλι όλα γκρεμίστηκαν μαζί με σένα

 

Ο άνεμος θα τα πάρει όλα

Όπως λέει και το τραγούδι

Λίγος είναι ακόμα ο χρόνος

Που θα βασανίζομαι με την παρουσία σου

Με το όνειρο που δε μου βγήκε όπως το ήθελα σε

Happy end

Αλλά δε θέλω να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερό σου

 

Και θέλω να κοιμηθώ για να μη σε σκέφτομαι

Να μη σκέφτομαι την αποτυχία μου

Γιατί ξέρεις; Τις μετράω τα βράδια τις αποτυχίες μου

 

Και πέφτω για ύπνο για να μη σε σκέφτομαι αλλά

Και πάλι όμως πρέπει να πάρω το κουράγιο και να ανοίξω τα μάτια μου,να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.

Διαβάζω στίχους ελπιδοφόρους

 “Go for whatever makes you happy’’

προσπαθώ να παρακινηθώ αλλά..

δεν τολμάω,δεν αλλάζω και

η θλίψη παραμένει..

Και είναι και αυτή η κοινωνική πίεση,πού τη βάζεις;

Πρέπει να κάνεις οικογένεια,είτε υπάρχει η προοπτική είτε όχι εσύ πρέπει να κόψεις το λαιμό σου και να μπορέσεις.

Και επιστρέφω πάλι στο ότι όταν καταφέρεις να την κάνεις,με χίλιες δυο υποχωρήσεις,τότε λοιπόν θα δεις τη ζωή σου ως μια δεύτερη ευκαιρία,με μια δεύτερη οπτική,μέσα από τα μάτια των παιδιών σου.

 

Και με πιάνει μια θλίψη όταν σκέφτομαι ότι σε έχασα και μόνο σε ένα θαύμα μπορώ να ελπίζω..αλλά ποιον κοροϊδεύω..

Και δε θέλω να συμβιβαστώ με κάτι κατώτερό σου αγάπη μου

γι’αυτό κλείνομαι στη θλίψη μου

και περιμένω

γιατί όλα αυτά θέλω να τα ζήσω με σένα και μέσα από τα μάτια των δικών σου παιδιών..

γι’αυτό προς το παρόν το μόνο που με παρηγορεί είναι ο ύπνος.

Οι σκέψεις με βαραίνουν και δεν ξέρω για πόσο ακόμα

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.