Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βουλιάζεις μέσα στις λέξεις
αποτυπώνεις μεταφορές για το αδιέξοδο παρόν
και ρουφάς με το μολύβι σου τη θλίψη αυτού του τόπου
που τον ήξερες για πατρίδα σου.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και βυθίζεσαι σε σχήματα λόγου
γειώνεις τους στίχους σου
σε λευκό χαρτί.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
και κάνεις τραγούδι τις αγωνίες σου
φτιάχνεις τον δικό σου λαβύρινθο
για να απομονωθείς.
Λες «εποχή μου είναι η ποίηση»
έτσι για να παρηγορηθείς
που η εποχή σου σε απαρνιέται
και να εξιλεωθείς
που την απαρνιέσαι και συ.
Μου αρέσει πολή η γραφή σου Ασημίνα.Σε παντρεύομαι :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι
Οι στίχοι παιδιά
απ'τα κομμάτια μου βγαλμένοι.
Τους προσέχω σαν τα μάτια μου
πνοή τους δίνω απ'τον Αιθέρα.
Άλλοτε μιλούν για πράγματα Ιδεατά
και άλλοτε για εγκώσμια πανοφόρια.
Πολλές φορές μιλούν με φθόνο
κ'έχουνε τόνο πένθυμο,
άλλες φορές σου δίνουν ρίγη και πόνο
μα Πάντα απ'της Ζωής πηγάζουν τ'ανηφόρια.
Ριζώνουν τον Σωκράτη στον πόθο του Ζορμπά
κ'άλλες φορές θυμίζουνε,δόξα δίχως παρά.
Οι στίχοι μου παιδιά
πουλιά ειναι ξενιτεμένα,
λίγο γεμίζουν το χαρτί
με την Αγάπη μου κρατώ την πένα.
*Στους απανταχού εραστές της Ζωής και της ποίησης...